abduc-aufer | auger-consu | conta-dispe | dispi-fatig | fato-indol | indub-magia | magic-offen | offer-praes | praet-renun | repas-suade | suaru-uixit | ulcer-zenon
bold = Main text
Caput grey = Comment text
1002 VI | in incessum et manus in contactum et oculos in conspectum
1003 XXXVIII| suos ad instar ficulneae contagionis prurigine accingit et hominem
1004 XLVIII | contenti, ne regiis ferculis contaminarentur, praeter sapientiam reliquam
1005 XXVII | tamen uindicamus et hoc modo contemporales eiusdemque momenti. Ne itaque
1006 XXXIII | mortem humanis mendaciora, contemptibilia de poenis, fastidibilia
1007 Prae | reminiscentias dicat: De contemptu animae aduersus eos qui
1008 XI | materia, non ex dei flatu contendit, flatum proprie tuemur.
1009 XXXII | contrarietatis opponerem. Contendo enim ex quacumque substantia
1010 XIX | diuortio parietis intellegas. Contenta est paruitate quam ex primordio
1011 XLVIII | fraternitas legumine solo contenti, ne regiis ferculis contaminarentur,
1012 XXVI | aemulum et ualidum et olim contentiosum, credo, quia uiuum. Aspice
1013 XLV | oblectamur et contristamur et conterremur in somniis, quam affecte
1014 XXXIII | non frustra gladio armatam contestatur, quae pro homine saeuiendo
1015 XXXVIII| tibicinandus, sed tantummodo continendus, quia non aliter contineri
1016 XXXVII | futuro interim minor, tamen continens intra lineam moduli totum
1017 V | omnino non posse, quia nec contingantur ab eis (unde et Lucretius:
1018 XVIII | sapientium scilicet, quia contingentium ueritatem illam arcanam
1019 XVIII | sine illo ueritates posse contingi? Quomodo ergo potior erit
1020 XVII | XVII. DE QVINQVE SENSIBVS. Contingit nos illorum etiam quinque
1021 XLIV | fugitiuae, et quidem ex forma continuam. Si enim tale quid semel
1022 XXXII | Si tantum extendetur aut contrahetur, profecto periclitabitur.
1023 XXIX | alternant. Et nos enim opponemus contrarietates nati et innati, uisualitatis
1024 XXIX | et haec tam absolute in contrarietatibus posita sint quam et illa
1025 XXIX | ueritus subtiliter quaerit contrarietatum genera distinguere, quasi
1026 LVII | repraesentat, solida et contrectabili et satiata ueritate praeiudicatum
1027 XXIV | et ore gustandum et manu contrectandum. Hi sunt certe sensus, quos
1028 XVII | uidimus, et manus nostrae contrectauerunt de sermone uitae. Falsa
1029 L | illos meus Thomas, audiat contrectet et credidit. ~
1030 XLV | Denique et oblectamur et contristamur et conterremur in somniis,
1031 II | Clazomenii mortuo templum contulerunt, ut Orpheum, ut Musaeum,
1032 XXXIV | uiderentur, et idcirco omni contumeliae addictam, ut nusquam discedere
1033 VI | subtilitate potius quam ueritate conturbant. Omne, inquiunt, corpus
1034 XXV | communicetis, ille quidem usque et contusionibus uestris, quibus et ipse
1035 XLI | sed spiritus. O beatum conubium, si non admiserit adulterium! ~
1036 X | alterum remaneat, mors et uita conueniant. Si enim duo sunt anima
1037 XVIII | et temporalia, quae sensu conueniantur in imaginibus constituta.
1038 XV | anima, quod intentio diuina conueniat, id est uim sapientialem
1039 XIV | considerabunt; nobis pauca conuenient. ~
1040 VI | incorporalium uero intellectualibus conueniri, ut benignitatis, ut malignitatis.
1041 XXXV | pompae et angelis eius. Conuenit inter uos de isto. Haec
1042 VI | ad ea quae in animam non conueniunt. Non enim potest anima animale
1043 LIV | discipulae ad magistras conuentabunt tanto discrimine absentes?
1044 XXXV | quae deputetur ex fidei conuentione; pactus es enim renuntiasse
1045 XXXV | mundo exire, si cum illis conuersari non liceret. Huic ergo boni
1046 XXIV | innatae et in caelestibus conuersatae et consciae diuinorum illic
1047 IX | ecstasin in spiritu patitur; conuersatur cum angelis, aliquando etiam
1048 XXI | quoquo uertitur, natura conuertitur. Inesse autem nobis to_
1049 XVIII | XVIII. DE INTELLECTVALIBVS. Conuertor ad intellectualium partem,
1050 XXXIV | oculis, quem excaecasset ob conuicium carminis, dehinc reluminasset
1051 XXXIII | effertur, quod exsequias conuiuium patitur, quod a coaequalibus
1052 XV | praeuenit: quid cogitatis in cordibus uestris nequam? si et Dauid:
1053 XLVI | portas diuisit somniis, corneam ueritatis, fallaciae eburneam;
1054 LIII | infaecat, unde illi, uelut per corneum specular, obsoletior lux
1055 XLVI | est enim, inquiunt, per cornu, ebur autem caecum est.
1056 XLV | damnabimur quam ob martyrii coronabimur. Et quomodo, inquis, memor
1057 XLVI | Achille curatur in somniis. Coronam auream cum ex arce Athenae
1058 LII | stili praestantiam auro coronatur, etsi per somnium, ut Plato,
1059 XXVII | totius hominis habens ex corporali substantia humorem, ex animali
1060 IX | ostensa est mihi anima corporaliter, et spiritus uidebatur,
