abduc-aufer | auger-consu | conta-dispe | dispi-fatig | fato-indol | indub-magia | magic-offen | offer-praes | praet-renun | repas-suade | suaru-uixit | ulcer-zenon
bold = Main text
Caput grey = Comment text
1 LIII | enim sustinens defectionis abducitur, dum absumi uidetur, et
2 XXVIII | reciproco discursu, quod hinc abeuntes sint illuc et rursus huc
3 XXXVIII| supputat, nec quia iura ciuilia abhinc agendis rebus attemperant,
4 XV | balantes et muscas suas abigat sine capite uolitantes,
5 XXI | uos quoque fuistis, sed abluti estis. Sed nunquam discordabunt
6 LVII | fortium busta eadem de causa abnoctare, ut Nicander affirmat),
7 LI | totam corporis scenam tempus aboleuerit. Et hoc enim in opinione
8 XXX | humanum genus exuberasse, dum Aborigines uel uagi uel extorres uel
9 XXXVII | est. Nam et Mosei lex tunc aborsus reum talionibus iudicat,
10 VIII | VIII. Abruptum alioquin et absurdum idcirco
11 XVII | opinari; animam enim opinari. Absciderunt et opinionem a sensu et
12 LIII | omnis autem pars statim et abscisa est, quia postera est, nec
13 LIV | conuentabunt tanto discrimine absentes? Quis autem illis postumae
14 XLIII | dissimulatione praesentiae futuram absentiam ediscens (de Hermotimo sciemus),
15 XVIII | corporalibus sensibus, sed absint longe a communi conscientia
16 XLVII | sanctos, a quibus nec interdiu absistit, ut uel dormientibus obrepat
17 XXIX | distinguere, quasi non et haec tam absolute in contrarietatibus posita
18 XXI | immortali et inconuertibili, absolutum est ceterorum omnium natorum
19 I | per habitum iocunditatis absorbeat, sed de patibulo et uiuicomburio
20 | absque
21 XXXI | nec edendis, ut animalibus abstinens. Aethalides autem et Hermotimus
22 XXXV | negotiorum iniuria prouocatus abstrahat te ad suum iudicem, et ad
23 LVI | enim tardius ad inferos abstrahi malet, quae nec mori uoluit:
24 LV | in ipsis uisceribus eius abstrusa profunditas, siquidem Christo
25 XV | Andreas et Asclepiades ita abstulerunt principale, dum in animo
26 XII | inpassibilem subostendens abstulit et ipse eum a consortio
27 XVII | caelum mari unitur, ubi uisio absumitur, quae quamdiu uiget, tamdiu
28 VIII | VIII. Abruptum alioquin et absurdum idcirco quid de corporalium
29 VII | quia quantum ad nostros ex abundanti; quibus corporalitas animae
30 LV | clauso et inferioribus adhuc abyssis superstructo. Quodsi Christus
31 XVII | sit in rebus! Quid agis, Academia procacissima? Totum uitae
32 XVII | scientiae capax, et ipsius Academiae? Sed enim Plato, ne quod
33 XVII | gustus et tactus. Horum fidem Academici durius damnant, secundum
34 VI | prudentia pollent, et sine academiis et porticibus Atticis et
35 VI | sensus, quia corporalibus accedant. Igitur si constat incorporalia
36 X | animae humanae spiritum accedere, quia sint quae spiritu
37 VI | exemplo etiam anima corpori accedit, ne dicas idcirco ea per
38 XXXVII | alii atque alii habitus accedunt pro facilitate materiae,
39 XVII | quod in sepulturam suam acceptauit, alium postea uini saporem,
40 XXIII | sibi mortalium genitura accepto initio animae immortali
41 V | Accerseri<n>t Eubulum aliquem et Critolaum
42 XXVIII | fastidium caeli, quam non accesserit temeritatem, quam non temptauerit
43 XXV | sanguis; si ualetudo omnis accessio est, sine anima non erit
44 XVIII | ipsa per flatum, ceterum accessioni deputandum quod aut deus
45 LI | iuxta collocando spatium accessui communicasse. Si et apud
46 XXIX | de uisualitate caecitas accidat, nec iuuentam rursus de
47 XI | prophetiae. Nam et malus spiritus accidens res est. Denique Saulem
48 LI | indiuisibili animae indiuisibiliter accidentem. Diuidetur autem et mors,
49 XXI | adscribenda esset. ex mutatione accidentiae, non ex institutione naturae
50 XI | erunt duo in unam carnem, accidentiam spiritus passus est: cecidit
51 XXII | procedentem, liberam arbitrii, accidentis obnoxiam, per ingenia mutabilem,
52 XVI | intellegendum est, ut quod acciderit ex serpentis instinctu,
53 XVII | elogium. Si enim ratione haec accidunt, ratio fallacia perhiberi
54 XXXVIII| ficulneae contagionis prurigine accingit et hominem de paradiso integritatis
55 XXXVI | posteriorem ab anima facit accipere sexum. Et qui animam post
56 IV | siquidem omne quod quoque modo accipit esse generatur. Nam et factor
57 XL | tamen qui sitit calicem sibi accommodarit, nihil calix ministrabit.
58 XXIV | pariter euersum est, cui accommodata est, ut animae et innatae
59 I | sancto? Cui spiritus sanctus accommodatus sine fidei sacramento? Sane
60 XL | oneretur, etiam in ministerii accusationem. Grauior inuidia est in
61 XXXII | spurcis et pantherae ex acerbis aut oues ex probis et hirundines
62 LVII | circumscribere, cui interiorem mentis aciem excaecare perfacile est.
