Art. II DE IMPEDIMENTIS DIRIMENTIBUS IN GENERE
Can.
790 - § 1. Impedimentum dirimens personam inhabilem reddit ad
matrimonium valide celebrandum. § 2. Impedimentum, etsi ex alterutra tantum
parte se habet, matrimonium tamen reddit invalidum.
Can.
791 - Publicum censetur impedimentum, quod probari in foro externo
potest; secus est occultum. Can. 792
- Iure particulari Ecclesiae sui iuris impedimenta dirimentia ne statuantur
nisi gravissima de causa, collatis consiliis cum Episcopis eparchialibus
aliarum Ecclesiarum sui iuris, quorum interest, et consulta Sede Apostolica;
nulla auctoritas inferior autem nova impedimenta dirimentia statuere potest.
Can. 793 - Consuetudo novum impedimentum
inducens aut impedimentis exsistentibus contraria reprobatur.
Can. 794 - § 1. Hierarcha loci
christifidelibus sibi subditis ubicumque commorantibus necnon ceteris
christifidelibus propriae Ecclesiae sui iuris intra fines territorii eparchiae
actu degentibus vetare potest matrimonium in casu speciali, sed ad tempus
tantum, gravi de causa eaque perdurante. § 2. Si de Hierarcha loci agitur, qui
intra fines territorii Ecclesiae patriarchalis potestatem suam exercet,
Patriarcha tali vetito clausulam dirimentem addere potest; ceteris in casibus
vero sola Sedes Apostolica.
Can. 795 - § 1. Hierarcha loci
christifideles sibi subditos ubicumque commorantes necnon ceteros
christifideles propriae Ecclesiae sui iuris ascriptos et intra fines territorii
eparchiae actu degentes dispensare potest ab impedimentis iuris ecclesiastici
sequentibus exceptis: 1° ordinis sacri; 2° voti publici perpetui castitatis in
instituto religioso emissi, nisi agitur de congregationibus iuris eparchialis;
3° coniugicidii. § 2. Dispensatio ab his impedimentis reservatur Sedi
Apostolicae; Patriarcha vero dispensare potest ab impedimentis coniugicidii et
voti publici perpetui castitatis in congregationibus cuiusvis condicionis
iuridicae emissi. § 3. Numquam datur dispensatio ab impedimento
consanguinitatis in linea recta aut in secundo gradu lineae collateralis.
Can. 796 - § 1. Urgente periculo mortis
Hierarcha loci christifideles sibi subditos ubicumque commorantes necnon
ceteros christifideles intra fines territorii eparchiae actu degentes
dispensare potest a forma celebrationis matrimonii iure praescripta et ab
omnibus et singulis impedimentis iuris ecclesiastici sive publicis sive
occultis excepto impedimento ordinis sacri sacerdotii. § 2. In eisdem rerum
adiunctis et solum in casibus, in quibus ne Hierarcha loci quidem adiri potest,
eandem potestatem dispensandi habent parochus, alius sacerdos facultate
matrimonium benedicendi praeditus et sacerdos catholicus, de quo in can. 832, §
2; confessarius vero eandem potestatem habet, si agitur de impedimento occulto,
pro foro interno sive intra sive extra actum sacramentalis confessionis. § 3.
Hierarcha loci censetur adiri non posse, si tantum alio modo quam per epistulam
vel personalem accessum id fieri potest.
Can. 797 - § 1. Si impedimentum detegitur,
dum iam omnia parata sunt ad matrimonium celebrandum nec matrimonium sine
probabili gravis mali periculo deferri potest, donec ab auctoritate competenti
dispensatio obtenta erit, potestatem dispensandi ab omnibus impedimentis, eis
exceptis, de quibus in can. 795, § 1, nn. 1 et 2, habent Hierarcha loci et,
dummodo casus sit occultus, omnes, de quibus in can. 796, § 2, servatis
condicionibus ibidem praescriptis. § 2. Haec potestas valet etiam ad
matrimonium convalidandum, si idem periculum est in mora nec tempus suppetit
adeundi auctoritatem competentem.
Can. 798 - Sacerdotes, de quibus in cann. 796,
§ 2 et 797, § 1, de concessa dispensatione vel convalidatione pro foro externo
Hierarcham loci statim certiorem faciant eaque adnotetur in libro
matrimoniorum.
Can. 799 - Nisi aliud fert rescriptum Sedis
Apostolicae aut intra limites eorum competentiae Patriarchae vel Hierarchae
loci, dispensatio in foro interno non sacramentali concessa ab impedimento
occulto adnotetur in archivo secreto curiae eparchialis nec alia dispensatio
pro foro externo est necessaria, etsi postea occultum impedimentum publicum
evasit.
|