1061 V | ulceribus condolescit, et corpos animae, cui afflictae cura
1062 IX | gelasse. Inde igitur et corpulentia animae ex densatione solidata
1063 V | Epicurus ex atomis (si et atomi corpulentias de coitu suo cogunt), ut
1064 XXIV | pro institutionibus et pro corpulentiis ac ualetudinibus et pro
1065 X | putas capere tam minuta corpuscula dei ingenium, sic quoque
1066 XLV | amentiae huius, quia non fit ex corruptela bonae ualetudinis, sed
1067 LI | et genus mortis ante iam corruptelae materias erogarat? Vngues
1068 VI | intellegendo ualetudinis corruptelam suspicari (sic Chrysippus
1069 XLI | Nam, ut diximus, naturae corruptio alia natura est, habens
1070 XLIX | terminos orbis euangelio coruscante? Num ergo aut fama mentita
1071 IX | substantia ignita est, quod coruscent rutilato rubore, nec berullis
1072 XXXIII | iugulo utroque confossis costisque transfixis compensatio proprii
1073 XXXII | capram transierit uel in coturnicem, immo et cadauerinam, immo
1074 LII | Plato, etsi per risum, ut P. Crassus, multo uiolentior mors quae
1075 XLVI | Philochorus Epicharmus Serapion Cratippus Dionysius Rhodius Hermippus,
1076 XXXVII | regni. Ideo ogdoas nos non creat; tunc enim nuptiae non erunt.
1077 VII | res est? Sed et si imago credenda est, testimonium erit ueritatis.
1078 XXIV | delatae et hic recordatae crederentur, ad occasiones plane haereticis
1079 XXVIII | inferis redditus. Quis non crederet reuixisse quem crediderat
1080 XXVIII | Pythagoran peierauit? Quanto enim credibilius ipse ex semetipso semel
1081 XXXI | quem forsitan Nestorem credidissemus ob mella facundiae? ~
1082 LVI | opinionum suasoriae desunt. Creditum est insepultos non ad inferos
1083 XVII | fidelis et tactus exinde creduli Thomae. Recita Johannis
1084 XLIV | quoque Hermotimi argumento credulitas subornetur. Genus fuerat
1085 XXIII | Quidam de caelis deuenisse se credunt tanta persuasione quanta
1086 XLIV | dormientem nacti pro defuncto cremauerunt. Regressa anima tardius,
1087 XIX | de aedificio male est, ut crescendo recedunt, ut refugiunt?
1088 XXXVII | Ceterum animam substantia crescere negandum est, ne etiam decrescere
1089 XXXVII | defendimus, inprimis quod simul crescunt, sed diuisa ratione pro
1090 XX | Dalmatus pulsat, mendaces Cretas etiam apostolus inurit.
1091 XL | documenta propria subscribas, ei crimina adpingas? Sed ea per quam
1092 XXXV | legimus alibi sanctorum criminatorem et de ipso etiam nomine
1093 XLI | Propterea nulla anima sine crimine, quia nulla sine boni semine.
1094 XXXIX | uouet aut aliquem excipit crinem aut totum nouacula prosecat
1095 V | ex aqua, ut Empedocles et Critias ex sanguine, ut Epicurus
1096 V | Accerseri<n>t Eubulum aliquem et Critolaum et Xenocraten et isto in
1097 V | de coitu suo cogunt), ut Critolaus et Peripatetici eius ex
1098 XVIII | sensus? Vnde ista tormenta cruciandae simplicitatis et suspendendae
1099 LVIII | Mentior, si non de ipsis cruciatibus corporis et gloriari et
1100 VII | et punitur in flamma et cruciatur in lingua et de digito animae
1101 LVI | atrocitates suppliciorum, crucis dico et securis et gladii
1102 XXV | infans trucidatur necessaria crudelitate, cum in exitu obliquatus
1103 XV | Xenocraten, neque in cerebro cubare secundum Hippocraten, sed
1104 XXV | aeris rigor nullus? Taceo cubiculares aestus et omnem illic caloris
1105 XLVI | tantum in adytis, sed in cubiculis homines imaginibus circumueniri. ~
1106 XIX | ubera et recusans ignota cubilia , neminem appetens nisi
1107 LV | subterraneam credere et illos cubito pellere qui satis superbe
1108 LVII | Absit alioquin, ut animam cuiuslibet sancti, nedum prophetae,
1109 XXXII | Quomodo item obducetur in culice? Si tantum extendetur aut
1110 X | pro certo renuntiauerunt culicibus et formicis et tineis deesse
1111 X | examinatione humanae animae culicis atque formicae argumenta
1112 XXXIII | patibula et uiuicomburia et culleos et uncos et scopulos, cui
1113 LII | secutam hominem, sed ex culpa, ne ipsa quidem naturali;
1114 XXXVIII| scabida etiam in ceteras culpas et delinquendi non naturales,
1115 XXX | ipse orbis in promptu est cultior de die et instructior pristino.
1116 XXXIII | pauus et quo uelit colore cultissimus, sed tacent pennae, sed
1117 XVII | consilia solacia uictus cultus ornatus, quae omnia totum
1118 XXXII | substantia propria est rei cumsque, natura uero potest esse
1119 VI | incorporalibus pasci. Sed nemo unquam cunctanti de exitu animae mulsam aquam
1120 LIII | per superfluum quod adhuc cunctatur in corpore enuntiat quae
1121 XVII | prouidentiam excaecas, qui cunctis operibus suis intellegendis
1122 XXXIII | pessimi metuant nec optimi cupiant, ad quae magis scelesti
1123 XXXII | opera gaudia taedia uitia cupidines uoluptates ualetudines medicinas,
1124 XXVI | matre se priorem prodisse cupiebat. O infantem et aemulum et