63 XLII | dedit passionem, cuius est actio. Quodsi hominis est pati
64 XXXIV | Nam et Simon Samarites in actis apostolorum redemptor spiritus
65 XIV | ingenia, ut motorium, ut actorium, ut cogitatorium, et si
66 LVIII | tractat quod per corpus actura est; nunquam denique conscientia
67 XLVIII | strueret, quasi non in ecstasi acturae. Ita non ad ecstasin summouendam
68 XXIX | de insipientia sapientia acuatur. Haec et Albinus Platoni
69 XVII | et uniformitas porticus acuitur in fine, dum acies in concluso
70 XX | Athenis sapiendi dicendique acutissimos, ubi penes Colyttum pueri
71 XXXII | pronuntiatio sapit, pecudibus adaequans hominem natura, non substantia.
72 XXXII | ceteris naturae suae legibus adaequantia, numquid ergo demutabitur
73 XXXII | etsi quidam homines bestiis adaequantur pro qualitatibus morum et
74 VIII | corporalibus exemplis non adaequet. Et ubi proprietatum priuata
75 XXIV | concessit diuinitatem, ut deo adaequetur. Innatam eam facit, quod
76 LVI | non constitutorum. Adhuc addam: ecce obiit uerbi gratia
77 LII | suspendens et arbitrio hominis addicens mortis euentum. Denique
78 XLIII | immortalitatis seruam soporis addicit. Probat se mobilem semper;
79 XL | et alterius condicionis, addicta tamen animae ut suppellex,
80 XXXIV | idcirco omni contumeliae addictam, ut nusquam discedere depretiatam
81 XXV | adspiratione nascentis infantis adduci, sicut exspiratione nouissima
82 XLII | compingimur extra nos. Si ademptio sensus nihil ad nos, nec
83 XV | quod pleraque anirnalia ademptis eis partibus corporis, in
84 VI | plerumque fulciri. Quidni? quo adempto in totum dilabitur ex corpore.
85 XLII | sensus nihil ad nos, nec adeptio sensus quicquam ad nos.
86 IX | proprietas omni corpori aderit. Quem igitur alium animae
87 V | scilicet morum et ingeniorum et adfectuum, corporis autem similitudinem
88 III | alii plus quam immortalem adfirmant, alii de substantia, alii
89 I | sapientiae adsertio, cuius adflatui tota uis daemonum cedit?
90 XXXIX | ESSE.] Cui enim hominum non adhaerebit spiritus nequam ab ipsa
91 XXXII | periclitabitur. Et ideo adicio: si nulla ratione capax
92 XXIV | testimonium plenae diuinitatis; adicit immortalem, incorruptibilem,
93 XXXVII | ponderis certi, non per adiectionem, dum extenditur, non, dum
94 XXXV | aliquid innocentiae inpegerit adigendam rursus ac rursus in corpus,
95 LV | inquiunt, 'Christus inferos adiit, ne nos adiremus. Ceterum
96 XVII | inscriptio, et in Theaeteto adimit sibi scire atque sentire
97 XIX | robori suo, donec aetas adimpleat habitum, quo natura fungatur.
98 LVI | erunt tempora solo decursu adimplenda. Quid ergo prohibet apud
99 LVII | uidentur uera sunt, sed quia adimplentur. Fides somniorum de effectu,
100 LVI | flagitantem, quod non alias adire portas inferum posset arcentibus
101 LV | Christus inferos adiit, ne nos adiremus. Ceterum quod discrimen
102 II | etiam ad ipsos prophetas adisse credibile est indagatorem
103 XLIV | consolantur. Mulier non adit ob notam uxoris. Quorsum
104 II | nonnunquam et in tenebris aditus quidam et exitus deprehenduntur
105 XLIII | porrigens fidei facilius adiuuandae per imagines et parabolas
106 II | ueritatis, quam efficiunt aut adiuuari falsis aut patrocinari.
107 LVII | alium fuisse qui phantasma administrabat, alium qui commendabat,
108 XXXIII | dispunctione uitae quam in administratione, quia nihil plenius quam
109 XIV | partes, quia per partes administratur, substantia quidem solidus,
110 XXXIX | prospiciantur aut qua oportet administrentur. [NVLLAM FERE ANIMAM SINE
111 XLIII | Sed nec refrigescentiam admittam aut marcorem aliquem caloris,
112 XXIV | initium neque finem temporis admittendo nullum modum temporis patitur;
113 XXXVI | intercapedinem eorum conceptus admitteret, ut aut caro aut anima prior
114 XXIV | quomodo contrariam eius admittet recordationem (quia et ipsa
115 XXXII | respui magis haberet quam admitti et capi nomine huius primae
116 XVIII | intellectualium non aliud admittimus quam rerum diuersitates,
117 XLIII | immortale finem operis sui admittit, somnus autem finis est
118 XII | Aristotelen. Ceterum si discretio admittitur, ut substantia duae res
119 XLVI | fallentes medicinarum et admonitionum, praenuntiationum, quo magis
120 XXIV | Nos autem, qui nihil deo adpendimus, hoc ipso animam longe infra
121 XL | propria subscribas, ei crimina adpingas? Sed ea per quam delinquitur
122 XVII | iam ne ipsis quidem causis adscribendum est fallaciae elogium. Si
123 LII | tunc demum mors naturae adscribereretur. Porro non in mortem institutum
124 XVI | etiam inrationale naturae adscribimus, quam a deo anima nostra
