Cap.

 1    II|           Obiecit se ergo periculo dicens: Me me qui feci; istum dimittite
 2    XV|    deceptor audiens increpavit eum dicens ne amplius tale quid de
 3   XVI|       quaesivitque ab eo consilium dicens: Si vera sunt quae multis
 4  XVII|       Arabs filium suum castigavit dicens: Sequere calles, quamvis
 5  XXII| Philosophus castigavit filium suum dicens: Quicquid inveneris, legas,
 6  XXII|       Castigavit Arabs filium suum dicens: Fili, ne dimittas pro futuris
 7 XXIII|             venit ad eum lupus ita dicens: Da mihi boves quos mihi
 8 XXIII|          facto cum lupo locuta est dicens: Audi, amice, et meritus
 9 XXIII|       Castigavit Arabs filium suum dicens: Accipe consilium ab eodem,
10 XXIII|       Alius castigavit filium suum dicens: Ne credas omni quod audies
11  XXIV|        precibus suae uxoris inquit dicens: Vide ne cuiquam secreta
12  XXIV|    castigavit regem Alexandrum ita dicens: Melius est cum paucis pace
13 XXVII|        amico, ut consolaretur eum, dicens: Amice, noli desolari, quia
14  XXIX|    philosophus filio suo praecepit dicens: Fili, vende hoc saeculum