Caput

 1 III|          et ego. Et cum ostendit melius esse, quid utique se velle
 2 III|       velle confirmat, quam quod melius esse praemisit? Et ita si
 3 III|     indulsit. Denique cum dicit: Melius est nubere quam uri, quale
 4 III|       bonum intelligendum,  quod melius est [et] poena, quod non
 5 III|           quod non potest videri melius nisi pessimo comparatum?
 6 III|          condicionem, ut  dicas: Melius est nubere quam uri, et
 7 III|       quaero, an dicere audeas: 'Melius est nubere', non adiciens,
 8 III|       nubere', non adiciens, quo melius sit. Ergo iam non melius,
 9 III|         melius sit. Ergo iam non melius, et dum non melius, nec
10 III|       iam non melius, et dum non melius, nec bonum, sublata condicione,
11 III|    sublata condicione, quae, dum melius illud facit alio, ita bonum
12 III|          ita bonum haberi cogit. Melius est unum oculum amittere
13 III| comparatione utriusque, non erit melius unum oculum habere, quia
14 III|    necessitate qua diximus, quia melius sit nubere quam uri? Denique