TITULUS XIV DE EVANGELIZATIONE
GENTIUM
Can.
584 - § 1. Christi mandato omnes gentes evangelizandi
obsequens et Spiritus Sancti gratia caritateque mota Ecclesia se totam
missionariam agnoscit. § 2. Evangelizatio gentium ita fiat, ut servata integritate
fidei et morum Evangelium se in cultura singulorum populorum exprimere possit,
in catechesi scilicet, in ritibus propriis liturgicis, in arte sacra, in iure
particulari ac demum in tota vita ecclesiali.
Can. 585 - § l. Singularum Ecclesiarum sui
iuris est iugiter curare, ut per praecones apte praeparatos et ab auctoritate
competenti ad normam iuris communis missos Evangelium praedicetur in universum
mundum sub moderamine Romani Pontificis. § 2. Synodo Episcoporum Ecclesiae
patriarchalis vel Consilio Hierarcharum assit commissio ad omnium eparchiarum
efficaciorem collaborationem provehendam in activitate Ecclesiae missionali. §
3. In singulis eparchiis sacerdos designetur ad incepta pro missionibus
efficaciter promovenda. § 4. Christifideles cognitionem et amorem missionum in
se ipsis et in aliis foveant, pro illis orent atque vocationes excitent
illasque suis subsidiis liberaliter sustineant.
Can. 586 - Severe prohibetur, ne quis ad
Ecclesiam amplectendam cogatur vel artibus importunis inducatur aut alliciatur;
omnes vero christifideles curent, ut vindicetur ius ad libertatem religiosam,
ne quis iniquis vexationibus ab Ecclesia deterreatur.
Can. 587 - § 1. Qui se Ecclesiae coniungere
volunt, caerimoniis liturgicis admittantur ad catechumenatum, qui non sit mera
dogmatum praeceptorumque expositio, sed totius vitae christianae institutio et
tirocinium debite protractum. § 2. Qui catechumenatui ascripti sunt, ius
habent, ut admittantur ad liturgiam verbi aliasque celebrationes liturgicas
christifidelibus non reservatas. § 3. Iuris particularis est normas ferre,
quibus catechumenatus ordinetur determinando, quaenam a catechumenis sint
praestanda et quaenam eis agnoscantur praerogativae.
Can. 588 - Integrum est catechumenis ascribi
cuivis Ecclesiae sui iuris ad normam can. 30; caveatur tamen, ne quid ipsis
suadeatur, quod obstare possit eorundem ascriptioni Ecclesiae, quae eorum
culturae magis consentanea est.
Can. 589 - Missionarii sive exteri sive
autochthoni sint congruis dotibus et ingenio idonei; sint apte instituti in
missiologia et in spiritualitate missionaria necnon instructi in historia et
cultura populorum, qui evangelizandi sunt.
Can. 590 - In activitate missionali curandum
est, ut novellae Ecclesiae quam primum maturitatem consequantur atque plene
constituantur ita, ut sub ductu propriae hierarchiae sibi providere et opus
evangelizandi assumere atque continuare possint.
Can. 591 - Missionarii sedulo curent, ut:
1° vocationes ad ministeria sacra inter neophytos prudenter promoveantur ita,
ut novellae Ecclesiae quam primum autochthonis clericis floreant; 2°
catechistae ita instituantur, ut tamquam validi cooperatores ministrorum
sacrorum munus suum in evangelizatione necnon in actione liturgica quam optime
exsequi possint; iure particulari provideatur, ut catechistae iustam
remunerationem habeant.
Can. 592 - § 1. Speciali cura in territoriis
missionum aptae formae apostolatus laicorum foveantur; instituta vitae
consecratae, ratione habita singulorum populorum ingenii et indolis,
promoveantur; scholae et alia huiusmodi educationis christianae et progressus
culturalis instituta, ut opus est, constituantur. § 2. Item dialogus et cooperatio cum
non-christianis sedulo et prudenter foveantur.
Can. 593 - § 1. Omnes presbyteri cuiuscumque
condicionis in territoriis missionum operam praestantes utpote unum
presbyterium efformantes ardenter in evangelizatione cooperentur. § 2. Ipsi cum ceteris missionariis
christianis, ut unum pro Christo Domino testimonium reddant, libenter
collaborent ad normam can. 908.
Can. 594 - Territoria missionum sunt, quae
Sedes Apostolica ut talia agnovit.
|