125 XI | spirare alii substantiae adscribitur. Hoc dum animae uindicamus,
126 IX | EFFIGIE. Cum animae corpus adserimus propriae qualitatis et sui
127 I | constantior Christianae sapientiae adsertio, cuius adflatui tota uis
128 XVII | aqua inflexos uel infractos adseuerat aduersus conscientiam integritatis,
129 L | Apostoli perennes ueniant, adsistant; uideat illos meus Thomas,
130 VI | faciat corpus animale, si adsit, aut inanimale, si absit
131 XVIII | deus postea aut diabolus adspiraret. Et nunc ad differentiam
132 XXV | et extorrem uteri prima adspiratione nascentis infantis adduci,
133 II | Aegyptium, cui praecipue Plato adsueuit, ut Silenum Phrygem, cui
134 II | simplex testimonium licebit adsumere, quia et ex aemulis nonnunquam
135 XVIII | parabolae decem uirginum adtemperant, ut quinque stultae sensus
136 L | Obiit et Iohannes, quem in aduentum domini remansurum frustra
137 LV | nondum illis quos domini aduentus in saeculo inuenerit, obuiam
138 XXXV | in diabolum transfertur aduersarii mentio ex obseruatione comitante,
139 XXV | professoribus ueritatis de aduersariis eius, maxime tam audacibus
140 II | utroque titulo societatis aduersario ueritatis urgemur et communes
141 XXIV | est)? Quod primae memoriae aduersatur, cur non et secundae refragatur?
142 XIII | aduocat, ut animum sibi aduertat. Illam saluam uenit facere
143 LVII | ipsis tunc fuerunt, cum aduiuerent, quique illas in huiusmodi
144 LII | nullis quassata decumanis, adulante flatu, labente cursu, laetante
145 LI | istius, non reliquiis animae adulatrix, sed crudelitatis etiam
146 XLIII | soli quies finem operis adulatur. Qui ergo de somni naturalitate
147 LVI | pueritiae delegata et militet ab adulescentia iuuentae excitata et censeat
148 I | sed uetera depellens, nec adulescentiam uitians, sed omni bono pudoris
149 XVI | adscribere, posterioris et adulterae, quem legis auenarum superseminatorem
150 XXVII | excessus uero maledictus, adulteria et stupra et lupanaria.
151 XXXIV | haereticos laborantem, tunc adulterio, nunc stupro infamen, nisi
152 XLI | conubium, si non admiserit adulterium! ~
153 XXXIX | ultima die Fata Scribunda aduocantur, dum prima etiam constitutio
154 XIII | animam compellat atque aduocat, ut animum sibi aduertat.
155 XXXIII | animal indues uiro iusto Aeaco? Quam bestiam integrae feminae
156 L | ascendant in montem domini et in aedem dei Iacob mortem per martyrium
157 XXVI | frater, fundamento fidem aedifica; aspice uiuentes uteros
158 XLVII | sancta prophetica reuelatoria aedificatoria uocatoria, quorum liberalitas
159 XIX | iniuria. Contra quibus de aedificio male est, ut crescendo recedunt,
160 XXVIII | aurulas hausit? Quid, si ab aedituo redempta clam inspectione
161 XLVI | Bruti et Cassii Philippis aeger, alias maius tamen discrimen
162 LVI | nauiget litiget nubat laboret aegritudines obeat et quaecumque illam
163 LVII | denique uidebantur Pharaoni et Aegyptiis magicarum uirgarum dracones;
164 II | nedum diuos, ut Mercurium Aegyptium, cui praecipue Plato adsueuit,
165 XXXIII | iudicium, quod et Mercurius Aegyptius nouit, dicens animam digressam
166 VIII | paria, tam amica quam et aemula? Siquidem et ipsi philosophi
167 LVII | praestigiis non fuit. Quid noui aemulatio ueritatis a spiritu immundo?
168 XXXII | salamandras, etiam quaecumque de aemulo producentur elemento, de
169 XX | deus dominus et diabolus aemulus, secundum communem autem
170 XXV | uiolento puerperio. Est etiam aeneum spiculum, quo iugulatio
171 XVIII | sacramenta; hoc enim sunt et aeones et genealogiae illorum.
172 XXIII | historias atque milesias aeonum suorum ex imaginibus uisibilium
173 XXX | enim sensibile fecisset aequa uis amissionis et restitutionis,
174 XVII | rotundam persuadeat, quod aequalissimam porticum angustiorem in
175 XVII | condicio compellit in aperto; aequalitas enim circumfusi aeris pari
176 I | industria uenerat consultae aequanimitatis, non de fiducia compertae
177 IX | repromitteret, tenera et lucida et aerii coloris, et forma per omnia
178 IX | aestimabis colorem quam aerium ac lucidum? Non, ut aer
179 I | negare liberior, quae nullum Aesculapio gallinaceum reddi iubens
180 XLVIII | uerno magis quieta, quod aestas dissoluat animas et hiems
181 IX | Quem igitur alium animae aestimabis colorem quam aerium ac lucidum?
182 XXIV | obliuionum differentiae aestimabuntur? Sed uniformis obliuio est;
183 XXXVII | rationem agitare sortita. Haec aestimando etiam superstitio Romana
184 XLVIII | mentis. Sed haec ingeniose aestimari potius quam constanter probari
185 IX | fiducia corporalitatis per aestimationem, uerum et ex constantia
186 XLVIII | putem, etsi Plato est qui ea aestimauit; et fortassean casu procedant.
