Diaconia Verbi

23. Episcopus, inter ordinationem, diacono tradit librum Evangelii cum his verbis: « Accipe Evangelium Christi, cuius praeco effectus es ».(⁴⁹) Haud secus ac sacerdotes, diaconi omnibus hominibus sese dedicant sive bona disciplina vitae, sive aperta praedicatione ministerii Christi, sive tradendo doctrinam christianam vel incumbendo studio problematum nostri temporis. Munus igitur praecipuum diaconi est cooperare cum Episcopo et presbyteris in exercitio ministerii(⁵⁰) non suae sapientiae, sed Verbi Dei, omnes ad conversionem et sanctitatem invitando.(⁵¹) Ad hanc missionem adimplendam diaconi se praeparare tenentur in primis diligenti studio Sacrae Scripturae, Traditionis, liturgiae et Ecclesiae vitae.(⁵²) Tenentur, praeterea, quod ad sacri depositi interpretationem et applicationem pertinet, sinere se dociliter eorum Magisterio perduci, qui « sunt divinae et catholicae veritatis testes »,(⁵³) Romanus scilicet Pontifex et Episcopi cum eo coniuncti,(⁵⁴) ita ut « integre et fideliter mysterium Christi »(⁵⁵) proponere possint.

Necessarium denique est, ut artem ediscant fidem modo efficaci et integro proponendi huius temporis hominibus, in variis culturae condicionibus et in diversis statibus vitae.(⁵⁶)

24. Diaconi proprium officium est Evangelium proclamare et Verbum Dei praedicare.(⁵⁷) Diaconi facultate fruuntur ubicumque praedicandi, condicionibus a iure praevisis.(⁵⁸) Quae facultas oritur e sacramento atque exerceri debet de consensu saltem tacito rectoris Ecclesiae, et quidem cum humilitate eius qui est Dei Verbi minister et non dominus. Hanc ob causam semper viva remanet monitio Apostoli: « Ideo habentes administrationem, iuxta quod misericordiam consecuti sumus non deficimus sed abdicamus occulta dedecoris non ambulantes in astutia adulterantes verbum Dei, sed in manifestatione veritatis commendantes nosmetipsos ad omnem conscientiam hominum coram Deo » (2 Cor 4,1-2).(⁵⁹)

25. In casibus quibus celebrationi liturgicae praesident vel si, iuxta vigentes normas,(⁶⁰) ad eam celebrandam deputati fuerint, diaconi homiliae magnum momentum tribuant, quatenus est « quasi annuntiatio mirabilium Dei in historia salutis seu mysterio Christi, quod in nobis praesens semper adest et operatur, praesertim in celebrationibus liturgicis ».(⁶¹) Sciant, ergo, eam praeparare peculiari cura in oratione, in textuum sacrorum studio, in plena concordia cum Magisterio et recogitando ea quae auditores exspectant.

Solerter quoque attendant ad catecheticam christifidelium institutionem in variis christianae vitae statibus, ita ut eos adiuvare possint in fide in Christum cognoscenda, per sacramentorum receptionem roboranda atque in ipsorum vita familiari, professionali et sociali exprimenda.(⁶²) Quae catechetica institutio hodie eo magis urget et eo plenior, fidelior, clarior et a vana sapientia remotior esse debet, quo magis societas ad saeculum se conformat et quo maiores provocationes exsurgunt homini et Evangelio a moderna vita illatae.

26. Huic societati nova evangelizatio destinatur. Ipsa postulat a ministris ordinatis conatum quam maximum. Ad eam promovendam diaconi, oratione et amore Eucharistiae roborati,(⁶³) praeter suam participationem programmatum dioecesanorum vel paroecialium, quae catechesim, evangelizationem, et praeparationem ad sacramenta spectant, Verbum in suum ambitum professionalem transmittere debent et quidem sive explicitis verbis, sive sola praesentia activa in locis ubi opinio publica efformatur vel ubi normae ethicae applicantur (verbi gratia in servitiis socialibus, servitiis pro iuribus familiae, vitae, etc.); deinde etiam magni aestiment amplas possibilitates, quas ministerio Verbi praebent institutio religiosa et moralis in scholis,(⁶⁴) munus docendi in catholicis universitatibus etiam civilibus(⁶⁵) et usus adaequatus hodiernorum instrumentorum communicationis socialis.(⁶⁶)

Hi novi aeropagi postulant quidem, praeter necessariam sanam doctrinam, etiam diligentem praeparationem specificam; attamen instrumenta efficacissima consistunt ad Evangelium hominibus nostri temporis et ipsi societati annuntiandum.(⁶⁷)

Denique, diaconi meminerint subicienda esse iudicio Ordinarii, antequam publicentur, scripta quae agunt de fide et moribus,(⁶⁸) itemque necessariam esse licentiam Ordinarii loci ad scribendum in publicationibus, quae religionem catholicam aut bonos mores impugnare soleant. Ad trasmissiones radio-televisivas quod attinet, normas ab Episcoporum conferentia statutas observabunt.(⁶⁹)

In omni casu, ipsi prae mente semper habeant primariam et firmam exigentiam in exponenda veritate ad nullum umquam compromissum descendendi.

27. Diaconi meminerint Ecclesiam suapte natura missionariam esse,(⁷⁰) sive quia originem ducit a missione Filii et a missione Spiritus Sancti secundum consilium Patris, sive etiam quia a Domino resuscitato mandatum accepit praedicandi Evangelium omni creaturae et eos baptizandi, qui crediderint (cf. Mc 16, 15-16; Mt 28, 19). Huius Ecclesiae diaconi sunt ministri ac proinde, etsi alicui Ecclesiae particulari incardinati, nullo modo se eximere possunt ex munere missionali Ecclesiae universalis, ac debent ergo etiam ad missionem ad gentes(⁷¹) parati semper esse ratione ac mensura, quae eis sinunt obligationes familiares — si sint uxorati — ac professionales.

Ambitus servitii patet, quantum ambitus patet missionarius Ecclesiae; quapropter nisus missionarius diaconi complectitur servitium verbi, liturgiae et caritatis, quod in vita quotidiana continuatur. Missio extenditur ad testimonium Christi etiam in laicali, si exsistat, professione exercenda.