Cap.

 1    II| sapientiam ab aliis investigare, magis erubescet eandem a semetipso
 2   III|        Quem vituperare putastis, magis laudastis. Ipse vero qui
 3    IV|         quilibet salvatur, multo magis veritate salvatur. – Accusatus
 4     X|  ingenium illarum attendo, tanto magis ad mei custodiam exacuor.
 5    XI|        primum obstupuisset, tunc magis extimuit. Respondit intus
 6    XI|          te audiat! Ad haec ille magis mirans: Quid hoc est, inquit,
 7    XI|        Miranda dixisti; sed nunc magis illarum praesumptuosam admiror
 8    XI|         grave dicas. Quanto enim magis dixeris, tanto maiora promereberis.
 9  XIII|       nequeo dicere. Mulier vero magis instigabat ut diceret. Cui
10   XIV|   parentibus ostenderet. At ipsa magis ac magis clamans dixit quod
11   XIV|     ostenderet. At ipsa magis ac magis clamans dixit quod nisi
12 XVIII|   nolebamus. Ad haec senex: Nunc magis tardati estis! Et illis
13 XVIII|          proverbium quod audivi: Magis valet longa via ad paradysum
14   XXI| associari rei crescenti. ~Alius: Magis valet parva beatitudo quam
15  XXIV|       sicut ei iniunctum fuerat, magis ac magis ut resciret instabat.
16  XXIV|       iniunctum fuerat, magis ac magis ut resciret instabat. Demum
17  XXIV| aggravatus volo quiescere. Et ut magis deciperet, quasi dormiens
18  XXVI|       quantum? Maimundus: Quanto magis possum. ~Senex: Tu modo