1125 XXXVIII| quoque mortalem eam intellegi cupit, quae cibis sustineatur,
1126 XX | soli, pro ratione operis et curae, pro temporum euentu, pro
1127 XXXIII | honorandae et diligendae et curandae et appetendae in speciosissimis
1128 LVII | alibi deum, nihil magis curans quam hoc ipsum excludere
1129 XXV | animam de semine induci, quod curari monet, non de prima aspiratione
1130 XXXIII | immo facile nec morientem curata mora finis ad plenitudinem
1131 XXXII | liberalibus et delicatis atque curatis educata, non dico paleas,
1132 XLVI | Leonymus pyctes ab Achille curatur in somniis. Coronam auream
1133 XXXIII | priuilegia rependuntur, cui curia, cui populus suffragiis
1134 X | arterias. Dic mihi, inspector curiosissime, oculos habent ad uidendum?
1135 XXVIII | temeritatem, quam non temptauerit curiositatem, ut ad notam clipei illius
1136 LVIII | dumtaxat ac necessariae curiositati satisfecimus; enormi autem
1137 II | quemque sapientiae ex negotio curiositatis, tamen plus diuersitatis
1138 XXIV | immersae domesticis ac publicis curis, ut ipsis solis debitae
1139 XLV | sine armis uel aurigam sine curriculis, gesticulantes omnem habitum
1140 LII | adulante flatu, labente cursu, laetante comitatu, intestino
1141 VII | incorporalitas enim ab omni genere custodiae libera est, immunis et a
1142 XXXV | te ad suum iudicem, et ad custodiam delegatus ad exsolutionem
1143 XXXIII | cycnos transeant, si uel cycnis decora uox est, quod animal
1144 XXXIII | ut poetae in pauos uel in cycnos transeant, si uel cycnis
1145 XLVI | gerula iam sua inspexerat. Cycnus de sinu Socratis demulcens
1146 LVIII | ornamenta sunt iuuentutis, ut in Cyro ursi cicatrices. Adeo nouit
1147 XLVI | fefellerunt, siquidem Asiam Cyrus et mersit et pressit. Philippus
1148 XLIII | Adam de Christo figuram dabat, somnus Adae mors erat Christi
1149 L | efficit Colophonis scaturigo daemonica aut Alexandrum occidit Nonacris
1150 XLVI | aliud pronuntiabimus quam daemonicam esse rationem eorum spirituum
1151 XXXIX | Socraten puerum adhuc spiritus daemonicus inuenit; sic et omnibus
1152 I | agebatur, siquidem aiunt daemonium illi a puero adhaesisse,
1153 XX | uanos Mauros et feroces Dalmatus pulsat, mendaces Cretas
1154 LVII | et Typhon et Dardanus et Damigeron et Nectabis et Berenice.
1155 XLV | enim ob stupri uisionem damnabimur quam ob martyrii coronabimur.
1156 XVII | Horum fidem Academici durius damnant, secundum quosdam et Heraclitus
1157 XXVIII | septennio illic patientiam damnat; interea quae de posteris
1158 I | nauigio regresso, iam cicutis damnationis exhaustis, iam morte praesente
1159 XLVIII | familiarem dei norunt, quia et Daniel rursus trium hebdomadum
1160 XLVIII | pabulum. Atquin trina illa cum Daniele fraternitas legumine solo
1161 LVII | sonat, Ostanes et Typhon et Dardanus et Damigeron et Nectabis
1162 X | credas, cum distantiam non das, ut ipsa sit anima spiritus,
1163 XVI | bono concupiscet salutem. Dat et apostolus nobis concupiscentiam:
1164 XV | cordibus uestris nequam? si et Dauid: cor mundum conde in me
1165 XXXIX | infantis super terram Statinae deae sacrum est. Quis non exinde
1166 XXXVII | etiam superstitio Romana deam finxit Alemonam alendi in
1167 LVIII | pensare mercedes cui priori debeantur. In summa, cum carcerem
1168 XXI | relinquitur quaeri, an demutabile debeat credi, quod naturale dicatur.
1169 X | agere. Hoc enim respondere debebo, si non idem est spirare
1170 XXXII | siue lumen, recogitare debemus contraria quaeque singulis
1171 IX | sollemniora quaeque et omnimodo debita corpulentiae adesse animae
1172 XXIV | publicis curis, ut ipsis solis debitae studiis, quorum discentiae
1173 XXXV | delegatus ad exsolutionem totius debiti arteris. Tum si in diabolum
1174 XLVI | solam eam euentui omnibus debito eximi. Homerus duas portas
1175 XXXV | Carpocraten: si omnium facinorum debitrix anima est, quis erit inimicus
1176 XX | ipso principe generis Adam. Debuerant enim fuisse haec omnia in
1177 IX | dominum audire et uidere debuerat, habens et ceteros artus,
1178 XXXVII | temporis, ut decem menses decalogo magis inaugurent hominem,
1179 XXVI | stupida, altera intacta. Decebat, si forte, sine anima nasci,
1180 LIII | non suo deficit, opere decedens, non uigore, actu elanguens,
1181 XXXIV | statim repetit ereptam, decenni proelio extorquet, non latens,
1182 XVIII | stultos uidelicet, quia deceptui faciles, sapientes autem
1183 XVII | de ipso testificatam aut deceptus sit, cum Petri socrum tetigit,
1184 LVI | exitus uiolenti quos iustitia decernit, uiolentiae uindex. Et ideo,
1185 XII | uniuersitatis motatorem animum decernunt, illum deum Socratis, illum
1186 XXXVI | est, qualis ex Adae latere decerpta est, animal tamen et ipsa
1187 LV | cedit nisi qui in Christo decesserint, non in Adam? Noua mors
