Caput

 1 III   |         deus flatum uitae in faciem hominis, et factus est homo in animam
 2 XI    |             deum flantem  in faciem hominis flatum uitae et hominem
 3 XIII  |          omnem, cuius nomine totius hominis mentio titulata est? Quantas
 4 XIX   |           infantia ligni, quo magis hominis, cuius anima uelut surculus
 5 XXV   |         ueteres astrologi genituram hominis ab initio conceptus dirigebant,
 6 XXVII |             despumatur semen totius hominis habens ex corporali substantia
 7 XXXII |          obduci. Quomodo ergo anima hominis complebit elephantum? Quomodo
 8 XXXIII|            a miluis et lupis, ut in hominis corpore tumulata et in suum
 9 XXXIII|       sortientur? Omnia famula sunt hominis, omnia subiecta, omnia mancipata.
10 XXXV  |         ipse, et sui nominis et sui hominis. Sed quomodo Helias Johannes?
11 XXXV  |       substantiae sui cuiusque sunt hominis, spiritus uero et uirtus
12 XXXVII|          AETATE ANIMAE. Omnem autem hominis in utero serendi struendi
13 XXXVII|         talionibus iudicat, cum iam hominis est causa, cum iam illi
14 XL    |  ministrabit. Adeo nulla proprietas hominis in choico, nec ita caro
15 XLII  |             cuius est actio. Quodsi hominis est pati mortem dissolutricem
16 XLIV  |             per occasionem uacaturi hominis proficiscente de corpore.
17 LII   |          finis. Qui autem primordia hominis nouimus, audenter determinamus
18 LII   | comminatione suspendens et arbitrio hominis addicens mortis euentum.
19 LIII  |            de dispostione destituti hominis, non de passionis ueritate.
20 LVII  |            aliquem se ex parentibus hominis sui affirmat, interdum gladiatorem