Art. III DE AMOTIONE
Can.
974 - § 1. Ab officio aliquis amovetur sive decreto ab auctoritate
competenti legitime lato servatis quidem iuribus forte ex contractu quaesitis
sive ipso iure ad normam can. 976. § 2. Decretum amotionis ut effectum
sortiatur, scripto intimandum est.
Can. 975 - § 1. Nisi aliter iure cavetur, ab
officio quod confertur ad tempus indeterminatum non potest aliquis amoveri nisi
gravi de causa et servato modo iure praescripto; idem valet, ut quis ab
officio, quod ad tempus determinatum confertur, amoveri possit, antequam hoc
tempus elapsum est. § 2. Ab officio, quod secundum iuris praescripta alicui
confertur ad prudentem discretionem auctoritatis competentis, potest aliquis
iusta de causa de iudicio eiusdem auctoritatis aestimanda amoveri aequitate
servata.
Can. 976 - § 1. Ipso iure ab officio
amovetur: 1° qui statum clericalem amisit; 2° qui fidem catholicam publice
abiecit vel a communione cum Ecclesia catholica publice defecit; 3° clericus,
qui matrimonium, etsi civile tantum, attentavit. § 2. Amotio, de qua in § 1,
nn. 2 et 3, urgeri tantum potest, si de eadem auctoritatis competentis
declaratione constat.
Can. 977 - Si quis non quidem ipso iure, sed
per decretum auctoritatis competentis amovetur ab officio, quo eiusdem
subsistentiae providetur eadem auctoritas curet, ut ipsius subsistentiae per
congruum tempus prospiciatur, nisi aliter provisum est.
|