2. Institutio spiritualis

71. Formatio humana incipitur atque completur in formatione spirituali, quae omnis formationis christianae tamquam cor et unitatis centrum habenda est. Tendit ad novam vitam incrementis augendam in Baptismo receptam.

Cum candidatus institutionis diaconalis itinerarium ingreditur, generatim quandam experientiam spiritualis vitae iam possidet, v. gr., actionis Spiritus perceptionem, auscultationem et meditationem verbi Dei, orationis saporem, servitio fratrum deditionem, ad sacrificium promptitudinem, sensum Ecclesiae, alacritatem apostolicam. Item, secundum suum proprium statum vitae, quandam spiritualitatem definitam iam profundius excoluit: familiarem, ad consecrationem in mundo aut ad consecrationem in vita religiosa intentam. Itaque futuri diaconi formatio spiritualis hanc experientiam iam acquisitam ignorare non poterit, sed econtra profundius explorare atque corroborare eam debet, ut sibi specifica spiritualitatis diaconalis elementa inserantur.

72. Elementum spiritualitatem diaconalem magis denotans est revelatio et participatio amoris Christi servi, qui venit non ministrari sed ministrare. Candidatus proinde adiuvandus est ut illas aptitudines gradatim adipiscatur quae, etiamsi non exclusive, specifice tamen diaconales censendae sunt, prout simplicitas cordis, sui ipsius donatio tota et proprii commodi immemor; amor humilis et ad servitium fratrum, praesertim pauperrimorum, dolore et egestate afflictorum proclivus, partitionis et paupertatis forma vitae libenter electa. Maria, ancilla Domini, itinerario isti praesideat atque quotidiano Rosario recitando tamquam mater et auxiliatrix invocetur.

73. Huiusmodi novae capacitatis amandi fons est Eucharistia, quae haud fortuito ministerium diaconi peculiari nota obsignat. Pauperum servitio nempe servitium altaris cohaerenter continuatur. Itaque candidatus invitetur ut quotidie, aut frequenter saltem, propriis familiae et professionis oneribus permittentibus, celebrationi eucharisticae intersit atque adiuvetur ut mysterium eius profundius in dies perspiciat. Huius spiritualitatis eucharisticae respectu curandum est, ut sacramento Paenitentiae congruum momentum tribuatur.

74. Aliud elementum specificum spiritualitatis diaconalis est verbum Dei, ad quod diaconus ex officio praedicandum vocatus est et quidem ita, ut quod proclamat credat, doceat quod credit atque vivat quod docet.(⁸⁵) Ideoque necesse erit ut candidatus verbum Dei semper profundius discat et cognoscat atque inibi suae spiritualis vitae alimentum incessanter quaerat assiduo et ardenti studio necnon quotidiano exercitio lectionis divinae.

75. Neque omittenda erit introductio in orationis Ecclesiae significationem. Etenim oratio nomine Ecclesiae et pro Ecclesia ad ministerium diaconi pertinet. Quod quidem meditationem exigit de christianae orationis propria natura, de sensu Liturgiae Horarum ac praesertim manuductionem ad eius praxim. Quem ad finem maxime interest, ut in omnibus conventibus futurorum diaconorum congruum tempus huic orationi dedicetur.

76. Diaconus demum in sua persona repraesentat charisma servitii prout participatio in ministerio ecclesiastico considerati. Quod spiritualem eius vitam peculiari modo afficit atque postulat ut nota oboedientiae et communionis fraternae signetur. Authentica formatio ad oboedientiam dona per gratiam ordinationis accepta nedum cohibeat, apostolicae operositati ecclesialem auctoritatem confert. Confratrum ordinatorum, presbyterorum et diaconorum communio autem ex parte sua est balsamum quod eos adiuvat atque ad alacritatem exstimulat in ministerio obeundo. Candidatus igitur formandus erit ad adhaesionem suam compagini ministrorum ordinatorum magis persentiendam, necnon ad mutuam cooperationem cum eis atque ad partitionem spiritualem excolendas.

77. Huius formationis subsidia sunt recollectiones mensiles et exercitia spiritualia annua; instructiones, quae praefiniendae sunt secundum programma organicum et progressivum, quod ad varias formationis metas respiciat; spiritualis directio, quae ita disponenda est ut assidua esse possit. Directoris spiritus est candidatum adiuvare in signis vocationis suae discernendis, in dispositione continuae conversionis induenda, in aspectibus diaconali spiritualitati propriis maturandis (ex operibus spiritualitatis classicae et sanctorum exemplis depromendo), in harmonica synthesi inter statum vitae, professionem et ministerium efficienda.

78. Provideatur insuper ut uxores candidatorum matrimonio iunctorum proficiant in intellegentia acquirenda vocationis coniugis et suae propriae missionis ad eius latus. Ideo invitentur ut in congressibus institutionis spiritualis regulariter participent.

Etiam filiis opportuna incepta proponantur ut ministerium diaconale profundius agnoscere discant.