1188 LVI | omnem animam quaqua aetate decesserit, in ea stare ad eum diem
1189 XXXV | 6) Helias autem non ex decessione uitae, sed ex translatione
1190 XLIII | non naturale effici potest decessu uel excessu. Quid, si et
1191 XXIII | constantius animarit et post decessum uitae ad matricem relatura
1192 LI | subsidere in corpore est decessurum quandoque et ipsum, cum
1193 XV | uespae et lucustae, si capita decideris, ut caprae et testudines
1194 XXXVII | utero fetus et Nonam et Decimam a sollicitioribus mensibus
1195 XXXVII | Legitima natiuitas ferme decimi mensis ingressus est. Qui
1196 XXXVIII| membrorum exsurgere a quarto decimo fere anno, non quia Asclepiades
1197 XVII | Auditum uero quid aliud decipiet quam sonorum similitudo?
1198 III | retundantur. Vna iam congressione decisa aduersus Hermogenen, ut
1199 XI | et uiuat et spiret, satis declarata differentia spiritus et
1200 X | exhibe pabuli transmittendi decoquendi defaecandique membra. (6.)
1201 LIII | constantiam, non substantiam decoquens, quia comparere cessat,
1202 XXXIII | transeant, si uel cycnis decora uox est, quod animal indues
1203 XXXIII | ipsa iugulauerit, perinde decorietur, quia et ipsa despoliauerit,
1204 XXV | alimonia inedia crementa decrementa pauor motus tractatio est
1205 XXXVII | crescere negandum est, ne etiam decrescere substantia dicatur atque
1206 XXXI | defunctus infans reuertatur? Si decrescit foris anima retrograda aetate,
1207 XVI | sumus in domino rationaliter decucurrisse. Indignabitur deus rationaliter,
1208 LII | turbinibus, nullis quassata decumanis, adulante flatu, labente
1209 XLVIII | resupina neque dextero latere decumbat neque conresupinatis internis,
1210 XXXVII | numeros ratiocinantur, et decurialem numerum ut exinde reliquorum
1211 XXXVII | animae nascentis, ut ordinem decurram. Legitima natiuitas ferme
1212 XLIII | post, mortem qualiter anima decurrat. Non utique extranaturale
1213 X | Vtrumque si sine anima decurrere potuisset, non fuisset animae
1214 LVI | destinatum, pariter hic anima decurret, ut et studeat ab infantia
1215 XXIV | temporis? Tota, opinor, uitae decursio satis non erit ad euertendam
1216 LVI | uacua erunt tempora solo decursu adimplenda. Quid ergo prohibet
1217 XXVIII | certe diuinior multo, qui decursus generis humani ab exordio
1218 XXXIV | corporibus in corpora postrema dedecoratione sub titulo prostitisse Helenam
1219 XLVI | Et hic dixerim: cum deus dederit; nullae longae morae eius
1220 XXXVIII| geniturae supermensus est: ecce dedi uobis omnia in escam tamquam
1221 XIX | est, omnes simul ibidem dedicans sensus, et luce uisum et
1222 XXXVII | sabbati agnoscam, ut quo die dedicata est dei conditio, eo mense
1223 XLV | primordio somnus cum ecstasi dedicatus: et misit deus ecstasin
1224 XXII | ne praeterita uideantur. Dedimus enim illi et libertatem
1225 XLIII | quidem dialecticos in dubium deducentes totam naturalium et extranaturalium
1226 XXIX | non habuerunt unde magis deducerentur, nisi ex uiuis. Igitur si
1227 XLIX | processerit. Sed et a deo deducimus somnia. Quid ergo nec a
1228 XX | de doctrina disciplinaque deducit. Tamen uulgata iam res est
1229 LIII | et ipsa migrare compulsa deducitur in deminutionis effigiem,
1230 XIX | matrice Adam in propaginem deducta et genitalibus feminae foueis
1231 XXIII | quod consistendi uires deessent, dehinc ex misericordia
1232 X | transmittendi decoquendi defaecandique membra. (6.) Quid ergo dicemus?
1233 XXVII | corporale semen ex carnis defaecatione. Fidelissima primordii exempla.
1234 LIII | praesumitur, cum uires equorum defatigatio denegauit, quantum de dispostione
1235 XXIX | cur postea ex mortuis? Defecerat ille, quicumque est origini
1236 LIII | et aurigam ipsum quoque defecisse praesumitur, cum uires equorum
1237 XXVIII | occultioribus repperit? Quid, si defectae iam traditionis superstites
1238 XXX | praeueniente restitutionem defectione, quia nec pariasset commeatus
1239 LIII | habitum enim sustinens defectionis abducitur, dum absumi uidetur,
1240 XXXVII | substantia dicatur atque ita et defectura credatur; sed uis eius,
1241 XVII | omnibus atque perpetuam defendunt ueritatem, sed alia uia.
1242 XXII | audiit Hermogenes cum ipsorum defensione et probatione, per quae
1243 XXIX | reddatur, quia ex uita mors deferatur. ~
1244 Prae | haereticos qui eam de coelis deferunt: Aduersus argumentum Platonis,
1245 XLIII | somnum, contrarium potius defetiscentiae, quam scilicet tollit, siquidem
1246 LIII | corporis, spiritus animalis, deficiens uectaculi nomine, non suo
1247 LI | prouectiores et cotidie deficiente carne expelli uidentur.
1248 VI | corporalibus quoque ali, denique deficientem a cibo plerumque fulciri.
1249 XXI | naturae condicio sic erit definienda, ut duplex determinetur,
1250 V | Denique Zeno consitum spiritum definiens animam hoc modo instruit.
