VI . 1. Ac sic ergo cum
pervenissemus Pharam, quod sunt a monte Dei milia triginta et quinque, necesse
nos fuit ibi ad resumendum biduo immorari. Ac tertia die inde maturantes
venimus denuo ad mansionem, id est in desertum Pharan, ubi et euntes
manseramus, sicut et superius dixi. Inde denuo alia die facientes aquam et
euntes adhuc aliquantulum inter montes pervenimus ad mansionem, quae erat iam
super mare, id est in eo loco, ubi iam de inter montes exitur et incipitur
denuo totum iam iuxta mare ambulari, sic tamen iuxta mare, ut subito fluctus
animalibus pedes caedat, subito etiam et in centum et in ducentis passibus
aliquotiens etiam et plus quam quingentos passus de mari per eremum ambuletur:
via enim illic penitus non est, sed totum eremi sunt arenosae.
2. Pharanitae autem,
qui ibi consueverunt ambulare cum camelis suis, signa sibi locis et locis
ponent, ad quae signa se tendent et sic ambulant per diem. Nocte autem signa
cameli attendunt. Et quid plura? diligentius et securius iam in eo loco ex
consuetudine Pharanitae ambulant nocte, quam aliqui hominum ambulare potest in
his locis, ubi via aperta est.
3. In eo ergo loco de inter montes exivimus redeuntes, in
quo loco et euntes inter montes intraveramus, ac sic ergo denuo plicavimus nos
ad mare. Filii etiam Israhel revertentes a monte Dei Sina usque ad eum locum
reversi sunt per iter, quod ierant, id est usque ad eum locum, ubi de inter
montes exivimus et iunximus nos denuo ad mare rubrum et inde nos iam iter
nostrum, quo veneramus, reversi sumus: filii autem Israhel de eodem loco, sicut
scriptum est in libris sancti Moysi, ambulaverunt iter suum.
4. Nos autem eodem itinere et eisdem mansionibus, quibus
ieramus, reversi sumus in Clesma. In Clesma autem cum venissemus, necesse nos
fuit denuo et ibi denuo resumere, quoniam iter eremi arenosum valde feceramus.
|