bold = Main text
Caput grey = Comment text
1 Prae | LIBER. DE IMMORTALITATE ANIMAE. Si substantia animae, et
2 Prae | IMMORTALITATE ANIMAE. Si substantia animae, et an corporalis, et an
3 Prae | intellectualia. Intellectum semper animae inesse, De caeteris naturalibus
4 Prae | De caeteris naturalibus animae, Vnde anima aduersus haereticos
5 Prae | reminiscentias dicat: De contemptu animae aduersus eos qui post partum
6 Prae | Carpocratis haereticorum: De sexu animae et carnis, quod simul in
7 Prae | eum: De aetate carnis et animae: De cibis, quomodo ad animam
8 Prae | dicatur: De bono et malo animae: De morte: De somno pertinente
9 Prae | Menandro haeretico: Nihil animae in corpore manere post mortem,
10 Prae | ut uidetur quibusdam: De animae excessu, De receptu, De
11 Prae | inferis, et an illuc omnes animae compellentur: An commorentur
12 Prae | compellentur: An commorentur hic animae post mortem, uel ab inferis
13 Prae | commeent, An aliquid interim animae patiantur apud inferos. ~
14 I | De solo censu animae congressus Hermogeni, quatenus
15 I | Etiam in carcere Socratis de animae statu uelitatum est, nescio
16 I | immortalitatem uindicat animae necessaria praesumptione
17 I | certa nullum alium potiorem animae demonstratorem quam auctorem.
18 II | uindicantem. Quidni? ad quam magis animae ratio pertinere uideatur
19 II | animaduertens apud examinatores animae taedio quaestionum pronuntiarit
20 II | quaestionum pronuntiarit terminos animae nequaquam inuenisse omnem
21 III | edictum. Proinde enim et animae ratio <concussa est> per
22 IV | fidem nostram factae nataeue animae, depulsa est philosophi
23 V | extruentur magis ad auferendam animae corpulentiam, si non alios
24 V | et quidem plures, corpus animae uindicantes. Nec illos dico
25 V | corporis lineamentis, sed et animae notis similitudinem parentibus
26 V | ulceribus condolescit, et corpos animae, cui afflictae cura angore
27 VI | Vnde haec uis incorporalis animae? Vnde uacuae rei solida
28 VI | sententiis expertus corporalem animae substantiam uindicat, etsi
29 VI | unquam cunctanti de exitu animae mulsam aquam de eloquio
30 VI | autem facient tot ac tantae animae rupicum et barbarorum, quibus
31 VII | abundanti; quibus corporalitas animae in ipso euangelio relucebit.
32 VII | cruciatur in lingua et de digito animae felicioris implorat solacium
33 VII | corpus, non caperet imago animae imaginem corporis, nec mentiretur
34 VII | probata erit corporalitas animae. Incorporalitas enim nihil
35 VIII | Quanto ergo ualidius corpus animae, quod tanti postea ponderis
36 VIII | praeiudicans aquilae. Tantundem et animae corpus inuisibile carni,
37 IX | IX. DE EFFIGIE. Cum animae corpus adserimus propriae
38 IX | proprietatis, non adesse corpori animae quae corporibus ceteris
39 IX | debita corpulentiae adesse animae quoque, ut habitum, ut terminum,
40 IX | Quid nunc, quod et effigiem animae damus, Platone nolente,
41 IX | nolente, quasi periclitetur de animae immortalitate? Omne enim
42 IX | aderit. Quem igitur alium animae aestimabis colorem quam
43 IX | iam tuo concipe non aliam animae humanae deputandam praeter
44 IX | Inde igitur et corpulentia animae ex densatione solidata est
45 IX | Abrahae. Per has lineas et animae martyrum sub altari intelleguntur.
46 X | in examinatione humanae animae culicis atque formicae argumenta
47 X | amplectaris argumento idcirco animae humanae spiritum accedere,
48 X | decurrere potuisset, non fuisset animae spirare, sed solummodo umere.
49 X | cuius et uiuere, id est animae. Denique si separas spiritum
50 XI | substantiae adscribitur. Hoc dum animae uindicamus, quam uniformem
51 XI | spiritale semen infulciunt animae de Sophiae matris occulta
52 XI | differentia spiritus et animae in sequentibus instrumentis,
53 XI | ex natiuitate conseritur animae, solam eam constat ante
54 XII | intellegimus quam suggestum animae ingenitum et insitum et
55 XII | maxime titulo segregat ab animae commixtione et tamen eundem
56 XII | et ipse eum a consortio animae. Cum enim animam passibilem
57 XII | autem animum ita dicimus animae concretum, non ut substantia
58 XIII | deputetur. Enimuero quis non animae dabit summam omnem, cuius
