bold = Main text
Caput grey = Comment text
1 Prae | TERTVLLIANI CARTHAGINENSIS DE ANIMA LIBER. DE IMMORTALITATE
2 Prae | naturalibus animae, Vnde anima aduersus haereticos qui
3 Prae | tractatum mortis: Et de anima Hermotimi: De Hermotimo:
4 Prae | somniis, quomodo ea patiatur anima, et unde eueniant: De ui
5 I | Quid enim liquido saperet anima tunc Socratis, iam sacro
6 I | suos Phaedonas, si quid de anima examinandum est, ad dei
7 II | artificii ad extendendos de anima retractatus: late quaeruntur
8 III | omnino cum philosophis super anima quoque experiremur, patriarchis,
9 V | corpus est; ergo corpus est anima. Vult et Cleanthes non solum
10 V | pallore testetur. Igitur anima corpus ex corporalium passionum
11 V | derelicto autem corpore ab anima affici morte. Igitur corpus
12 V | affici morte. Igitur corpus anima, quae nisi corporalis corpus
13 VI | uero animale, intrinsecus. Anima autem nec extrinsecus mouebitur,
14 VI | conueniunt. Non enim potest anima animale corpus dici aut
15 VI | dicatur animale uel inanimale. Anima enim dicitur substantiae
16 VI | aut inanimale, quod est anima, quomodo prouocabitur ad
17 VI | quanto magis mouere aliud? Anima autem mouet corpus, et conatus
18 VI | odoratui, quorum exemplo etiam anima corpori accedit, ne dicas
19 VI | comprehendi, cur non et anima, quae corporalis, ab incorporalibus
20 VI | Soranus plenissime super anima commentatus quattuor uoluminibus
21 VI | affirmant. Adeo sic quoque anima corporalis, si et artibus
22 VII | relucebit. Dolet apud inferos anima cuiusdam et punitur in flamma
23 VII | ueritatis. Si enim non haberet anima corpus, non caperet imago
24 VII | patriarcharum), si nthil anima sub terris? Nihil enim,
25 VII | quid tormenti siue solacii anima praecerpit in carcere seu
26 VIII | corporis pondere exempto, si anima corpus. Quid enim, inquit
27 VIII | Ceterum etsi inuisibilis anima, et pro condicione corporis
28 IX | subministrantur. Forte nescio quid de anima disserueramus, cum ea soror
29 IX | inquit, 'ostensa est mihi anima corporaliter, et spiritus
30 IX | credas. Si enim corpus anima, sine dubio inter illa quae
31 IX | aeris aemulum est, hoc erit anima, qua flatus et spiritus
32 IX | concreta et configurata corpori anima, ut totius substantiae,
33 X | sit uiuere, quod uenit ab anima, aliud spirare, quod fiat
34 X | uiuentis est. Vtrumque si sine anima decurrere potuisset, non
35 X | discreto aliquid ambo, seorsum anima, seorsum spiritus; anima
36 X | anima, seorsum spiritus; anima sine spiritu uiuat, spiritus
37 X | spiritu uiuat, spiritus sine anima spiret; alterum relinquat
38 X | conueniant. Si enim duo sunt anima et spiritus, diuidi possunt,
39 X | distantiam non das, ut ipsa sit anima spiritus, dum ipsius est
40 X | ut ex diabolo. Ita cum de anima et spiritu agitur, ipsa
41 X | spiritu agitur, ipsa erit anima spiritus, sicut ipsa dies
42 XI | deuenire, ex materia potius anima credatur quam ex dei spiritu.
43 XI | flatum omnem ego feci. Et anima enim flatus factus ex spiritu.
44 XI | calcantibus eam. Prirno enim anima, id est flatus, populo in
45 XII | animum nec cum animo patietur anima, non erit concreta illi,
46 XII | nihil per illum et cum illo anima patietur, iam nec sentiet
47 XII | duae res sint animus atque anima, alterius erit et passio
48 XII | et aut animus uacabit aut anima. Quodsi constat ambobus
