Caput

 1 II     |      Quidni? ad quam magis animae ratio pertinere uideatur per corporis
 2 III    |            Proinde enim et animae ratio <concussa est> per philosophatas
 3 XI     |            praesentis quaestionis ratio compellit, quia spirare
 4 XVII   |       enim ratione haec accidunt, ratio fallacia perhiberi non meretur.
 5 XVII   |         renuntient quam quod illa ratio mandauit, quae efficiat
 6 XXIV   |      recordantur. Si qua corporis ratio incutit obliuionem, quomodo
 7 XXXIII |           merebuntur. Euacuabitur ratio iudicii, si meritorum deerit
 8 XXXVI  |       duxerit quaecumque illa est ratio naturae. Certe et hic se
 9 XXXVIII|       quoniam et haec a primordio ratio est. Si enim Adam et Eua
10 XLIII  |       opus dei esse. Porro somnum ratio praeit, tam aptum, tam utilem,
11 XLIII  |      affirmat. Haec erit somni et ratio naturalis et natura rationalis.
12 XLV    | diuinitatis et immortalitatis est ratio. Igitur cum quies corporibus
13 XLIX   |     Aristoteli aut daemonum adhuc ratio est? Dum ne animae aliqua
14 LI     |  superfluo animae. Alia est autem ratio pietatis istius, non reliquiis
15 LII    |          non ui agatur. Ipsa illa ratio operatrix mortis, simplex
16 LIII   |         corpore et ex corpore est ratio. Nam quisquis ille exitus
17 LVI    |          an quasdam animas aliqua ratio detineat hic interim, an
18 LVII   |       omnes paene, fallaciam. Sed ratio fallaciae solos non fugit