187 XXXII | finita est metensomatosis, ut aestiua cena post assum. Perinde
188 XXVII | ipso uoluptatis ultimae aestu quo genitale uinis expellitur,
189 XLIII | etiam sudor digestionis aestuantis est index. Denique concoquere
190 XXV | nullus? Taceo cubiculares aestus et omnem illic caloris paraturam
191 XIX | coadulescens robori suo, donec aetas adimpleat habitum, quo natura
192 LVI | mortem transigat, quale est? Aetatem enim non potest capere sine
193 XXIV | dicatur ac per hoc potissimum aeterna credatur. Quod enim aeternum
194 XXXIII | extremius, per sententiam aeternam tam supplicii quam refrigerii
195 XVIII | supermundiales, diuinas et aeternas, quas appellat ideas, id
196 XXIV | aeterna credatur. Quod enim aeternum est, eo quia et innatum
197 XXVIII | Quomodo mihi persuadebit Aethalidem et Euphorbum et Pyrrhum
198 XXXI | ut animalibus abstinens. Aethalides autem et Hermotimus fabam
199 LV | reserabuntur regna caelorum. Sed in aethere dormitio nostra cum puerariis
200 LIV | impuritas. Itaque apud illum in aetherem sublimantur animae sapientes,
201 XXXII | putesceret, assum se maluit in Aetnam praecipitando. Atque exinde
202 XXXIV | carnis coercendam; ita multis aeuis per alios atque alios habitus
203 II | conspiret germanae et ipso iam aeuo pronatae propheticae paraturae,
204 XXXI | coaetanea suae mortis, ut aeuum quod reliquisset iterum
205 XLVII | de qua industria diximus, affectantia atque captantia, quanto
206 XLVI | habitauerint uel memorias eorum affectauerint ad omnem malitiae suae scenam,
207 XLV | conterremur in somniis, quam affecte et anxie, passibiliter,
208 XXXI | ingeniorum et studiorum et affectionum pristinas proprietates secum
209 XIX | habens animum et naturaliter affectiosa sit non habens intellectum.
210 LII | expellit, quae tunc mori affert, cum iocundius uiuere est
211 XXIV | et inde etiam obliuionis affinem. Satis de isto cum Hermogene.
212 LVII | praestatur, quia et corpus affingitur; nec magnum illi exteriores
213 XLVI | Quanti autem commentatores et affirmatores in hanc rem? Artemon Antiphon
214 XVIII | separatior habeatur quo potior affirmatur. Tunc mihi post differentiam
215 LIV | multo superioribus erudiri affirment. Vbi erit scholae regio
216 XXV | enitentibus necessariam, quas afflari uel maxime periculum est.
217 XXVI | fingit deus in utero, et afflat ex primordii forma: et finxit
218 V | condolescit, et corpos animae, cui afflictae cura angore amore coaegrescit
219 LVIII | noto? Quotiens item corpore afflicto furtiuum sibi anima gaudium
220 LI | pro cerebri ubertate uel affluit capillago uel deserit. Habes
221 XXX | Phryges Italiam, ut Phoenices Africam, dum sollemnes etiam amigrationes,
222 X | natura, separa et opera: agant in discreto aliquid ambo,
223 LII | dicimus lenem, ut non ui agatur. Ipsa illa ratio operatrix
224 XVII | in armento, ut Athamas et Agaue in filiis bestias. Oculisne
225 XXXIII | suae ornamenta quam caudae. Age nunc, ut poetae in pauos
226 XXXI | ille fallendis piscibus agebat, Pythagoras contra nec
227 I | facilius diuerso spiritu agebatur, siquidem aiunt daemonium
228 XXXVIII| quia iura ciuilia abhinc agendis rebus attemperant, sed quoniam
229 XI | est in carne carnaliter agenti, postea spiritus eis qui
230 XI | homo patrem et matrem et agglutinabit se mulieri suae, et erunt
231 XXI | homo patrem et matrem et agglutinabitur mulieri suae et erunt duo
232 LVIII | suo somno. Aut nihil uis agi illic, quo uniuersa humanitas
233 XVII | quam sit in rebus! Quid agis, Academia procacissima?
234 XII | natiuitus proprium, quo agit, quo sapit, quem secum habens
235 XLIII | necessitatem habeat rursus corporis agitandi. Ita cum euigilauerit corpus,
236 VI | sigillario motu superficiem intus agitante. Vnde haec uis incorporalis
237 XLIII | peregrinatur negotiatur agitatur laborat ludit dolet gaudet,
238 X | cum de anima et spiritu agitur, ipsa erit anima spiritus,
239 XXVI | matres suos inuicem fetus, agnitae mutuo ab ipsis utique uiuentibus,
240 X | quoque magnificentiam eius agnoscas, quod modicis animalibus
241 LV | priuato excipitur hospitio. Agnosce itaque differentiam ethnici
242 XXV | id statuere quod feminae agnoscerent. Et quanto ruboratior exitus
243 XXXV | praeceptis doctrinam ueritatis agnosci. Spero huiusmodi haereticos
244 XXVI | Christus intus instinxerat. Agnoscunt matres suos inuicem fetus,
245 XXXII | dico paleas, sed spinas et agrestes amaritudines frondium et
246 LVI | ponderata, et fenus exprimat et agrum urgeat, nauiget litiget
247 LVII | Itaque inuocantur quidem ahori et biaeothanati sub illo
248 LVII | est hic retineri secundum ahoros aut pessimum secundum biaeothanatos,
249 XLVI | Rhoeteum Troiae sepulcrum Aiacis monitus in somnis ab ipso
