Cap.

 1   Pro |    perfectis corrigendum appono. Nihil enim in humanis inventionibus
 2    IX |     percussus domum cito rediret nihil de oculo percusso videns;
 3    XI |   aliquid ei maritus loqueretur, nihil responderet. Fecit ut iusserat.
 4    XI |        ex illis esse stupefactus nihil tibi respondit. Et ait maritus:
 5  XIII |      suam custodiret uxorem, sed nihil profuit. Discipulus: Magister,
 6   XIV |          hoc facturam promittens nihil profecit. Sed vir iratus
 7   XIV |  meruerat in virum retrusit. Cui nihil profuit, immo obfuit mulierem
 8    XV | audientes credere noluerunt, sed nihil hoc esse dixerunt. Sed qui
 9   XVI |     filium, cui post mortem suam nihil praeter domum dimisit. Iste
10   XVI |          oleo custodire volo; et nihil tibi nocebunt, et habebis
11  XVII |         promissa. Pauper vero se nihil amplius invenisse dicebat.
12  XVII |      supra-[p. 25]dictum est, se nihil amplius invenisse iuravit.
13  XVII |    videtur quod iste pauper homo nihil amplius invenit quam quod
14   XXI |    amissis rebus, quoniam dolore nihil erit recuperabile. Unde
15  XXVI |     habebit proficuum. – Filius: Nihil peius contingit homini quam
16  XXVI |         quam diu regi servire et nihil boni adquirere. Pater: Hoc
17  XXVI |       ablueris manus ut comedas, nihil tangas nisi prandium, donec
18 XXVII |         Cum fueris in tristitia, nihil inde sollicitus eris, sed
19 XXVIII|         Ut patet in verbis tuis, nihil meae potentiam gloriae vereris.