Caput

 1 I    |           eam spem negent etiam ad carnem pertinere, merito Christi
 2 I    |   pertinere, merito Christi quoque carnem quaestionibus distrahunt,
 3 I    |          resurrectioni. Marcion ut carnem Christi negaret negavit
 4 I    |     nativitatem negaret negavit et carnem, scilicet ne invicem sibi
 5 I    |            desertor ipsius, aut et carnem et nativitatem confessus
 6 I    |            Valentinus. sed et, qui carnem Christi putativam introduxit,
 7 IV   |           etiam nativitatem, etiam carnem eius: nihil amari potest
 8 IV   |           et exhibe hominem, adime carnem et praesta quem deus redemit.
 9 IV   |            regeneratione caelesti, carnem ab omni vexatione restituit:
10 V    |       erubescendum, nasci an mori, carnem gestare an crucem, circumcidi
11 V    |     sepeliretur et resuscitaretur, carnem scilicet hanc sanguine suffusam
12 V    |       spiritus dei deum, passiones carnem hominis probaverunt. si
13 V    |           quidem in semetipsum, ut carnem gestaret sine ossibus duram,
14 VI   |  nativitatis: 'Habuerit, inquiunt, carnem, dum omnino non natam.'
15 VI   |      superioris mundi mutuatus est carnem: et utique proponunt non
16 VI   | praescribenti obtinere. igitur qui carnem Christi ad exemplum. proponunt
17 VI   |           non natam dicentes licet carnem, comparent velim et causas
18 VI   |            non nascendo acceperint carnem: non venerant mori, ideo
19 VI   |       igitur probent angelos illos carnem de sideribus concepisse:
20 VI   |          exemplum. constat angelos carnem non propriam gestasse utpote
21 VI   |    alicuius, sui tamen generis--in carnem autem humanam transfigurabiles
22 VI   |            non sit unde sumpserint carnem, relinquitur intellectui
23 VI   |          nihil ipsum convertere in carnem qui semetipsos potuerunt
24 VI   |            potuerunt convertere in carnem: plus est naturam demutare
25 VI   |     necesse fuit angelos sumpsisse carnem, credibilius utique est
26 VI   |       futurus usque ad mortem, eam carnem oportebat indueret cuius
27 VI   |           cuius et mors: eam porro carnem cuius est mors nativitas
28 VIII |           adeo ad spiritum, non ad carnem, caelestem hominem refert,
29 VIII |          scilicet: quodsi secundum carnem quoque caelestis Christus,
30 VIII |    compararentur illi non secundum carnem caelestes. si ergo qui fiunt
31 IX   |           passiones quidem humanam carnem, contumeliae vero inhonestam
32 IX   |     merentem? quid dicis caelestem carnem quam unde caelestem intellegas
33 X    |           aeque sibi prudentes qui carnem Christi animalem adfirmant,
34 X    |            ipso, non video cur eam carnem fecerit animalem induendo
35 X    |          fecerit animalem induendo carnem, quasi aliter animam salvam
36 X    |      salvam facere non posset nisi carnem factam. cum enim nostras
37 XI   |             exigentes cur animalem carnem subeundo Christus animam
38 XI   |           autem quale erit, ut per carnem demonstraretur anima sibi
39 XI   |           sibi aut nobis, quae per carnem non poterat agnosci, ut
40 XII  |         Ostensa sit nunc anima per carnem, si constiterit illam ostendendam
41 XII  |        fuit quod visibilitatem per carnem desideraret? ~
42 XIII |            certe perversissimum ut carnem nominantes animam intellegamus
43 XIII |            et animam significantes carnem interpretemur. omnia periclitabuntur
44 XIII |           vero invenimus animam et carnem simplicibus et nudis vocabulis
45 XIII |            id est animam animam et carnem carnem, nusquam animam-carnem
46 XIII |            animam animam et carnem carnem, nusquam animam-carnem aut
47 XIII |          seorsum animam et seorsum carnem. quid? Anxia est, inquit,
48 XIII |            at cum dividit species, carnem et animam, duo ostendit.
49 XIII |             et aliam circumferebat carnem praeter illam quae anima
50 XV   |            ex privilegio haeretico carnem Christi spiritalem comminisci.
51 XV   |          oporteret similem nostrae carnem similiter nasci, non de
52 XVI  |            terreni census induisse carnem ut evacuaret in semetipso
53 XVI  |          ut evacuaret in semetipso carnem peccati. quod etsi diceremus,
54 XVI  |          qua putavit tanquam ipsam carnem Christi opiriemur ut peccatricem
55 XVI  |        fuit. defendirnus autem non carnem peccati evacuatam esse in
56 XVI  |       etiam confirmamus eam fuisse carnem in Christo cuius natura
57 XVI  |            sit qui ideo non putant carnem nostram in Christo fuisse
58 XVI  |     recordentur Adam ipsum in hanc carnem non ex semine viri factum:
59 XVI  |         terra conversa est in hanc carnem sine viri semine, ita et
60 XVII |         congressionem dirigamus an carnem Christus ex virgine acceperit,
61 XVIII|         quo magis credere congruat carnem factum verbum nisi ex carne
62 XVIII|          non negas. ceterum si tam carnem habuit quam spiritum, cum
63 XIX  |         verbum caro factum est: ad carnem enim, non ad verbum, pertinet
64 XIX  |          dei spiritus non de vulva carnem participaturus descendit
65 XXI  |            recensetur, ut iam nunc carnem Christi non tantum Mariae
66 XXII |           ex semine David secundum carnem, utique ipsius. ergo ex
67 XXII |       Christi. sed secundum Mariae carnem ex semine David: ergo ex
68 XXII |            ut aut illos spiritalem carnem habuisse contendant, quo
69 XXII |            Christum, aut concedant carnem Christi spiritalem non fuisse,
70 XXIV |           naturae suae pronuntians carnem, omnes disceptatores eius
71 XXIV |          quod suam quoque in aliam carnem resurrectionem adseverant.
72 XXIV |          confixerunt, utique ipsam carnem in quam saevierunt, sine
73 XXIV |           erubescant qui adfirmant carnem in caelis vacuam sensu ut
74 XXIV |            Christo sedere, aut qui carnem et animam tantundem, aut
75 XXIV |   tantundem, aut tantummodo animam carnem vero non iam. ~