Cap.

 1    II |           omni honore pro ritu facto inquit: Si mecum manere adquiescis,
 2    II |               His itaque sic relatis inquit filius ad patrem: Vix poterit
 3    II |     attrahere adamantis est. At ille inquit: Nunquam me sibi adiunxi.
 4    II |      sapientia. Quidam loquens filio inquit: Quid malles tibi dari,
 5   III |         sprevit nihilque sibi dedit. Inquit igitur versificator regi:
 6    IV | deffinitionem. Et [p. 10] pater: Ut, inquit, Aristotiles in epistola
 7    IV |           sub persona nobilium: Dic, inquit, illis qui pro adversitatibus
 8    IV |         iudicium sumet. Non ita, rex inquit, quia philosophus dicit:
 9     V |           strinxit. Tunc homo: Quid, inquit, facis? Cur malum pro bono
10     V |              serpens ut prius. Modo, inquit vulpis, o serpens, si potes
11     V |    versificatore. Et quomodo? filius inquit. Pater: ~
12   VII |            et omnes capti sunt. Hic, inquit, hospitium huius exploratoris
13  VIII |     audieramus. Et qualis erat illa, inquit alter, et quomodo illam
14  VIII |        instrueres. Magister: Faciam, inquit, tui causa libenter. Sed
15    IX |              ut acciderat. Permitte, inquit illa, karissime domine,
16    IX |          Tandemque se erigens: Modo, inquit, karissime vir, sum secura
17    IX |         valeamus edissere! – Faciam, inquit magister: [p. 15] ~
18     X |           videns mater: Ne festines, inquit, filia, lectum parare, donec
19    XI |              de gladio.~Relatum est, inquit, iterum quod quidam proficiscens
20    XI |           vidit, substitit et: Quis, inquit, tu es? Quo non respondente,
21    XI |          magis mirans: Quid hoc est, inquit, cara domina? Tunc mulier:
22   XIV |              videns se esse deceptum inquit: O mulier fallax et plena
23    XV |        auditis verbis illius hominis inquit: Amice, si vera sunt quae
24    XV |         facere, ancilla Dei? At illa inquit: Adduc mihi hominem de terra
25    XV |       decepti ad domum deceptoris et inquit: Quidam homo de Hyspania
26    XV |             habentem, surrexit atque inquit: Ibimus ego et socius meus
27   XVI |        quadam die venit ad puerum et inquit ei: O puer, accommoda mihi
28   XVI |               Dives hoc videns puero inquit: O amice, veni et iuva me
29   XVI |            animum incitant. Magister inquit: Libenter tibi dicam, et
30  XVII |              perdiderat, hoc audiens inquit: Bone rex, dico tibi in
31 XVIII |            pontem. Sed tamen citius, inquit, ad civitatem venire potestis
32   XIX |             ait: Quid habes? At ille inquit: Mirabile sompnium vidi:
33    XX |           illum expectatis? Magister inquit: Quia mel non comederet,
34   XXI |          regi ostendit et mordaciter inquit: Domine, socius meus omnium
35 XXIII |           concessit. Cui vulpis inde inquit: Concede aratorem boves
36  XXIV |         coactus precibus suae uxoris inquit dicens: Vide ne cuiquam
37  XXIV |            carmen docebo. At dominus inquit: Permitte me amodo dormire
38  XXIV |         dominus domus quasi nesciens inquit: Tu [p. 34] quis es qui
39 XXVII |        Quibus inventis siccis domino inquit: Domine, non pluit. – Alia
40 XXVIII|        philosophus intuens: Non est, inquit, vester dominus meus dominus,
41 XXVIII|             vultus dignitate leniter inquit: Voluntas quidem subiecta
42  XXIX |             sermonibus patris filius inquit: Iuvenis iste sapienter