49 XIII | operis frontemque materiae de anima unusquisque proscripsit.
50 XV | an sit aliqui summus in anima gradus uitalis et sapientialis,
51 XV | deducimur, et esse principale in anima et certo in corporis recessu
52 XV | dilucet, et esse principale in anima, quod intentio diuina conueniat,
53 XVI | inoleuerit et coadoleuerit in anima ad instar iam naturalitatis,
54 XVI | solum rationale dicat, ut in anima dei ipsius, si nos etiam
55 XVI | adscribimus, quam a deo anima nostra sortita est, aeque
56 XVII | opinionem a sensu et sensum ab anima. Et unde opinio, si non
57 XVII | Et unde sensus, si non ab anima? Denique carens anima corpus
58 XVII | ab anima? Denique carens anima corpus carebit et sensu.
59 XVII | sensu. Ita et sensus ex anima est et opinio ex sensu et
60 XVII | est et opinio ex sensu et anima totum. Ceterum optime proponetur
61 XVIII | intellectus, id est, non anima et animus. Denique a quo
62 XVIII | nec intellegit; si uero ab anima corporalia sentiuntur, iam
63 XVIII | incorporalia? Si ab animo, ubi erit anima? Si ab anima, ubi erit animus?
64 XVIII | animo, ubi erit anima? Si ab anima, ubi erit animus? Quae enim
65 XVIII | quidem abesse animum ab anima, si quando, nam ita effici,
66 XVIII | Nam et cum dementit homo, anima dementit non peregrinante,
67 XVIII | Hoc unde firmatur? Quod anima digressa nec animus in homine
68 XVIII | cum haereticis. Nunc de anima titulus et de intellectu
69 XIX | intellectus. Volunt infantiam sola anima contineri, qua tantummodo
70 XIX | quo magis hominis, cuius anima uelut surculus quidam ex
71 XXIII | XXIII. VNDE ANIMA. Quidam de caelis deuenisse
72 XXIV | deducetur, an tam diuina anima memoriam potuerit amittere,
73 XXIV | est obliuionis, cur ex quo anima corpori inducitur, memoria
74 XXIV | delabitur, quasi exinde tempus anima sustineat, quae sine dubio
75 XXIV | obliuionis memor adhuc aget anima. Et quale est, ut postea
76 XXV | sanguinis passio est, sine anima non erit sanguis; si ualetudo
77 XXV | omnis accessio est, sine anima non erit ualetudo; si alimonia
78 XXV | uerum et alia multa cum anima conserta, daemonis scilicet <
79 XXV | in Geraseno, quo facilius anima cum anima conseretur ex
80 XXV | quo facilius anima cum anima conseretur ex societate
81 XXV | dirigebant, si non exinde et anima est, ad quam aeque pertinet,
82 XXVI | Decebat, si forte, sine anima nasci, qui fuerant non rite
83 XXVII | uindicamus; exinde enim uita, quo anima. Pariter ergo in uitam compinguntur
84 XXVII | Et si frigidum nomen est anima Graecorum, quare corpus
85 XXVII | expellitur, nonne aliquid de anima quoque sentimus exire atque
86 XXVII | genitale uirus. Ex afflatu dei anima. Quid aliud afflatus dei
87 XXXI | reuertatur? Si decrescit foris anima retrograda aetate, quanto
88 XXXII | censetur. Siue enim ignis anima, siue aqua, siue sanguis,
89 XXXII | dicta constitisset humana anima, non potuisse eam in tam
90 XXXII | Nam et sedes alias humana anima sortita est et uictus et
91 XXXII | mortis. Quomodo igitur illa anima quae terris inhaerebat,
92 XXXII | est enim et corpus omne anima compleri et animam omnem
93 XXXII | corpore obduci. Quomodo ergo anima hominis complebit elephantum?
94 XXXII | uocetur homo, sed non eadem anima: nam et tunc naturae similitudo
95 XXXIII | iudicabitur, nonne illa anima plus solacii quam supplicii
