|
7. Diaconatus permanens in
Institutis vitae consecratae et in Societatibus vitae apostolicae
17. Institutio diaconatus permanentis
inter membra Institutorum vitae consecratae et Societatum vitae apostolicae
regitur normis Litterarum Apostolicarum Sacrum diaconatus ordinem. Ibi
statuitur quod « diaconatum permanentem constituere apud religiosos ius
proprium Sanctae Sedis est, ad quam unice pertinet Capitulorum Generalium hac
de re vota expendere atque probare ».(22) Quae — iuxta praefatum
documentum — etiam « de sodalibus ceterorum institutorum, evangelica consilia
profitentium, sunt pariter intellegenda ».(23)
Quodlibet Institutum vel quaelibet Societas
quae obtinuerit ius in suo sinu diaconatum permanentem restaurandi officium
assumit suorum candidatorum formationem humanam, spiritualem, intellectualem et
pastoralem in tuto collocandi. Quapropter huiusmodi Institutum vel Societas
impensam operam navabit ad proprium formationis programma apparandum, quod
Instituti vel Societatis nativum charisma et peculiarem spiritualitatem
recipiat et simul cum praesenti Ratione fundamentali concordet,
praesertim in materia ad intellectualem et pastoralem institutionem pertinenti.
Programmata uniuscuiusque Instituti vel
Societatis examinanda et approbanda subicientur Congregationi pro Institutis
vitae consecratae et Societatibus vitae apostolicae, vel Congregationi pro
Gentium Evangelizatione et Congregationi pro Ecclesiis Orientalibus secundum
territoria earum competentiae. Congregatio competens eadem approbabit, audita
Congregatione de Institutione Catholica in materia intellectualem formationem
respicienti, primum ad experimentum et postea ad definitum temporis spatium,
ita ut periodicae recognitiones institui possint.
|