1251 XXVII | contrarium morti uita non aliud definietur quam coniunctio corporis
1252 VI | incorporalibus renuntietur? Certe definitio exclusa sit. De insignioribus
1253 III | philosophicas, et opponentibus definitiones caelestes, id est dominicas,
1254 XVI | rationale et inrationale. Cui definitioni et nos quidem applaudimus,
1255 IX | disciplinis philosophiae, deformem uero contrariis artibus.
1256 XLIII | est. Omnis enim natura aut defraudatione aut enormitate rescinditur,
1257 XXV | finxerit. Ne ex medicis quidem defuit Hicesius, et naturae et
1258 XXVIII | interea quae de posteris defunctis ad fidem rerum esset relaturus
1259 XLIV | Inimici dormientem nacti pro defuncto cremauerunt. Regressa anima
1260 LVI | incusauit, simul et ne quis defunctum domi detinens ipse amplius
1261 XXXI | Quale est autem, ut senex defunctus infans reuertatur? Si decrescit
1262 XX | meliora respondent, alia degenerant pro condicione caeli et
1263 VIII | alioquin non educabunt, ut degenerem, quem solis radius auerterit.
1264 III | atque facundiae caupones degustasset, inde concepit praemonitorium
1265 LIV | Reliquas animas ad inferos deiciunt. Hos Plato uelut gremium
1266 XLVI | et relatoribus, cum omni deinceps historia somniorum, Hermippus
1267 | deinde
1268 I | paedagogum, etsi post deos et cum deis daemonia deputantur penes
1269 XXIV | corpori inducitur, memoria delabitur, quasi exinde tempus anima
1270 XXIV | diuinorum illic et inde delatae et hic recordatae crederentur,
1271 XXXV | ipso etiam nomine diaboli delatorem, et iudex te tradat angelo
1272 IX | proferuntur aut petitiones delegantur, ita inde materiae uisionibus
1273 XXXV | iudicem, et ad custodiam delegatus ad exsolutionem totius debiti
1274 LVIII | spes omnis sequestratur? Delibari putas iudicium an incipi?
1275 XVII | in Christo de fide eorum deliberetur, ne forte dicatur quod falso
1276 XXXII | item pabulis liberalibus et delicatis atque curatis educata, non
1277 XXXIII | probissimis et utilissimis et delicatissimis, et hic dicam: si demutantur,
1278 XXIV | cum toto suggestu iubarum delicium fiet Berenices alicuius
1279 XLV | gratuita sunt in somnis et delicta secura; non magis enim ob
1280 XXXV | dimittaris nisi modico quoque delicto mora resurrectionis expenso.
1281 XXXVIII| etiam in ceteras culpas et delinquendi non naturales, cum iam non
1282 LII | euentum. Denique si non deliquisset, nequaquam obisset. Ita
1283 III | Empedoclis furor persuaserunt. Deliquit, opinor, diuina doctrina
1284 XLIV | semel accidere dicatur, ut deliquium solis aut lunae, ita et
1285 XXXII | Empedocles, quia se deum delirarat, idcirco, opinor, dedignatus
1286 LVII | sub personis defunctorum delitescentis, nisi fallor, etiam rebus
1287 XVII | posse semetipsum, ut monet Delphica inscriptio, et in Theaeteto
1288 XXVIII | Sed clipeum Euphorbi olim Delphis consecratum recognouit et
1289 XXXIV | Nulla quidem in hodiernum dementiae huiusmodi sententia erupit
1290 LIII | migrare compulsa deducitur in deminutionis effigiem, non alio modo
1291 X | Sed et exedunt tineae: demonstra mandibulas, deprome genuinos.
1292 LVIII | carcerem illum, quem euangelium demonstrat, inferos intellegimus et
1293 I | nullum alium potiorem animae demonstratorem quam auctorem. A deo discat
1294 L | Christus ipse discipulis demonstrauit? Quod hoc Menandri balneum?
1295 XLVI | Cycnus de sinu Socratis demulcens homines discipulus Plato
1296 XIX | Vnde illi et offendi et demulceri, si non intellegit? Mirum
1297 | demum
1298 XXI | plane relinquitur quaeri, an demutabile debeat credi, quod naturale
1299 XXI | factorum conuertibilem et demutabilem esse naturam, ut, etsi trinitas
1300 XXXIII | delicatissimis, et hic dicam: si demutantur, non ipsae dispungentur
1301 XXIV | Sed rursus Plato causam demutat in corpus, quasi et hoc
1302 XXIV | modus nullus est, nec ulla demutatione tempori subest nec ea de
1303 XXXIV | nauibus de Troia, nec mille denariis forsitan de lupanari. Erubesce,
1304 XXV | cum in exitu obliquatus denegat partum, matricida, ni moriturus.
1305 LIII | uires equorum defatigatio denegauit, quantum de dispostione
1306 X | sciunt: designa oculos, denota pupulas. Sed et exedunt
1307 LI | sepulturis aliquanti temporis denotat. Porro et aeris qualitas
1308 XII | edicit. Hoc etiam Aristoteles denotauit, nescio an sua paratior
1309 IX | et corpulentia animae ex densatione solidata est et effigies
1310 IX | simulque diuina aspiratione densatum omni intus linea expressum
1311 IX | linea expressum esse, quam densatus impleuerat, et uelut in
1312 XLI | sed non comparet, si tanta densitas obstaculi fuerit, ita et
1313 X | sine oculis et esu sine denticulis et digestu sine alueis,
1314 I | inferens daemonia, sed uetera depellens, nec adulescentiam uitians,
