XXVI. [1] Sed
omnis inaequalitas sententiae humanae usque ad dei terminos. In nostras iam
lineas gradum colligam, ut quod philosophis medicisque respondi, Christiano
probem. De tuo, frater, fundamento fidem aedifica; aspice uiuentes uteros
sanctissimarum feminarum nec modo spirantes iam illic infantes, uerum etiam
prophetantes. [2] Ecce uiscera Rebeccae
inquietantur et longe adhuc partus et aeris nullus impulsus. Ecce duplex fetus
in locis matris tumultuatur et nusquam adhuc populi duo. Portentosa
forsitan petulantia infantiae ante certantis quam umentis, ante animosae quam
animatae, si tantummodo matrem subsultando turbasset. At cum partus
aperitus et numerus inspicitur et auguratus recognoscitur, puto, iam non animae
solummodo probantur infantum, sed et pugnae. [3] Detinebatur
qui praeuenerat nasci a praeuento necdum plenius edito, tantum manu nato. Et si
ipse animam de prima aspiratione potabat Platonico more aut de aeris rigore
carpebat Stoica forma, quid ille qui expectabatur, qui adhuc intus detinebatur
et foris iam detinebat? Nondum, opinor, spirans plantam fratris
inuaserat, etiamnunc calens matre se priorem prodisse cupiebat. O infantem et
aemulum et ualidum et olim contentiosum, credo, quia uiuum. [4] Aspice
etiam singulares conceptus et quidem monstrosiores, sterilis et uirginis, quae
uel hoc ipso imperfectos edere potuissent pro euersione naturae, ut altera
seminis stupida, altera intacta. Decebat, si forte, sine anima nasci, qui
fuerant non rite concepti, sed et illi uiuunt in suo quisque utero. Exsultat Elizabeth, Johannes intus
impulerat; glorificat dominum Maria. Christus intus instinxerat. Agnoscunt
matres suos inuicem fetus, agnitae mutuo ab ipsis utique uiuentibus, qui non
tantum animae erant, uenim et spiritus. [5] Sic
et ad Hieremiam legis dei uocem: priusquam te in utero fingerem, noui te. Si
fingit deus in utero, et afflat ex primordii forma: et finxit deus hominem et
flauit in eum flatum uitae. Nec nosset autem hominem deus in utero nisi totum:
et priusquam exires de uulua, sanctificaui te. Et mortuum adhuc corpus? Vtique
nequaquam: deus enim uiuorum, non mortuorum.
|