IV
. 1. Completo
ergo omni desiderio, quo festinaveramus ascendere, coepimus iam et descendere
ab ipsa summitate montis Dei, in qua ascenderamus, in alio monte, qui ei
periunctus est, qui locus appellatur in Choreb; ibi enim est ecclesia.
2. Nam hic est locus Choreb, ubi fuit sanctus Helias
propheta, qua fugit a facie Achab regis, ubi ei locutus est Deus dicens: quid
tu hic, Helias?, sicut scriptum est in libris regnorum. Nam et spelunca, ubi
latuit sanctus Helias, in hodie ibi ostenditur ante [h]ostium ecclesiae, quae
ibi est; ostenditur etiam ibi altarium lapideum, quem posuit ipse sanctus
Helias ad offerendum Deo, sicut et illi sancti singula nobis ostendere
dignabantur.
3. Fecimus ergo et ibi oblationem et orationem
impensissimam, et lectus est ipse locus de libro regnorum: id enim nobis uel
maxime ego desideraveram semper, ut, ubicumque venissemus, semper ipse locus de
libro legeretur.
4. Facta ergo et ibi oblatione accessimus denuo ad alium
locum non longe inde ostendentibus presbyteris vel monachis, id est ad eum
locum, ubi steterat sanctus Aaron cum septuaginta senioribus, cum sanctus
Moyses acciperet a Domino legem ad filios Israhel. In eo ergo loco, licet et lectum non sit,
tamen petra ingens est per girum habens planitiem supra se, in qua stetisse
dicuntur ipsi sancti; nam et in medio ibi quasi altarium de lapidibus factum
habet. Lectus est ergo et ibi ipse locus de libro Moysi et dictus unus psalmus
aptus loco: ac sic facta oratione descendimus inde.
5. Ecce et coepit iam esse hora forsitan octava, et adhuc
nobis superabant milia tria, ut perexiremus montes ipsos, quos ingressi
fueramus pridie sera; sed non ipsa parte exire habebamus, qua intraveramus,
sicut superius dixi, quia necesse nos erat et loca omnia sancta ambulare et
monasteria, quaecumque erant ibi, videre et sic ad vallis illius, quam superius
dixi, caput exire, id est huius vallis, quae subiacet monti Dei.
6. Propterea autem ad caput ipsius vallis exire nos necesse
erat, quoniam ibi erant monasteria plurima sanctorum hominum et ecclesia in eo
loco, ubi est rubus; qui rubus usque in hodie vivet et mittet virgultas.
7. Ac sic ergo perdescenso monte Dei
pervenimus ad rubum hora forsitan decima. Hic est autem rubus, quem superius
dixi, de quo locutus est Dominus Moysi in igne, qui est in eo loco, ubi
monasteria sunt plurima et ecclesia in capite vallis ipsius. Ante
ipsam autem ecclesiam hortus est gratissimus habens aquam optimam abundantem,
in quo horto ipse rubus est.
8. Locus etiam ostenditur ibi iuxta, ubi stetit sanctus
Moyses, quando ei dixit Deus: «solve corrigiam calciamenti tui» et cetera. Et in eo ergo loco cum pervenissemus, hora
decima erat iam, et ideo, quia iam sera erat, oblationem facere non potuimus.
Sed facta est oratio in ecclesia nec non etiam et in horto ad rubum; lectus est
etiam locus ipse de libro Moysi iuxta consuetudinem: et sic, quia sera erat,
gustavimus nobis locum in horto ante rubum cum sanctis ipsis: ac sic ergo
fecimus ibi mansionem. Et alia die maturius vigilantes rogavimus presbyteros, ut
et ibi fieret oblatio, sicut et facta est.
|