1315 XLVI | liberat, et cum lapidum senia deponit, diues inde auro redit.
1316 XXXIX | nunc quoque obumbrat atque deprauat, quominus aut ultro prospiciantur
1317 XVII | uina posteriore quoque usu depretiantur. Sic et tactus reprehenditur,
1318 XXIV | sensus, quos philosophia depretiat intellectualium praelatione.
1319 XXXIV | addictam, ut nusquam discedere depretiatam liberet, humanae quoque
1320 X | tineae: demonstra mandibulas, deprome genuinos. Sed et personant
1321 LII | Caphereis saxis, nullis depugnata turbinibus, nullis quassata
1322 IV | nostram factae nataeue animae, depulsa est philosophi opinio, auctoritate
1323 LVI | Multo uanius, si iniuria deputabitur animae cessatio sepulturae,
1324 XLVII | suos et ancillas suas, ea deputabuntur quae ipsi gratiae comparabuntur,
1325 IX | non aliam animae humanae deputandam praeter humanam, et quidem
1326 LII | ordinariam quidem naturae deputans, placidae cuiusque mortis,
1327 IV | animam professi initium ei deputaremus. Hoc Plato excludit innatam
1328 XXI | ex institutione naturae deputaretur. ~
1329 XVIII | istis et illis obsequio deputatis, quae perinde per corpus
1330 XI | quoque aliquamdiu cum electis deputatum usque ad loculorum officium,
1331 XXXVII | illi uitae et mortis status deputatur, cum et fato iam inscribitur,
1332 XX | collocarint, ut uulgo naturae deputentur, quando non species sint,
1333 V | corpus nulla potest res), derelicto autem corpore ab anima affici
1334 V | nisi corporalis corpus non derelinquet. ~
1335 V | corporalia ab incorporalibus derelinqui omnino non posse, quia nec
1336 LIII | expectantur ab illa, non derelinquuntur. Atque ita ausim dicere:
1337 XLVIII | cibis distinguendis uel derogandis nunc praesumptio nunc superstitio
1338 XXXVIII| cibis sustineatur, denique derogatis eis euigescat, postremo
1339 XXXIV | esse ouem perditam, ad quam descenderit pater summus, Simon scilicet,
1340 LIV | Plato uelut gremium terrae describit in Phaedone, quo omnes labes
1341 LIII | at ubi longa mors, prout deseritur anima, ita et deserit; non
1342 LIV | sordium confluendo et ibi desidendo exhalent et quasi caeno
1343 IX | corda dinoscit et medicinas desiderantibus sumit. Iamuero prout scripturae
1344 XXXVIII| occasio, qui quod anima desiderare uideatur alimenta, hinc
1345 XXVIII | et iunior? Neque ueritas desiderat uetustatem neque mendacium
1346 XXV | et ciborum uanitates illi desideretis, illi etiam fastidiatis;
1347 XX | obtundunt inscitiae ignauiae desidiae libidines inexperientiae
1348 LII | perculsu cum tota securitate desidunt. Non secus naufragia sunt
1349 XXV | confidatis et ludere; an si desierit inquies eius, illi prius
1350 X | appetunt quae uidendo sciunt: designa oculos, denota pupulas.
1351 XXXIX | immundi nascerentur, quasi designatos tamen sanctitatis ac per
1352 XXIII | sublimi uirtute conceperint despectrices mundipotentium principatuum.
1353 XXXIII | decorietur, quia et ipsa despoliauerit, perinde in pabulum proponatur,
1354 XXVII | utriusque toto homine concusso despumatur semen totius hominis habens
1355 XLVII | liberalitas soleat et in profanos destillare, imbres etiam et soles suos
1356 XXVII | animale, protinus ex animae destillatione, sicut et uirus illud corporale
1357 LVI | tempora impleri quae fuerant destinata, num et ordinem uitae, quem
1358 XIX | Sentias ramos aliorsum destinatos, et animationem arboris
1359 LIII | quantum de dispostione destituti hominis, non de passionis
1360 XXXVIII| licebit animae dilapsa domo ex destitutione priorum subsidiorum incolumi
1361 XLVI | relaturus, de Artorii uisione destituto tabernaculo euadit; ut cum
1362 III | a philosophia capiuntur, destruantur, et haec quibus fideles
1363 II | eloquii quiduis struere atque destruere eruditi magisque dicendo
1364 XXXII | in aquila aut mari postea desultabit in anguilla? Quomodo item
1365 XXXIV | de patre et in inferiora desultasse atque illic praeuento patris
1366 LII | hominis nouimus, audenter determinamus mortem non ex natura secutam
1367 X | statum fidei simplicem animam determinare secundum Platonem, id est
1368 XXXIII | animam uniuersi, sed manere determinatam, uti rationem, inquit, patri
1369 III | muniti et illic diuinae determinationis inobscurabili regula: et
1370 XXVII | prima: si mors non aliud determinatur quam disiunctio corporis
1371 XIV | singulis domicilia in corpore determinauerunt, non idcirco haec quoque
1372 XLIII | sensualis uigoris somnum determinemus, quia corporis solius quietem
1373 XXI | erit definienda, ut duplex determinetur, natorum et innatorum, factorum
1374 XIV | quibus ex se diuisionibus detineantur et quibus in corpore metationibus
1375 LVI | quasdam animas aliqua ratio detineat hic interim, an etiam receptas
1376 XXVI | detinebatur et foris iam detinebat? Nondum, opinor, spirans