250 XVII | Orestes matrem in sorore et Aiax Vlixen in armento, ut Athamas
251 XXX | amigrationes, quas a)poiki/aj uocant, consilio exonerandae
252 X | unius licet puncti, aliquo alatur necesse est: exhibe pabuli
253 XXXVII | superstitio Romana deam finxit Alemonam alendi in utero fetus et
254 XXXVII | Romana deam finxit Alemonam alendi in utero fetus et Nonam
255 XLIII | nunquam succidere quieti, alienae scilicet a statu immortalitatis;
256 XXV | fetu sentiatis uiuacitatem alienam de uestro, de quo palpitent
257 VI | in unum corpora negauit, alienata a prospectu et recogitatu
258 XLV | est, uacans illa a solacio alieno non quiescit et, si caret
259 XVI | deo, a quo est inrationale alienum. Proinde delicti diuersitas
260 XXXI | astrologiae et musicae deuotus, alienus studio et affectu Euphorbi.
261 XXXVIII| concupiscentia unica est alimentorum solummodo, quam deus et
262 XXV | anima non erit ualetudo; si alimonia inedia crementa decrementa
263 XX | uitia, super haec, si et aliquae praesunt potestates. Enimuero
264 LI | et comarum in sepulturis aliquanti temporis denotat. Porro
265 XXVIII | traditionis superstites aliquas famae aurulas hausit? Quid,
266 XV | consistere, et insuper uiuant aliquatenus et sapiant nihilominus,
267 | aliquibus
268 | aliquis
269 V | includit), sed etiam Stoicos allego, qui spiritum praedicantes
270 XXXV | enim temperat totam illam allegorian domini certis interpretationibus
271 IX | aut psalmi canuntur aut allocutiones proferuntur aut petitiones
272 XIII | discas, animam semper deus alloquitur, animam compellat atque
273 XXV | Germanias et Scythias et Alpes et Argaeos nemo debuit nasci.
274 XXVIII | recidiuatu reuolubili semper ex alterna mortuorum atque uiuentium
275 XXIX | ex contrariis reformari alternant. Et nos enim opponemus contrarietates
276 XVIII | ut probet alterum sine altero posse? Si corporalia quidem
277 XXXIX | apostolus ex sanctificato alterutro sexu sanctos procreari ait,
278 LV | sed in fossa terrae et in alto uastitas et in ipsis uisceribus
279 X | denticulis et digestu sine alueis, quemadmodum et incedunt
280 XVII | redundantia fellis auruginant, amara sunt omnia. Num ergo gustui
281 XXXII | sed spinas et agrestes amaritudines frondium et bestias sterquilinioram [
282 XXVII | coegissent, confusae substantiae ambae iam in uno semina quoque
283 XXVII | praecedente? Immo simul ambas et concipi et confici, perfici
284 VI | et terna in unius uteri ambitu perferunt. Inuenitur etiam
285 X | agant in discreto aliquid ambo, seorsum anima, seorsum
286 XII | aut anima. Quodsi constat ambobus haec omnia reputari, ergo
287 XXI | obuenit, cum in illum deus amentiam immisit, spiritalem uim,
288 XXXV | inter uos de isto. Haec erit amicitia obseruatione sponsionis,
289 VIII | constare condicunt secundum amicitiam et inimicitiam Empedoclis.
290 V | Xenocraten et isto in loco amicum Platonis Aristotelen. Fortassean
291 XL | non quale seruus uel minor amicus, animalia nomina, sed quale
292 XXX | Africam, dum sollemnes etiam amigrationes, quas a)poiki/aj uocant,
293 XXIV | potuerit amittere, sed an quam amiserit recuperare denuo possit.
294 XXXIV | Menelaus statim insequitur amissam, statim repetit ereptam,
295 XXX | sensibile fecisset aequa uis amissionis et restitutionis, si uiui
296 XV | non esse, quo, si fuisset, amisso cum suis sedibus uigor animae
297 XXXII | Enimuero si demutationem capit amittens quod fuit, non erit quae
298 XXIV | anima memoriam potuerit amittere, sed an quam amiserit recuperare
299 XXX | solitudines famosas retro fundi amoenissimi oblitterauenint, siluas
300 XLVI | genus stipatus est orbis, ut Amphiarai apud Oropum, Amphilochi
301 XLVI | ut Amphiarai apud Oropum, Amphilochi apud Mallum, Sarpedonis
302 X | arteriarum, ut pro magno amplectaris argumento idcirco animae
303 XIX | si ad arbores prouocamur, amplectemur exemplum, siquidem et illis
304 LVI | quam pro gratia deberet amplecti. Vtique enim tardius ad
305 LII | uictorem Olympiae filium amplectitur, etsi prae gloria, ut Clidemus
306 XIX | amabit, et quidem uiriosius amplexabitur de suo ingenio quam de tuo
307 VIII | differentia species eorum ampliet, non genus mutet, ut sint
308 XXXII | mensura, quid faciet in amplioribus longe uel minutioribus animalibus?
309 XII | ΒΥΘΩΙ et matre ΣΙΓΗΙ. Quam Anaxagorae turbata sententia est! Initium
310 XII | commiscibilis est animus aduersus Anaxagoran et passibilis aduersus Aristotelen.
311 XLIII | deminutionem spiritus animalis, Anaxagoras cum Xenophane defetiscentiam,
312 IX | Aenesidemo uisum est et Anaximeni, puto secundum quosdam et
313 XLVII | somniaturos seruos suos et ancillas suas, ea deputabuntur quae
