Caput
1 I | ueritas comperta sine deo? Cui deus cognitus sine Christo? Cui
2 I | Quis enim reuelabit quod deus texit? Vnde sciscitandum
3 II | publico sensu, quo animam deus dotare dignatus est. Hunc
4 III | regula: et flauit, inquit, deus flatum uitae in faciem hominis,
5 IX | omnia humana. Hoc uisio'. Et deus testis et apostolus charismatum
6 IX | inducat. Recogita enim, cum deus flasset in faciem homini
7 X | animalibus temperauerit artifex deus, ut nulla inde coniectura
8 XIII | deo discas, animam semper deus alloquitur, animam compellat
9 XV | traducendo probatur, si deus ipse recogitatus cordis
10 XV | cor mundum conde in me deus, et Paulus corde ait credi
11 XV | corporis haberi, ad quem deus respicit, ut neque extrinsecus
12 XVI | enim non rationale, quod deus iussu quoque ediderit, nedum
13 XVI | utpote naturale, quia naturae deus auctor est. Sed enim a diabolo
14 XVI | decucurrisse. Indignabitur deus rationaliter, quibus scilicet
15 XVI | scilicet debet, et concupiscet deus rationaliter, quae digna
16 XVIII | accessioni deputandum quod aut deus postea aut diabolus adspiraret.
17 XX | magisterque ex occulto deus producit ingenia, ex seminibus
18 XX | praesunt, secundum nos quidem deus dominus et diabolus aemulus,
19 XX | unius, illius scilicet quam deus in Adam contulit et matricem
20 XXI | postea obuenit, cum in illum deus amentiam immisit, spiritalem
21 XXI | Abrahae suscitare poterit deus nec genimina uiperarum facere
22 XXIV | peraequatione omnium proprietatum deus, nulli passioni subiacebit,
23 XXVI | fingerem, noui te. Si fingit deus in utero, et afflat ex primordii
24 XXVI | primordii forma: et finxit deus hominem et flauit in eum
25 XXVI | Nec nosset autem hominem deus in utero nisi totum: et
26 XXVI | corpus? Vtique nequaquam: deus enim uiuorum, non mortuorum. ~
27 XXXII | ingeniorum et affectuum, quia et deus: assimilatus est, inquit,
28 XXXII | substantia. Ceterum nec deus hominem hoc modo notasset
29 XXXIII | extremius quam quod diuinius. Deus itaque iudicabit plenius,
30 XXXVIII| alimentorum solummodo, quam deus et in primordio contulit:
31 XLI | obumbrari, quia non est deus, extingui non potest, quia
32 XLI | nonnihil pessimi. Solus enim deus sine peccato et solus homo
33 XLI | peccato Christus, quia et deus Christus. Sic et diuinitas
34 XLI | in testimonium prodit: 'deus bonus' et 'deus uidet' et '
35 XLI | prodit: 'deus bonus' et 'deus uidet' et 'deo commendo'.
36 XLIII | effingitur exemplar. Voluit enim deus, et alias nihil sine exemplaribus
37 XLV | ecstasi dedicatus: et misit deus ecstasin in Adam et dormiit.
38 XLVI | mortem? Et hic dixerim: cum deus dederit; nullae longae morae
39 LI | tale quid traditur, ubique deus potestatis suae signa proponit,
40 LV | superstructo. Quodsi Christus deus, quia et homo, mortuus secundum
41 LVII | cor ipsius, ubi scilicet deus non erat. Et ideo per quem
|