Caput
1 VIII | leuissima mobilitate circumfert! Ceterum etsi inuisibilis anima,
2 IX | ineffigiatam, qua indissolubilem, ceterum compositiciam et structilem,
3 XI | necessitate pronuntiamus, ceterum aduersus Hermogenen, qui
4 XII | passibilis aduersus Aristotelen. Ceterum si discretio admittitur,
5 XVI | naturae primordio accidit. Ceterum cum idem Plato <naturale>
6 XVII | ex sensu et anima totum. Ceterum optime proponetur esse utique
7 XVII | ferme prima uis tota est. Ceterum de scabro ac leui merito
8 XVIII | quod et ipsa per flatum, ceterum accessioni deputandum quod
9 XVIII | conpatiente tunc animo ---- ceterum animae principaliter casus
10 XXIV | Satis de isto cum Hermogene. Ceterum quae, ut haberi merito possit
11 XXV | statim uagitus auditur. Ceterum si aeris rigor thesaurus
12 XXXII | manifestis substantiis doceam. Ceterum si et atomos Epicuri tenerem
13 XXXII | natura, non substantia. Ceterum nec deus hominem hoc modo
14 XXXV | facinora tributa sunt uitae!), ceterum totiens animam reuocari
15 XXXV | eadem uia uitae communis. Ceterum oportebat nos de mundo exire,
16 XXXV | interpretationibus uerius? Ceterum ad Carpocraten: si omnium
17 XXXVI | portionem animam agnoscam. Ceterum et ipsam dei afflatus animasset,
18 XXXVII | caro habitu, anima sensu. Ceterum animam substantia crescere
19 XXXVIII| instituto naturae, sed ex uitio. Ceterum proprie naturalis concupiscentia
20 XXXIX | institutionis disciplina. Ceterum, inquit, immundi nascerentur,
21 XL | iam adulterauit in corde. Ceterum quid caro sine anima perinde
22 XLIV | XLIV. DE HERMOTIMO. Ceterum de Hermotimo. Anima, ut
23 XLVI | Aristoteles, ignosce ridenti. Ceterum Epicharmus etiam summum
24 L | reperta est, dilata scilicet; ceterum morituri reseruantur, ut
25 LI | mereatur poenali exitu impendi. Ceterum anima indiuisibilis, ut
26 LIII | Platonica sententia carcer, ceterum apostolica dei templum,
27 LV | adiit, ne nos adiremus. Ceterum quod discrimen ethnicorum
28 LVI | memoria affectuum temperetur. Ceterum quam uanum, ut anima corporis
|