1377 LVI | et ne quis defunctum domi detinens ipse amplius cum illo maceretur
1378 VII | diuortium corporis, quod detinetur illic, quod in diem iudicii
1379 XLI | aqua et superna uirtute, detracto corruptionis pristinae aulaeo
1380 XV | testudines et anguillae, si corda detraxeris; itaque principale non esse,
1381 XXVII | et deuigescimus cum lucis detrimento? Hoc erit semen animale,
1382 V | angore amore coaegrescit per detrimentum socii uigoris, cuius pudorem
1383 LVI | iniuria est tardius sub terram detrudi, titulus autem iniuriae
1384 XXXV | exsoluat nouissimum quadrantem detrusa identidem in carcerem corporis.
1385 XI | delictum et mox in iudicium deuenire, ex materia potius anima
1386 XXIII | ANIMA. Quidam de caelis deuenisse se credunt tanta persuasione
1387 VII | praecerpit in carcere seu deuersorio inferum, in igni uel in
1388 LIV | regio in tanta distantia deuersoriorum? Qua ratione discipulae
1389 LIII | deinde anima nuda et explosa deuertit, sine dubio prosequemur
1390 XXVII | atque adeo marcescimus et deuigescimus cum lucis detrimento? Hoc
1391 XLIV | animae, sane persuaderer deuinitus factum; congruere enim hominem
1392 XXVIII | uetustatem neque mendacium deuitat nouellitatem. Teneo plane
1393 XVII | nobis in dubium sensus istos deuocare, ne et in Christo de fide
1394 LVII | Mosei ueritas mendacium deuorat. Multa utique et aduersus
1395 XXXIII | patitur, quod a coaequalibus deuoratur potius quam a miluis et
1396 LIII | trepidat, prout paraturam deuorsorii sui sentit, de ipsius statim
1397 XXXIX | pro publica aut priuata deuotione? Sic igitur et Socraten
1398 XXXI | et astrologiae et musicae deuotus, alienus studio et affectu
1399 XLVIII | si neque resupina neque dextero latere decumbat neque conresupinatis
1400 XXXV | debiti arteris. Tum si in diabolum transfertur aduersarii mentio
1401 XLIII | dubitabit, habet quidem dialecticos in dubium deducentes totam
1402 XXXIX | dum in partu Lucinae et Dianae eiulatur, dum per totam
1403 X | deesse pulmones et arterias. Dic mihi, inspector curiosissime,
1404 XV | plures et philosophi aduersus Dicaearchum, Plato Strato Epicurus Democritus
1405 XV | censuerunt. Messenius aliqui Dicaearchus, ex medicis autem Andreas
1406 XI | necesse est certa condicione dicamus, non status nomine, sed
1407 VI | anima corpori accedit, ne dicas idcirco ea per corporales
1408 XL | QVOMODO CARO PECCATRIX DICATVR. Ita omnis anima eo usque
1409 XX | relatum est, Athenis sapiendi dicendique acutissimos, ubi penes Colyttum
1410 XVIII | oculis et auribus et, quod dicendum sit, a toto corpore ut turbante
1411 IV | statim erra<b>imus utrumque dicentes, quia scilicet aliud sit
1412 L | Samaritani furor conspuatur dicentis mortem ad suos non modo
1413 LIII | derelinquuntur. Atque ita ausim dicere: totius ultimum totum est,
1414 XXXII | Illius enim metensomatosis dicetur quaecumque eam in suo statu
1415 XXXII | quacumque substantia supra dicta constitisset humana anima,
1416 XI | id est in propheten, cum dictum est: quid hoc filio Cis?
1417 XVI | induxit, dominus et ipse dictus sui ordinis: non potestis
1418 LI | opinionis istius. De meo didici. Scio feminam quandam uernaculam
1419 XXXVI | muliebres, sicut a Philumena didicit, utique carnem ut posteriorem
1420 XXXIII | bestiam integrae feminae Didoni? Quam uolucrem patientia,
1421 XII | ipse definitionem animi cum differret, interim alterum animi genus
1422 XVII | et in Phaedro post mortem differt sententiam ueritatis, postumam
1423 VIII | ipsa quoque ita inter se differunt, ut differentia species
1424 II | disputantur praesumpta. Quanta difficultas probandi, tanta operositas
1425 XIV | tuentur, quae in totum corpus diffusa et ubique ipsa, uelut flatus
1426 IX | uniuersa corporis spatia diffusum simulque diuina aspiratione
1427 IX | uiderit (nam et diligentissime digeruntur, ut etiam probentur), '
1428 XXVIII | nominatim temporatimque digessit, satis probatus diuinitatem
1429 XLIII | Plus est, quod etiam sudor digestionis aestuantis est index. Denique
1430 X | et esu sine denticulis et digestu sine alueis, quemadmodum
1431 VII | cruciatur in lingua et de digito animae felicioris implorat
1432 IX | inferos lingua est, et pauperi digitus, et sinus Abrahae. Per has
1433 XVI | deus rationaliter, quae digna sunt ipso. Nam et malo indignabitur
1434 LV | animas fidelium inferis dignas, serui super dominum et
1435 XLVII | deum discunt. Sicut ergo dignatio dei et in ethnicos, ita
1436 II | quo animam deus dotare dignatus est. Hunc nacta philosophia
1437 I | nauantis socio suo, quanto dignior atque constantior Christianae
1438 XXXI | gente et ex omni aetate ac dignitate, ex omni denique sexu, et
1439 XXIV | corpus, quasi et hoc fide dignum, ut nata substantia innatae
1440 XXXIII | Aegyptius nouit, dicens animam digressam a corpore non refundi in
