Caput

 1 II    |         uindicantem. Quidni? ad quam magis animae ratio pertinere uideatur
 2 II    |              domicilio suo tractando magis norit. Sed uiderit utriusque
 3 V     |   Aristotelen. Fortassean extruentur magis ad auferendam animae corpulentiam,
 4 VI    |          moueri corporis est, quanto magis mouere aliud? Anima autem
 5 X     | apprehenduntur pro mediocritate. Hoc magis credas, si deum recogites
 6 XI    |               cum scriptura factoris magis dei sui conscia nihil amplius
 7 XIV   |              et de suo tota est, non magis structilis aliunde quam
 8 XVII  |           infamia liberantur, quanto magis sensus, quibus iam et causae
 9 XIX   |    intellegat et infantia ligni, quo magis hominis, cuius anima uelut
10 XX    |               pthisis seruat. Quanto magis de accidentibus habebuntur
11 XXIV  |            refragatur? Postremo, qui magis reminiscerentur quam pueruli,
12 XXV   |         supparet, nescio de pristina magis an de ista sententia sibi
13 XXVII |          Denique ut adhuc uerecundia magis pericliter quam probatione,
14 XXIX  |              Isti non habuerunt unde magis deducerentur, nisi ex uiuis.
15 XXXI  |            retrograda aetate, quanto magis erat ut progressior reuerteretur
16 XXXII |          piscis fui, inquit. Cur non magis et pepo, tam insulsus, et
17 XXXII |              carent haustu eius (res magis quam nomina noueris); item
18 XXXII |             quibus excludi ac respui magis haberet quam admitti et
19 XXXIII|              optimi cupiant, ad quae magis scelesti quam sancti quique
20 XXXIV |       cauillabundus. Vereor, ne ille magis pater fuerit qui circa Helenae
21 XXXVII|             ut decem menses decalogo magis inaugurent hominem, ut tanto
22 XLII  |               si et ipsa finitur; eo magis ad hominem, in quo inter
23 XLIII |          tollit, siquidem homo somno magis reficitur quam fatigatur.
24 XLIV  |          diuortium crederetur? Omnia magis coniectes quam istam licentiam
25 XLIV  |              mortis ictu ---- si non magis [ in proximo esset somnium
26 XLIV  |              deberet, si non somnium magis credi oporteret. ~
27 XLV   |        somnis et delicta secura; non magis enim ob stupri uisionem
28 XLVI  |          disciplinarum somnia quoque magis indidisse, peculiare solacium
29 XLVI  |  admonitionum, praenuntiationum, quo magis laedant iuuando, dum per
30 XLVII |              atque captantia, quanto magis uana et frustratoria et
31 XLVIII|          temporibus autem anni uerno magis quieta, quod aestas dissoluat
32 XLVIII|              hanc partem? Immo tanto magis ad hanc, quantum et ad omnem;
33 LI    |            extraneis in testimonium. Magis enim credam in testimonium
34 LI    |            remanserit, uita est; non magis uitae miscebitur mors quam
35 LVI   |          Homericae industriam. Tanto magis enim curam sepulturae collocauit,
36 LVII  |           sicut et alibi deum, nihil magis curans quam hoc ipsum excludere
37 LVII  |              Nicander affirmat), non magis mortuos uere patimur in
38 LVIII |         arbitrio suo in uita, quanto magis ex iudicio dei post mortem?