59 XIII | aut uota sunt, animi an animae? Quid autem agere dicuntur
60 XIII | pecudibus suis ponit. Habes animae principalitatem, habes in
61 XIV | Huiusmodi autem non tam partes animae habebuntur quam uires et
62 XIV | haec quoque distributio animae ad animae sectiones pertinebit,
63 XIV | quoque distributio animae ad animae sectiones pertinebit, quando
64 XIV | Heraclito; nam et ipsi unitatem animae tuentur, quae in totum corpus
65 XV | quia si negetur, totus animae status periclitatur. Denique
66 XV | amisso cum suis sedibus uigor animae non perseueraret. Sed plures
67 XV | uiuere, qui dispositionem animae humanae de condicione bestiarum
68 XVI | rationale credendum est, quod animae a primordio sit ingenitum,
69 XVIII | turbante et non permittente animae possidere ueritatem atque
70 XVIII | idoniorem, uires scilicet animae, intellectum operantes eius
71 XVIII | animum aliud quid esse quam animae suggestum et structum, neque
72 XVIII | et intellectualis est uis animae, non tantum sensualis, nam
73 XVIII | tunc animo ---- ceterum animae principaliter casus est.
74 XVIII | addicitur, perinde intellectus animae addicitur quam sequitur
75 XVIII | dummodo et ipse propria uis animae, quod et sensus. Nihil mea
76 XIX | XIX. INTELLECTVM SEMPER ANIMAE INESSE. Sed ne illi quidem
77 XIX | oriuntur, inest propria uis animae. Verum pro temporis ratione
78 XX | concludimus omnia naturalia animae ut substantiua eius ipsi
79 XX | Apparet quanta sint quae unam animae naturam uarie collocarint,
80 XXI | Quodsi uniformis natura animae ab initio in Adam ante tot
81 XXI | naturam, ut, etsi trinitas animae adscribenda esset. ex mutatione
82 XXII | XXII. Cetera animae naturalia iam a nobis audiit
83 XXIII | Valentini semen Sophiae infulcit animae, per quod historias atque
84 XXIII | enim et in Phaedone, quod animae hinc euntes sint illuc,
85 XXIII | genitura accepto initio animae immortali mortale ei circumgelauerint
86 XXIV | recordari. Ita utrumque meae animae, non Platonicae congruet.
87 XXIV | ipso Platone diuinationem animae probauerunt, quae proposuimus
88 XXIV | corpore et obliuiscuntur animae et recordantur. Si qua corporis
89 XXIV | pueruli, ut recentiores animae, ut nondum immersae domesticis
90 XXIV | cui accommodata est, ut animae et innatae et in caelestibus
91 XXV | excessus, uti reddam, quomodo animae ex una redundent, quando
92 XXV | pauor motus tractatio est animae, his qui fungitur uiuet.
93 XXV | quia et ipsum uocabulum animae penes Graecos de refrigeratione
94 XXV | aeris rigor thesaurus est animae, extra Germanias et Scythias
95 XXV | scitiores prouenirent, si animae de frigusculis euenirent;
96 XXV | concubitus labem corpori et animae supparet, nescio de pristina
97 XXV | Vnde, oro, similitudine animae quoque parentibus de ingeniis
98 XXV | testimonium, si non et ex animae semine educimur? Cur autem
99 XXVI | recognoscitur, puto, iam non animae solummodo probantur infantum,
100 XXVI | uiuentibus, qui non tantum animae erant, uenim et spiritus.
101 XXVII | collocabitur corporis semen, quando animae? Immo si tempora seminum
102 XXVII | semen animale, protinus ex animae destillatione, sicut et
103 XXXI | signatur, cum et nunc plures animae de una proferuntur. Item
104 XXXI | cum uaria aetate discedant animae, cur una reuertuntur? Omnes
105 XXXI | tradidit. Quomodo ergo eaedem animae recuperantur, quae nec
106 XXXI | Graeciae censu quattuor solae animae recensentur. Sed et quid
107 XXXII | perorandis immoremur, ipsius animae humanae quisquis modus,
108 XXXII | adscribenda scilicet ei animae quae, si demutabitur, non
109 XXXII | quasi eadem substantia animae ubique naturam suam in animalium
110 XXXIII | uindicatur hoc dogma, quod animae humanae pro uita et meritis
111 XXXV | metempsychosis illorum reuocatio est animae iam pridem morte functae
112 XXXVI | XXXVI. DE SEXU ANIMAE ET CARNIS PARITER ORIENTE.
113 XXXVI | intercapedinem seminum, ut aut caro animae aut anima carni insculperet
114 XXXVI | carne sexum praeiudicant animae. Vtriusque autem substantiae
115 XXXVI | si non ut carnis, ita et animae ex Adam tradux fuisset in
116 XXXVII | XXXVII. DE AETATE ANIMAE. Omnem autem hominis in
