Caput
1 V | inspexerint, et quidem plures, corpus animae uindicantes. Nec
2 V | qua substantia (si et illa corpus, quia corpora includit),
3 V | flatus et spiritus, tamen corpus animam facile persuadebunt.
4 V | digresso animal emoritur, corpus est; consito autem spiritu
5 V | ergo consitus spiritus corpus est; ergo corpus est anima.
6 V | spiritus corpus est; ergo corpus est anima. Vult et Cleanthes
7 V | animam, <animam> itaque corpus similitudini uel dissimilitudini
8 V | pallore testetur. Igitur anima corpus ex corporalium passionum
9 V | tangere enim et tangi nisi corpus nulla potest res), derelicto
10 V | anima affici morte. Igitur corpus anima, quae nisi corporalis
11 V | anima, quae nisi corporalis corpus non derelinquet. ~
12 VI | conturbant. Omne, inquiunt, corpus aut animale sit necesse
13 VI | quae ipsa potius moueat corpus. Itaque non uideri eam corpus,
14 VI | corpus. Itaque non uideri eam corpus, quae non corporalium forma
15 VI | enim potest anima animale corpus dici aut inanimale, cum
16 VI | ipsa sit quae aut faciat corpus animale, si adsit, aut inanimale,
17 VI | Quodsi non capit animale corpus dici aut inanimale, quod
18 VI | secundum exempli propositionem corpus agnoscam. Enimuero si ab
19 VI | aliud? Anima autem mouet corpus, et conatus eius extrinsecus
20 VI | erit etiam illa, quod omne corpus corporalibus ali iudicant,
21 VI | dixerim populo, sextum ipsa corpus fuit. Vniuersa conditio
22 VII | Si enim non haberet anima corpus, non caperet imago animae
23 VII | terris? Nihil enim, si non corpus; incorporalitas enim ab
24 VII | punitur aut fouetur, hoc erit corpus; reddam de isto plenius
25 VII | aut si habet, hoc erit corpus. In quantum enim omne corporale
26 VIII | pondere exempto, si anima corpus. Quid enim, inquit Soranus,
27 VIII | Soranus, si mare negent corpus, quia extra mare immobilis
28 VIII | efficitur? Quanto ergo ualidius corpus animae, quod tanti postea
29 VIII | quod tanti postea ponderis corpus leuissima mobilitate circumfert!
30 VIII | aequo uis ualet. Sol enim corpus, siquidem ignis; sed quod
31 VIII | aquilae. Tantundem et animae corpus inuisibile carni, si forte,
32 IX | DE EFFIGIE. Cum animae corpus adserimus propriae qualitatis
33 IX | praeiudicabit aut haec adesse, quam corpus ostendimus, sed et ipsa
34 IX | persuaserit, credas. Si enim corpus anima, sine dubio inter
35 XIV | quando ne ipsum quidem corpus ita diuidatur in membra,
36 XIV | multitudine membrorum unum corpus efficitur, ut concretio
37 XIV | animae tuentur, quae in totum corpus diffusa et ubique ipsa,
38 XV | Heraclitum, neque per totum corpus uentilari secundum Moschionem,
39 XVII | anima? Denique carens anima corpus carebit et sensu. Ita et
40 XVIII | Vtrumne impedimentum erit corpus, an non, si quis illud socium
41 XVIII | deputatis, quae perinde per corpus corporalia sentiat, quemadmodum
42 XXIII | mortale ei circumgelauerint corpus; tum, quod mundus hic imago
43 XXIV | sine tempore? Ingressa uero corpus statimne obliuiscitur, an
44 XXIV | euertendam memoriam tanti ante corpus aeui. Sed rursus Plato causam
45 XXIV | Plato causam demutat in corpus, quasi et hoc fide dignum,
46 XXIV | diuinationi non obstrepit corpus, nec memoriae, opinor, officiet.
47 XXVI | sanctificaui te. Et mortuum adhuc corpus? Vtique nequaquam: deus
48 XXVII | est anima Graecorum, quare corpus exempta ea friget? Denique
49 XXXII | animalibus? Necesse est enim et corpus omne anima compleri et animam
50 XXXIII| praefugerit ultimo gladio, ne corpus quoque euaserit ferrum,
51 XXXV | adigendam rursus ac rursus in corpus, donec in nullo rea deprehendatur
52 XXXV | morte functae et in aliud corpus iteratae, (6) Helias autem
53 XL | uel quid aliud eiusmodi corpus, non anima. Nam et calix
54 XLIII | rerum. Proponit igitur tibi corpus amica ui soporis elisum,
55 XLIII | agitandi. Ita cum euigilauerit corpus, redditum officiis eius
56 LI | apud nostros, in coemeterio corpus corpori iuxta collocando
57 LI | non in causam orationis. Corpus etiam illud non modo fratri
58 LIII | quae incipit nosse. Si enim corpus istud Platonica sententia
59 LVII | phantasma praestatur, quia et corpus affingitur; nec magnum illi
60 LVIII | Semper autem expectat anima corpus, ut doleat aut gaudeat?
61 LVIII | prior tamen tractat quod per corpus actura est; nunquam denique
|