Caput

 1 II    |         Aegyptium, cui praecipue Plato adsueuit, ut Silenum Phrygem,
 2 IV    |      initium ei deputaremus. Hoc Plato excludit innatam et infectam
 3 IV    |        facti potest dici; sic et Plato utitur. Igitur quantum ad
 4 XV    | philosophi aduersus Dicaearchum, Plato Strato Epicurus Democritus
 5 XVI   |         ad fidem pertinens, quod Plato bifariam partitur animam,
 6 XVI   |        accidit. Ceterum cum idem Plato <naturale> solum rationale
 7 XVI   |  distantia auctorum. Proinde cum Plato soli deo segregans rationale
 8 XVII  |     Diocles et Empedocles, certe Plato in Timaeo inrationalem pronuntians
 9 XVII  |       ipsius Academiae? Sed enim Plato, ne quod testimonium sensibus
10 XVIII |        partem, quemadmodum illam Plato a corporalibus separatam
11 XVIII |       apud ipsum deum. Vult enim Plato esse quasdam substantias
12 XVIII |          intellecta uisuntur, et Plato haereticis: facies occultorum
13 XX    |     praecoca lingua, siquidem et Plato in Timaeo Mineruam affirmat,
14 XXIV  |   memoria scilicet, quam et ipse Plato sensuum et intellectuum
15 XXIV  |          corpus aeui. Sed rursus Plato causam demutat in corpus,
16 XXIV  |  philosophi; ne hi quidem omnes. Plato scilicet solus in tanta
17 XXV   |      Aenesidemo et ipse interdum Plato, cum dicit perinde animam
18 XXV   |        Scipiones. Quodsi qui, ut Plato, perinde non putat duas
19 XXXI  |     neminem Zeno, ne ipse quidem Plato, quem forsitan Nestorem
20 XLVI  |     demulcens homines discipulus Plato est. Leonymus pyctes ab
21 XLVIII|   constanter probari putem, etsi Plato est qui ea aestimauit; et
22 LI    |       corporibus. Ad hoc enim et Plato, etsi quas uult animas ad
23 LII   |  coronatur, etsi per somnium, ut Plato, etsi per risum, ut P. Crassus,
24 LIV   |    Pythagoras, ut Empedocles, ut Plato, quique aliquod illi tempus
25 LIV   |  supernis mansionibus collocant. Plato quidem non temere philosophorum
26 LIV   |         ad inferos deiciunt. Hos Plato uelut gremium terrae describit