117 XXXVII | aliquid et de temporibus animae nascentis, ut ordinem decurram.
118 XXXVII | Societatem carnis atque animae iamdudum commendauimus a
119 XXXVII | modulo nisi effigiem. Ita et animae crementa reputanda, non
120 XXXVIII| praestruxerimus, omnia naturalia animae ipsi substantiae inesse
121 XXXVIII| intellectum ex ingenito animae censu, sed paulatim per
122 XXXVIII| faeni, prospectam non tam animae quam carni, etsi propter
123 XXXVIII| proprietatis. Certe enim domus animae caro est, et inquilinus
124 XXXVIII| fulta. Alioquin licebit animae dilapsa domo ex destitutione
125 XXXIX | XXXIX. Quae omnia natiuitus animae conlata idem, qui in primordio
126 XL | caro homo tamquam alia uis animae et alia persona, sed res
127 XL | condicionis, addicta tamen animae ut suppellex, ut instrumentum
128 XL | effectibus imputari solent animae. Qui uiderit ad concupiscentiam,
129 XLI | XLI. DE MALO ET BONO ANIMAE. Malum igitur animae, praeter
130 XLI | BONO ANIMAE. Malum igitur animae, praeter quod ex obuentu
131 XLI | ut tamen insit et bonum animae, illud principale, illud
132 XLI | et nihilominus unum omnes animae genus; sic et in pessimis
133 XLI | Christus. Sic et diuinitas animae in praesagia erumpit ex
134 XLI | dotale mancipium, et iam non animae famula, sed spiritus. O
135 XLII | uita et de alia prouincia animae, ita de morte tractabitur,
136 XLIII | consati spiritus immortalitas animae non sinit credi. Perit anima,
137 XLIII | quietem procuret, non et animae. Animam enim ut semper mobilem
138 XLIV | uulgo existimare secessionem animae esse somnum, hoc quoque
139 XLIV | Hermotimus ita fuit, ut otium animae nihil operantis in somnis
140 XLIV | coniectes quam istam licentiam animae sine morte fugitiuae, et
141 XLIV | solis aut lunae, ita et animae, sane persuaderer deuinitus
142 XLV | non modicis iactationibus animae, quam ediximus negotiosam
143 XLV | prouenit in quietem, ecstasis animae accessit aduersus quietem,
144 XLVII | relinquenda est seruans animae etiam in ecstasi res suas
145 XLVIII | humiliationis officiis, non ut animae somniaturae sensum et sapientiam
146 XLIX | putant somniare, cum omnia animae pro modo aetatis expungantur
147 XLIX | ex re comprehendant motus animae somniantis facile per carnis
148 XLIX | somno transigere dicuntur, animae utique natura taxantur.
149 XLIX | adhuc ratio est? Dum ne animae aliqua natura credatur immunis
150 LI | LI. NIHIL ANIMAE IN CORPORE SVBREMANERE.
151 LI | quidam ad immortalitatem animae, quam quidem non a deo edocti
152 LI | tempore sine ulla labe prae animae scilicet indiuiduitate seruatum.
153 LI | medicos. Sed nec modicum quid animae subsidere in corpore est
154 LI | aiunt parcentes superfluo animae. Alia est autem ratio pietatis
155 LI | pietatis istius, non reliquiis animae adulatrix, sed crudelitatis
156 LI | sed quasi indiuisibili animae indiuisibiliter accidentem.
157 LI | anima, superfluo scilicet animae quandoque morituro; ita
158 LI | morituro; ita portio mortis cum animae portione remanebit. Nec
159 LI | deo factum quam ex ullis animae reliquiis, quae si inessent,
160 LI | tota est, non est; si quid animae remanserit, uita est; non
161 LII | separatio carnis atque animae; seposita quaestione fatorum
162 LII | Quid enim? quae tantam animae et carnis societatem, tantam
163 LII | nauem an dissipatam, dum animae nauigatio euertatur. ~
164 LIII | Plane ad immortalitatem animae hic quoque protegendam in
165 LIII | interior ruina, nullam animae moram praestat nec discessum
166 LIV | philosophi, qui immortalitatem animae, qualiterqualiter uolunt,
167 LIV | in aetherem sublimantur animae sapientes, apud Arium in
168 LVI | LVI. AN COMMORENTVR HIC ANIMAE POST MORTEM. Occurrit disceptatio,
169 LVI | dolore nutriti. Ita querellas animae insepultae ad utrumque confinxit,
170 LVI | si iniuria deputabitur animae cessatio sepulturae, quam
171 LVI | inquies, scelestae quaeque animae inferis exulant. Alteram
172 LVI | etiam praecipitari illuc animae pessimae debent; si bonos,
173 LVII | renuntiatur. Nulli autem animae omnino inferos patere satis
174 LVIII | AN PVNIANTVR APVD INFEROS ANIMAE. Omnis ergo anima penes
175 LVIII | isto? Dormiemus? At enim animae nec in uiuentibus dormiunt;
|