314 XV | Aristoteles, et medici aduersus Andrean et Asclepiaden, Herophilus
315 XV | Dicaearchus, ex medicis autem Andreas et Asclepiades ita abstulerunt
316 LVI | perfectum illud repromittitur ad angelicae plenitudinis mensuram temperatum.
317 XXXIV | praeuento patris proposito angelicas potestates genuisse ignaras
318 XXXIV | uindicatam liberandorum ex illis angelicis potestatibus, quibus fallendis
319 LVII | satanas transfiguretur in angelum lucis, nedum in hominem
320 V | animae, cui afflictae cura angore amore coaegrescit per detrimentum
321 XVII | aeris pari luce uestiens angtilos oblitterat lineas. Sic et
322 X | pedibus manante impetu, quod angues, et insurgente conatu, quod
323 XXXII | mari postea desultabit in anguilla? Quomodo item pabulis liberalibus
324 XV | caprae et testudines et anguillae, si corda detraxeris; itaque
325 XVII | quod aequalissimam porticum angustiorem in ultimo infamet, quod
326 XIV | illic de tormento aquae anhelat, non ideo separabitur in
327 XLIX | aetatis expungantur in uita, animaduertant succussus et nutus et renidentias
328 II | tenebrosus uastiores caligines animaduertens apud examinatores animae
329 XXV | Romanaeque gentes aliter animantur, quia animam aliud quid
330 XXIII | erexerit et constantius animarit et post decessum uitae ad
331 LIII | LIII. DE ANIMARVM EXCESSV. Sed quo deinde
332 XXXVI | Ceterum et ipsam dei afflatus animasset, si non ut carnis, ita et
333 XXVI | umentis, ante animosae quam animatae, si tantummodo matrem subsultando
334 XIX | aliorsum destinatos, et animationem arboris de diuortio parietis
335 XIX | ut infantia naturaliter animosa sit non habens animum et
336 XXVI | certantis quam umentis, ante animosae quam animatae, si tantummodo
337 XV | uectatur, quod pleraque anirnalia ademptis eis partibus corporis,
338 XLVIII | sopore. Ex temporibus autem anni uerno magis quieta, quod
339 XXIV | nunc ipsa uis obliuionis antecedentis recordationem? 'Ex multitudine',
340 XLI | superstruitur, ex originis uitio antecedit, naturale quodammodo. Nam,
341 L | morituri reseruantur, ut antichristum sanguine suo extinguant.
342 XLVI | affirmatores in hanc rem? Artemon Antiphon Strato Philochorus Epicharmus
343 XXVIII | Christus intonuit. Multo antiquior Moyses etiam Saturno, nongentis
344 II | auctores etiam deos existimauit antiquitas, nedum diuos, ut Mercurium
345 XXVIII | nouellitatem. Teneo plane falsum, antiquitate generosum; quidni falsum,
346 XXX | commentarios etiam humanarum antiquitatum paulatim humanum genus exuberasse,
347 XLVI | Alexandrum qui sciunt, leonem anuli recognoscunt. Ephorus scribit.
348 XLVI | naturam obsignasse uiderat anulo: leo erat signum; crediderat
349 XXV | tortili temperamento, cum anulocultro, quo intus membra caeduntur
350 XLV | somniis, quam affecte et anxie, passibiliter, cum in nullo
351 XXV | quo intus membra caeduntur anxio arbitrio, cum hebete unco,
352 I | et in carcere inuiscatas Anyti et Meliti palmas gestiens
353 XXVI | turbasset. At cum partus aperitus et numerus inspicitur et
354 XVII | interualli condicio compellit in aperto; aequalitas enim circumfusi
355 LIII | oppanso corporis erumpit in apertum ad meram et puram et suam
356 XLVI | Epicharmus etiam summum apicem inter diuinationes somniis
357 XXXIII | inuenit, quod condimentis Apicianis et Lurconianis humatur,
358 II | incursauerunt, quae penes nos apocryphorum confessione damnantur, certos
359 XV | Etiam Protagoras, etiam Apollodorus et Chrysippus haec sapiunt,
360 XIV | Chrysippum, etiam in nouem penes Apollophanen, sed et in duodecim apud
361 LIII | omnia uitalia elidens, ut apoplexis, interior ruina, nullam
362 LVII | in pseudoprophetide et in apostata facile mentiri quod fecerat
363 XI | uertit in alium uirum, in apostatam scilicet. Iudam quoque aliquamdiu
364 II | meminerimus et multo prius apostatarum spirituum, qui huiusmodi
365 LIII | sententia carcer, ceterum apostolica dei templum, cum in Christo
366 III | haereticorum, siquidem et ab apostolo iam tunc philosophia concussio
367 XXXIV | Simon Samarites in actis apostolorum redemptor spiritus sancti,
368 XVII | remus inflexus uel infractus appareat, aqua in causa est; denique
369 XVIII | facies occultorum ea quae apparent, et: necesse est omnino
370 XXXII | uesperugines noctuas. Haec ut ex apparentibus et manifestis substantiis
371 XX | suo iam uouimus titulo. Apparet quanta sint quae unam animae
372 XIII | ut cuius principalitas apparuerit, illa sit substantiae massa,
373 XXI | prophetia. Si et malum eo in apparuit transgressionis admissum,
374 XVIII | diuinas et aeternas, quas appellat ideas, id est formas, exempla
375 LV | patriarchae et prophetae appendices dominicae resurrectionis