96 XXXIII | plenitudinem poenae. Sed et si anima praefugerit ultimo gladio,
97 XXXV | omnium facinorum debitrix anima est, quis erit inimicus
98 XXXV | in spiritu Heliae, non in anima eius nec in carne. Hae
99 XXXVI | exinde tractatuum teximus. Anima in utero seminata pariter
100 XXXVI | admitteret, ut aut caro aut anima prior seminaretur, esset
101 XXXVI | ut aut caro animae aut anima carni insculperet sexum,
102 XXXVI | carnem ut posteriorem ab anima facit accipere sexum. Et
103 XXXVII | condicione, caro modulo, anima ingenio, caro habitu, anima
104 XXXVII | anima ingenio, caro habitu, anima sensu. Ceterum animam substantia
105 XXXVIII| argumentatoris occasio, qui quod anima desiderare uideatur alimenta,
106 XXXVIII| Desiderabit igitur cibos anima sibi quidem ex causa necessitatis,
107 XXXVIII| est, et inquilinus carnis anima. Desiderabit itaque inquilinus
108 XL | PECCATRIX DICATVR. Ita omnis anima eo usque in Adam censetur,
109 XL | aliud eiusmodi corpus, non anima. Nam et calix ministerium
110 XL | in scripturis, quia nihil anima sine carne in operatione
111 XL | Ceterum quid caro sine anima perinde in operatione probitatis
112 XLI | fuerit, ita et bonum in anima a malo oppressum pro qualitate
113 XLI | commendo'. Propterea nulla anima sine crimine, quia nulla
114 XLII | materia ponat, ubi ipsa anima consummat. Quamquam Epicurus
115 XLIII | disputemus, post, mortem qualiter anima decurrat. Non utique extranaturale
116 XLIII | animae non sinit credi. Perit anima, si minoratur. Superest,
117 XLIII | necessarium, ut absque illo nulla anima sufficiat, recreatorem corporum,
118 XLIV | HERMOTIMO. Ceterum de Hermotimo. Anima, ut aiunt, in somno carebat,
119 XLIV | defuncto cremauerunt. Regressa anima tardius, credo, homicidium
120 XLV | inquis, memor est somniorum anima, scilicet quam compotem
121 XLVI | somniorum retractatu quibus anima iactatur exprimere. Et quando
122 XLVII | somnia quae sibimet ipsa anima uidetur inducere ex intentione
123 XLVII | neque a daemonio neque ab anima uidebuntur accidere, et
124 LI | poenali exitu impendi. Ceterum anima indiuisibilis, ut immortalis,
125 LI | Diuidetur autem et mors, si et anima, superfluo scilicet animae
126 LIII | EXCESSV. Sed quo deinde anima nuda et explosa deuertit,
127 LIII | quo paulatim ac minutatim anima dilabitur; habitum enim
128 LIII | officiorum, necessario et anima dilabentibus paulatim instrumentis
129 LIII | longa mors, prout deseritur anima, ita et deserit; non tamen
130 LIV | RECEPTV. Quo igitur deducetur anima, iam hinc reddimus. Omnes
131 LVI | Ceterum quam uanum, ut anima corporis iusta sustineat,
132 LVI | fuisset. Hos praereptos ut anima eius hic post mortem transigat,
133 LVI | ergo pacto potest infantis anima hic transigere praerepta
134 LVI | destinatum, pariter hic anima decurret, ut et studeat
135 LVIII | INFEROS ANIMAE. Omnis ergo anima penes inferos? inquis. Velis
136 LVIII | inhorrentem? Semper autem expectat anima corpus, ut doleat aut gaudeat?
137 LVIII | Quotiens inlaeso corpore anima sola torquetur bile ira
138 LVIII | corpore afflicto furtiuum sibi anima gaudium exquirit et a corporis
139 LVIII | Adeo nouit et apud inferos anima et gaudere et dolere sine
140 LVIII | optima] cum carnis ministerio anima partitur; nam et solos cogitatus
141 LVIII | arbitror, humanam super anima opinionem ex doctrina fidei
|