XVIII . 1. Itaque ergo in nomine
Christi Dei nostri profecta sum de Antiochia ad Mesopotamiam habens iter per
mansiones seu civitates aliquot provinciae Syriae Coelen, quae est Antiochiae,
et inde ingressa fines provinciae Augustofratensis perveni ad civitatem
Hierapolim, quae est metropolis ipsius provinciae, id est Augustofratensis. Et
quoniam haec civitas valde pulchra et opulenta est atque abundans omnibus,
necesse me fuit ibi facere stativam, quoniam iam inde non longe erant fines
Mesopotamiae.
2. Itaque ergo proficiscens de Hierapolim in quintodecimo
miliario in nomine Dei perveni ad fluvium Euphraten, de quo satis bene scriptum
est esse «flumen magnum Euphraten» et ingens, et quasi terribilis est; ita enim
decurrit habens impetum, sicut habet fluvius Rhodanus, nisi quod adhuc maior
est Euphrates.
3. Itaque ergo quoniam necesse erat eum navibus transire, et
navibus non nisi maioribus, ac sic immorata sum ibi forsitan plus media die; et
inde in nomine Dei transito flumine Euphraten ingressa sum fines Mesopotamiae
Syriae.
|