XXIII . 1. Nam proficiscens de
Tharso perveni ad quandam civitatem supra mare adhuc Ciliciae, quae appellatur
Pompeiopolim. Et inde, iam ingressa fines Isauriae mansi in civitate, quae
appellatur Corico. Ac tertia die perveni ad civitatem, quae appellatur Seleucia
Isauriae. Ubi cum pervenissem, fui ad episcopum vere sanctum ex monacho, vidi
etiam ibi ecclesiam valde pulchram in eadem civitate.
2.
Et quoniam inde ad sanctam Theclam, qui locus est ultra civitatem in colle sed
plano, habebat de civitate forsitan mille quingentos passus, malui ergo
perexire illuc, ut stativa, quam factura eram, ibi facerem. Ibi autem ad
sanctam ecclesiam nihil aliud est nisi monasteria sine numero virorum ac
mulierum.
3.
Nam inveni ibi aliquam amicissimam mihi, et cui omnes in oriente testimonium
ferebant vitae ipsius, sancta diaconissa nomine Marthana, quam ego apud
Ierusolimam noveram, ubi illa gratia orationis ascenderat; haec autem
monasteria apotactitum seu virginum regebat. Quae me cum vidisset, quod gaudium
illius vel meum esse potuerit, nunquid vel scribere possum?
4.
Sed ut redeam ad rem, monasteria ergo plurima sunt ibi per ipsum collem et in
medio murus ingens, qui includet ecclesiam, in qua est martyrium, quod
martyrium satis pulchrum est. Propterea autem murus missus est ad custodiendam
ecclesiam propter Isauros, quia satis mali sunt et frequenter latrunculantur,
ne forte conentur aliquid facere circa monasterium, quod ibi est deputatum.
5.
Ibi ergo cum venissem in nomine Dei, facta oratione ad martyrium nec non etiam
et lecto omnis actus sanctae Theclae, gratias Christo Deo nostro egi infinitas,
qui mihi dignatus est indignae et non merenti in omnibus desideria ss complere.
6.
Ac sic ergo facto ibi biduo, visis etiam sanctis monachis vel apotactitis, tam
viris quam feminis, qui ibi erant, et facta oratione et communione reversa sum Tharso
ad iter meum, ubi facta stativa, triduana in nomine Dei profecta sum inde iter
meum. Ac sic perveniens eadem die ad mansionem, quae appellatur Mansocrenas,
quae est sub monte Tauro, ibi mansi.
7.
Et inde alia die subiens montem Taurum et faciens iter iam notum per singulas
provincias, quas eundo transiveram, id est Cappadociam, Galatiam et Bithyniam,
perveni Chalcedona, ubi propter famosissimum martyrium ssnctite Euphemiae ab
olim mihi notum iam, quod ibi est, mansi loco.
8.
Ac sic ergo alia die transiens mare perveni Constantinopolim, agens Christo Deo
nostro gratias, quod mihi indignae et non merenti praestare dignatus est tantam
gratiam, id est, ut non solum voluntatem eundi, sed et facultatem perambulandi,
quae desiderabam, dignatus fuerat praestare et revertendi denuo
Constantinopolim.
9.
Ubi cum venissem, per singulas ecclesias vel apostolos nec non et per singula
martyria, quae ibi plurima sunt, non cessabam Deo nostro Iesu gratias agere, qui
ita super me misericordiam suam praestare dignatus fuerat.
10. De quo loco, dominae, lumen
meum, cum haec ad vestram affectionem darem, iam propositi erat in nomine
Christi Dei nostri ad Asiam accedendi, id est Ephesum, propter martyrium sancti
et beati apostoli Iohannis gratia orationis. Si autem et post hoc in corpore
fuero, si qua praeterea loca cognoscere potuero, aut ipsa praesens, si Deus
fuerit praestare dignatus, vestrae affectioni referam aut certe, si aliud animo
sederit, scriptis nuntiabo. Vos tantum, dominae, lumen meum, memores mei esse
dignamini, sive in corpore sive iam extra corpus fuero.
|