Caput

 1 II     |          licentiae seruat, leges naturae opiniones suas fecit; ferrem,
 2 II     |        naturalis ipsa, ut compos naturae de condicionis consortio
 3 XVI    |          applaudimus, sed non ut naturae deputetur utrumque. Naturale
 4 XVI    |    naturalitatis, quia statim in naturae primordio accidit. Ceterum
 5 XVI    |         si nos etiam inrationale naturae adscribimus, quam a deo
 6 XVI    |      erit, utpote naturale, quia naturae deus auctor est. Sed enim
 7 XVI    |      timeas et illi proprietatem naturae alterius adscribere, posterioris
 8 XVII   |      uitae statum euertis, omnem naturae ordinem turbas, ipsius dei
 9 XX     |      uarie collocarint, ut uulgo naturae deputentur, quando non species
10 XX     |         species sint, sed sortes naturae et substantiae unius, illius
11 XX     |        omnia in illo ut in fonte naturae atque inde cum tota uarietate
12 XX     |   uarietate manasse, si uarietas naturae  fuisset. ~
13 XXI    |      Hermogeni. Quid nunc, si et naturae condicio sic erit definienda,
14 XXI    | accidentiae, non ex institutione naturae deputaretur. ~
15 XXIV   |    ingeniorum et affectuum, quae naturae uidentur, non tamen sunt,
16 XXV    |       quidem defuit Hicesius, et naturae et artis suae praeuaricator.
17 XXV    |         masculi taceant, uestrae naturae ueritas quaeritur, uestrae
18 XXV    |   spiritus nequam ex diuersitate naturae. At idem in sexto Legum 
19 XXVI   |         potuissent pro euersione naturae, ut altera seminis stupida,
20 XXXII  |   consequentem ordinem  cuiusque naturae. Nam et sedes alias humana
21 XXXII  |     modulis corporum nec ceteris naturae suae legibus adaequantia,
22 XXXII  |         eadem anima: nam et tunc naturae similitudo notatur, cum
23 XXXVI  |        quaecumque illa est ratio naturae. Certe et hic se primordiorum
24 XXXVIII|         cum iam non ex instituto naturae, sed ex uitio. Ceterum proprie
25 XLI    |     quodammodo. Nam, ut diximus, naturae corruptio alia natura est,
26 XLIII  |     putauerit citra naturam esse naturae uindicari sciat posse, a
27 XLIII  |           si et esum et potum de naturae sortibus eximas? Nam et
28 XLIII  |       est. Certe his a primordio naturae suae homo inbutus est. Si
29 XLV    |      ualetudinis, sed ex ratione naturae; nec enim exterminat, sed
30 L      |          humani sententia mortem naturae debitum pronuntiamus. Hoc
31 LII    |        formam, ordinariam quidem naturae deputans, placidae cuiusque
32 LII    |  naturali; facile autem usurpari naturae nomen in ea quae uidentur
33 LII    |        fuisset, tunc demum mors  naturae adscribereretur. Porro non