1441 LVII | illa deos. Quidni? cum et dii mortui. Itaque inuocantur
1442 LIII | officiorum, necessario et anima dilabentibus paulatim instrumentis et
1443 XXXVIII| Alioquin licebit animae dilapsa domo ex destitutione priorum
1444 L | mors eorum reperta est, dilata scilicet; ceterum morituri
1445 XXXVII | efficitur initio suo per dilatationem ponderis certi, non per
1446 XXXIII | immundis, perinde honorandae et diligendae et curandae et appetendae
1447 IX | renuntiare quae uiderit (nam et diligentissime digeruntur, ut etiam probentur), '
1448 XXXV | boni animi praestes iubet (diligite enim inimicos uestros, inquit,
1449 XLVIII | succis pomorum uinosissimis diluat. Item ex ipsius quietis
1450 XV | in corde, simul utrumque dilucet, et esse principale in anima,
1451 L | paludes poeta tradidit mortem diluentes, sed et Thetis filium planxit.
1452 XXIV | eam agnoscimus ac per hoc dilutioris diuinitatis et exilioris
1453 XLVI | adhuc uirginis uesicam in diluuionem Asiae fluxisse somnio uiderit,
1454 XXXVIII| edetis, et secundae post diluuium geniturae supermensus est:
1455 I | uidebor cum philosophis dimicaturus. Etiam in carcere Socratis
1456 XXXII | assum. Perinde igitur et hic dimicemus necesse est aduersus portentosiorem
1457 XXXIII | quid horum futurus est, diminoratur illic ille cui ob merita
1458 IX | Post transacta sollemnia dimissa plebe, quo usu solet nobis
1459 XXXV | mandet infernum, unde non dimittaris nisi modico quoque delicto
1460 LI | orationis manus a lateribus dimotas in habitum supplicem conformasse
1461 IX | sacramenta et quorundam corda dinoscit et medicinas desiderantibus
1462 XVII | omnium homo animal rationale dinoscitur intellegentiae et scientiae
1463 XLVI | Epicharmus Serapion Cratippus Dionysius Rhodius Hermippus, tota
1464 LII | adhaesisse. Nam si homo in mortem directo institutus fuisset, tunc
1465 XXV | hominis ab initio conceptus dirigebant, si non exinde et anima
1466 I | examinandum est, ad dei regulas diriget, certa nullum alium potiorem
1467 XLVIII | arbitrio erunt somnia, si dirigi poterunt. Nam quod et de
1468 XXV | spiculum, quo iugulatio ipsa dirigitur caeco latrocinio; e0mbruosfa&
1469 XVII | opinionibus, quae a sensibus diriguntur sequentibus causas. Qui
1470 LII | substantiarum diuellit ac dirimit. Nam etsi prae gaudio quis
1471 I | demonstratorem quam auctorem. A deo discat quod a deo habeat, aut nec
1472 XXXI | proferuntur. Item cum uaria aetate discedant animae, cur una reuertuntur?
1473 X | diuisione eorum alterius discedentis, alterius inmanentis, mortis
1474 XXXIV | contumeliae addictam, ut nusquam discedere depretiatam liberet, humanae
1475 XXIV | debitae studiis, quorum discentiae reminiscentiae fiunt? Immo
1476 III | de unaquaque dispositione disceptant; hi statum eius aliunde <
1477 LVI | ANIMAE POST MORTEM. Occurrit disceptatio, an hoc ab excessu statim
1478 LVIII | et otiosae tantum deerit discere quantum libuerit inquirere. ~ ~
1479 XXVII | secundatum, seminis quoque discernenda sunt tempora pro statu ordinis.
1480 LVI | resurrectione animas in quibus discesserunt. Idem ergo sperabuntur et
1481 LIII | animae moram praestat nec discessum eius in momenta discruciat,
1482 XVII | quos in primis litteris discimus, quoniam et hinc aliquid
1483 XLVIII | praesumptio nunc superstitio disciplinam somniis praescribit, examinandum
1484 XX | ac profectum de doctrina disciplinaque deducit. Tamen uulgata iam
1485 IX | formis, pulchram iustitia et disciplinis philosophiae, deformem uero
1486 LIV | deuersoriorum? Qua ratione discipulae ad magistras conuentabunt
1487 XLVI | dominatum de Callisthene disco. Nouerunt et Romani ueritatis
1488 XXI | abluti estis. Sed nunquam discordabunt sententiae sanctae. Non
1489 XXXII | Duritia communicat, substantia discordat. Mollitia lanae, mollitia
1490 VIII | diuersitate signatur, ut sint tam discreta quam paria, tam amica quam
1491 XLIII | naturalium et extranaturalium discretionem, ut et quae putauerit citra
1492 X | separa et opera: agant in discreto aliquid ambo, seorsum anima,
1493 VIII | ubi proprietatum priuata discrimina, per quae magnificentia
1494 LIV | magistras conuentabunt tanto discrimine absentes? Quis autem illis
1495 LIII | discessum eius in momenta discruciat, at ubi longa mors, prout
1496 XLVII | hominum ex uisionibus deum discunt. Sicut ergo dignatio dei
1497 XXVIII | Platonis de animarum reciproco discursu, quod hinc abeuntes sint
1498 LVII | sopitas, etiam proba morte disiunctas, etiam prompta humatione
1499 XV | Si enim scrutatorem et dispectorem cordis deum legimus, si
1500 XVII | intellegendis incolendis dispensandis fruendisque fallaces et
1501 XIV | emicet, non tam concisa quam dispensata. Haec omnia quibus titulis
1502 XLIII | corpora somno concalescant et dispensatio ciborum per somnum non facile
|