Caput

 1 III  |       et flauit, inquit, deus flatum uitae in faciem hominis,
 2 IX   |      flasset in faciem homini flatum uitae, et factus esset homo
 3 IX   |     utique, per faciem statim flatum illum in interiora  transmissum
 4 X    |    Quid est, oro te, spirare? Flatum, opinor, ex semetipso agere.
 5 X    |       agere. Quid est uiuere? Flatum, opinor, ex semetipso non
 6 X    |     Sed mortui erit non agere flatum: ergo uiuentis est agere
 7 X    |       ergo uiuentis est agere flatum. Sed et spirantis est agere
 8 X    |    Sed et spirantis est agere flatum: ergo et spirare uiuentis
 9 XI   |      est. Ita et animam, quam flatum ex proprietate defendimus,
10 XI   |       ex dei flatu contendit, flatum proprie tuemur. Ille enim
11 XI   |       ipsius scripturae fidem flatum in spiritum uertit, ut,
12 XI   | spiritu. Idcirco nos et illic flatum eam defendimus, non spiritum,
13 XI   |    flantem  in faciem hominis flatum uitae et hominem factum
14 XI   |   spiritus ex me prodiuit, et flatum omnem ego feci. Et anima
15 XI   | spiritu. Et rursus: qui dedit flatum populo super terram et spiritum
16 XVIII|    quid quam quod et ipsa per flatum, ceterum accessioni deputandum
17 XXIV |     exilioris felicitatis, ut flatum, non ut spiritum; et si
18 XXVI |      hominem et flauit in eum flatum uitae. Nec nosset autem