Caput

 1 II  |        caelo deferebat. aufer hinc, inquit, molestos semper Caesaris
 2 V   |    confundar de domino meo: Qui me, inquit, confusus fuerit, confundar
 3 VI  |          esui populo fuisse: Panem, inquit, angelorum edit homo--non
 4 VII |          factum est erga eum: Ecce, inquit, surrexit legis doctor temptans
 5 IX  |       trepidat ad mortem--Caro enim inquit infirma--sanguinem fundit
 6 XII | periclitabatur sed dei verbum. Vita inquit manifestata est, non anima:
 7 XII |             est, non anima: et Veni inquit animam salvam facere, non
 8 XIII|            carnem. quid? Anxia est, inquit, anima mea usque ad mortem:
 9 XVI |            et alibi in similitudine inquit carnis peccati fuisse Christum,
10 XX  |           Nam quod in ea natum est, inquit, de spiritu sancto est--
11 XX  |              Iacob autem generavit, inquit, Ioseph virum Mariae ex
12 XX  |           silentium imponit: Misit, inquit, deus filium suum factum
13 XX  |        ipsos decertemus. Avulsisti, inquit, ex utero. quid avellitur
14 XXI |      comminius ad congressum. Ecce, inquit, virgo concipiet in utero.
15 XXI |      pareret filium: nam Et pariet, inquit, filium. ergo ut ipsius
16 XXII|   benedicentur omnes nationes, Non, inquit, dixit seminibus tanquam
17 XXIV|     Marcionem prospiciens, Ego sum, inquit, deus, et alius absque me