376 XXXIII | diligendae et curandae et appetendae in speciosissimis et probissimis
377 XIX | ignota cubilia , neminem appetens nisi ex usu. Vnde illi iudicium
378 X | quo uolunt, et uitant et appetunt quae uidendo sciunt: designa
379 XVI | definitioni et nos quidem applaudimus, sed non ut naturae deputetur
380 XXXV | expenso. Quid his sensibus aptius? Quid his interpretationibus
381 XLIII | somnum ratio praeit, tam aptum, tam utilem, tam necessarium,
382 LVIII | LVIII. AN PVNIANTVR APVD INFEROS ANIMAE. Omnis ergo
383 III | doctrinas hominum miscentes aquas uino: alii immortalem negant
384 XXXIII | quantum sibi de pistrinis et aquilegis rotis gratulabuntur, si
385 IX | rubore, nec berullis ideo aquosa materia est, quod fluctuent
386 XXV | nemo tam idoneus magister arbiter testis quam sexus ipsius.
387 LVI | habebuntur quas ui ereptas arbitrantur, praecipue per atrocitates
388 LVIII | admiserit. Ad omnem, ut arbitror, humanam super anima opinionem
389 XXXV | ex malis fructibus bonam arborem intellegi, id est, ex pessimis
390 XIX | destinatos, et animationem arboris de diuortio parietis intellegas.
391 XIX | sapientias et scientias arborum cur non contendam? Viuant
392 XIX | siquidem et illis necdum arbusculis, sed stipitibus adhuc et
393 L | Alexandrum occidit Nonacris Arcadiae uenenata. Fuit et Iudaeae
394 L | scilicet se a superna et arcana potestate legatum, ut immortales
395 XVIII | contingentium ueritatem illam arcanam et supernam et apud pleroma
396 XVIII | inuisibilium, publicatarum et arcanarum, quod illae sensui, istae
397 XVIII | a communi conscientia in arcano et in superioribus et apud
398 XLVI | somniis. Coronam auream cum ex arce Athenae perdidissent, Sophocles
399 LVI | adire portas inferum posset arcentibus eum longe animabus sepultorum.
400 LV | nondum dei iussu per tubam archangeli audito, nondum illis quos
401 XXXIV | qua iniecerat angelos et archangelos condere; huius eam propositi
402 XIV | Specta portentosissimam Archimedis munificentiam, organum hydraulicum
403 XXV | et Scythias et Alpes et Argaeos nemo debuit nasci. Atquin
404 XXVIII | Denique qui se Euphorbum ex argnmento clipei probarat, cur neminem
405 X | animae culicis atque formicae argumenta respicere, quando et uitalia
406 XXXVII | humanae. Ego ad deum potius argumentabor hunc modum temporis, ut
407 XXIV | si nullo modo consistit argumentatio ista praecipua, totum illud
408 LI | edocti infirme tuentur, ita argumentation es emendicant, ut uelint
409 XV | Asclepiades etiam illa argumentatione uectatur, quod pleraque
410 XXXVIII| animam. Auferenda est enim argumentatoris occasio, qui quod anima
411 XX | procurare. Sed Empedocles causam argutae indolis et obtusae in sanguinis
412 XXXV | fieri, nisi uniuersis quae arguunt eam expunctis, quia non
413 XVII | Sic et odoratus et gustus arguuntur, siquidem eadem unguenta
414 XXXII | contraria aquae illa quae arida et exsuccida: denique siccitatibus
415 LI | tutela fuisse. Quid enim, si aridior aer et solum salsius? Quid,
416 LV | Platonis aut in aere cum Ario aut circa lunam cum Endymionibus
417 XLVI | quia leo semel pater est. Aristodemus uel Aristophon coniectans
418 XLVI | pater est. Aristodemus uel Aristophon coniectans immo nihil uacuum
419 XIV | Zenone, nunc in quinque ab Aristotele et in sex a Panaetio, in
420 XLIX | ergo aut fama mentita est Aristoteli aut daemonum adhuc ratio
421 LIV | sublimantur animae sapientes, apud Arium in aerem, apud Stoicos sub
422 XXV | moriturus. Itaque est inter arma medicorum et cum organo,
423 XXIV | eam facit, quod et solum armare potuissem ad testimonium
424 XXXIII | apostolus non frustra gladio armatam contestatur, quae pro homine
425 XVII | sorore et Aiax Vlixen in armento, ut Athamas et Agaue in
426 XLV | Concipe gladiatorem sine armis uel aurigam sine curriculis,
427 XVIII | Valentinianorum? Hinc enim arripiunt differentiam corporalium
428 XLVI | affirmatores in hanc rem? Artemon Antiphon Strato Philochorus
429 XXXV | exsolutionem totius debiti arteris. Tum si in diabolum transfertur
430 X | animalibus temperauerit artifex deus, ut nulla inde coniectura
431 XXXIV | genuisse ignaras patris, artifices mundi huius; ab his non
432 X | simplici, sed ipsa inter artificia exsectionis errante. Philosophi
433 II | et medicina necessitatem artificii ad extendendos de anima
434 XXX | sufficiunt, et necessitates artiores, et querellae apud omnes,
435 XLVI | ab hostibus relaturus, de Artorii uisione destituto tabernaculo
436 IX | debuerat, habens et ceteros artus, per quos et in cogitationibus
437 XXX | oblitterauenint, siluas arua domuerunt, feras pecora
438 XLVIII | trium hebdomadum statione aruit uictu, sed ut deum inliceret
