X . 1. Item transacto aliquanto tempore et
iubente Deo fuit denuo voluntas accedendi usque ad Arabiam, id est ad montem
Nabau, in eo loco, in quo iussit Deus ascendere Moysen dicens ad eum: «ascende
in montem Arabot, montem Nabau, qui est in terra Moab contra faciem Iericho, et
vide terram Chanaan, quam ego do filiis Israhel in possessionem, et morere in
monte ipso, in quem ascenderis».
2.
Itaque ergo Deus noster Iesus, qui sperantes in se non deseret, etiam et in hoc
voluntati meae effectum praestare dignatus est.
3.
Proficiscens ergo Ierusolima faciens iter cum sanctis, id est presbytero et
diaconibus de Ierusolima et fratribus aliquantis, id est monachis, pervenimus
ergo usque ad eum locum Iordanis, ubi filii Israhel transierant, quando eos
sanctus Iesus, filius Nave, Iordanem traiecerat, sicut scriptum est in libro
Iesu Nave. Nam et locus ille ostensus est nobis quasi modice altior, ubi filii
Ruben et Gad et dimidia tribus Manasse fecerant aram, in ea parte ripae, qua
est Iericho.
4.
Transeuntes ergo fluvium pervenimus ad civitatem, qui appellatur Libiada, quae
est in eo campo, in quo tunc filii Israhel castra fixerant. Nam et fundamenta
de castris filiorum Israhel et habitationibus ipsorum, ubi commorati sunt, in
eo loco in hodie parent. Campus enim ipse est infinitus subter montes Arabiae
super Iordanem. Nam hic est locus, de quo scriptum est: «et ploraverunt filii
Israhel Moysen in Arabot Moab et Iordane contra Iericho quadraginta diebus».
5. Hic etiam locus est, ubi post recessum Moysi statim
Iesus, filius Nave, repletus est spiritu scientiae: imposuerat enim Moyses
manus suas super eum, sicut scriptum est.
6. Nam ipse
est locus, ubi scripsit Moyses librum Deuteronomii. Hic etiam est locus, ubi
locutus est Moyses in aures totius ecclesiae Israhel verba cantici usque in
finem huius, qui scriptus est in libro Deuteronomii. Hic est ipse locus, ubi
benedixit sanctus Moyses, homo Dei, filios Israhel singulatim per ordinem ante
obitum suum.
7. Nos ergo cum venissemus in eodem campo, peraccessimus ad
locum ipsum, et facta est ibi oratio, lecta etiam pars quaedam Deuteronomii in
eo loco nec non etiam et canticus ipsius, sed et benedictiones, quas dixerat
super filios Israhel. Et iterato post lectione facta est oratio, et gratias Deo
agentes movimus inde. Id enim nobis semper consuetudinis erat, ut ubicumque ad
loca desiderata accedere volebamus, primum ibi fieret oratio, deinde legeretur
lectio ipsa de codice, diceretur etiam psalmus unus pertinens ad rem et iterato
fieret ibi oratio. Hanc
ergo consuetudinem iubente Deo semper tenuimus, ubicumque ad loca desiderata
potuimus pervenire.
8.
Ac sic ergo, ut coeptum opus perficeretur, coepimus festinare, ut perveniremus
ad montem Nabau. Euntibus nobis commonuit presbyter loci ipsius, id est de
Libiade, quem ipsum nobiscum rogantes moveramus de mansione, quia melius ipsa
loca noverat; dicit ergo nobis ipse presbyter: «si vultis videre aquam, quae
fluit de petra, id est quam dedit Moyses filiis Israhel sitientibus, potestis videre,
si tamen volueritis laborem vobis imponere, ut de via camsemus forsitan
miliario sexto».
9. Quod cum dixisset,
nos satis avidi optati sumus ire, et statim divertentes a via secuti sumus
presbyterum, qui nos ducebat. In eo ergo loco ecclesia est pisinna subter
montem, non Nabau, sed alterum interiorem: sed nec ipse longe est de Nabau.
Monachi autem plurimi commanent ibi vere sancti et quos hic ascites vocant.
|