439 XIX | rustica disciplina, sine arundine, sine ceruo, si quid attigerit,
440 XXVII | pariterque insinuata sulco et aruo suo pariter hominem ex utraque
441 L | contra omnes iam nationes ascendant in montem domini et in aedem
442 LV | inferos functus, nec ante ascendit in sublimiora caelorum quam
443 XXXII | profunditatis intrepida, ascensu etiam scalarum fatigabilis,
444 XV | medici aduersus Andrean et Asclepiaden, Herophilus Erasistratus
445 XXXIII | atque seruitiis puniendi in asinos utique et mulos recorporabuntur,
446 XVII | eadem pauimenta manibus asperiora, pedibus leuiora creduntur,
447 LV | discipuli super magistrum, aspernati, si forte, in Abrahae sinu
448 LVII | forte, tunc prophetam se dei asseuerare et utique Sauli, in quo
449 LVII | hominem lucis, etiam deum se asseueraturus in fine signaque portentosiora
450 XXXV | constituendam recorporari animas asseuerauerit; nulli enim uitam istam
451 XXXII | affectuum, quia et deus: assimilatus est, inquit, homo inrationalibus
452 XVIII | non, si quis illud socium assumpserit in quaestionem? Tale quid
453 XXV | educimur? Cur autem et ueteres astrologi genituram hominis ab initio
454 XXXI | maluerit quietem geometriae et astrologiae et musicae deuotus, alienus
455 XLVI | Epicuro pudorem imperabo. Astyages Medorum regnator quod filiae
456 XVII | Aiax Vlixen in armento, ut Athamas et Agaue in filiis bestias.
457 XLVI | Coronam auream cum ex arce Athenae perdidissent, Sophocles
458 XXX | Temenidae Peloponnesum, ut Athenienses Asiam, ut Phryges Italiam,
459 XLVI | somniis extulit cum Philochoro Atheniensi. Nam et oraculis hoc genus
460 LII | prae gloria, ut Clidemus Atheniensis, dum ob historici stili
461 V | Epicurus ex atomis (si et atomi corpulentias de coitu suo
462 V | sanguine, ut Epicurus ex atomis (si et atomi corpulentias
463 XXXII | substantiis doceam. Ceterum si et atomos Epicuri tenerem et numeros
464 LVII | quoque opera et immaturas et atroces effici mortes, quas incursibus
465 LVI | arbitrantur, praecipue per atrocitates suppliciorum, crucis dico
466 XXXVIII| ciuilia abhinc agendis rebus attemperant, sed quoniam et haec a primordio
467 VI | academiis et porticibus Atticis et carceribus Socratis,
468 XIX | arundine, sine ceruo, si quid attigerit, ultro amabit, et quidem
469 XVIII | eget, cui debet totum quod attingit? Ita utrumque concluditur,
470 XVIII | potiora sunt quae intellectu attinguntur ut spiritalia quam quae
471 XVIII | neque ullum eiusmodi sensum attrahens animo, sed ipsa mente sincera
472 XVIII | sensui, istae intellectui attribuantur, apud animam tamen et istis
473 II | hausisse, quia plerosque auctores etiam deos existimauit antiquitas,
474 XVI | diuersitas horum ex distantia auctorum. Proinde cum Plato soli
475 LVII | iam uocabulis utar quibus auctrix opinionum istarum magia
476 XXXIX | ianua natiuitatis animas aucupabundus, uel qua inuitatus tota
477 VIII | generositatem de pupillarum audacia iudicent; alioquin non educabunt,
478 LVII | communicabitur fidei et audaciae magorum et fallaciae somniorum
479 XXV | aduersariis eius, maxime tam audacibus quam sunt primo isti, qui
480 LII | primordia hominis nouimus, audenter determinamus mortem non
481 XXXIV | recuperationem et uigilantius et audentius et diutius laborauerit. ~
482 XVIII | semper obmussant, quod neque audiamus certum neque uideamus?'
483 XXIV | oculis uidendum et auribus audiendum et naribus odorandum et
484 XXVIII | quem crediderat obisse, audiens praesertim ab eo, quae de
485 XVII | praecipitatum aut falso uocem patris audierit de ipso testificatam aut
486 XXII | animae naturalia iam a nobis audiit Hermogenes cum ipsorum defensione
487 XLIII | apud nos autem id poterit audiri quod dei contemplatio suggerit,
488 XVIII | ueritatem aliquam uisio et auditio hominibus? An non etiam
489 LV | iussu per tubam archangeli audito, nondum illis quos domini
490 VI | corporalibus sensibus subici, sonum auditui, colorem conspectui, odorem
491 XXV | elabitur, et statim uagitus auditur. Ceterum si aeris rigor
492 XVII | quod uidimus, inquit, quod audiuimus, oculis nostris uidimus,
493 LVI | aliquid ex illis ad inferos auehat? Multo uanius, si iniuria
494 XVI | et adulterae, quem legis auenarum superseminatorem et frumentariae
495 LI | crudelitatis etiam corporis nomine auersatrix, quod et ipsum homo non
496 VIII | degenerem, quem solis radius auerterit. Est adeo alteri quid inuisibile,
497 XXXVIII| carni, etsi propter animam. Auferenda est enim argumentatoris
498 V | Fortassean extruentur magis ad auferendam animae corpulentiam, si
499 XLIII | dies cedit, nox legem facit auferens rerum etiam colorem. Quodsi
500 XLIX | daemonum libidinibus, tam auferre somnia quam inferre, ut
|