CAPUT IV DE PIIS VOLUNTATIBUS ET
DE PIIS FUNDATIOMIBUS
Can.
1043 - § 1. Qui ex iure naturae vel canonico libere potest de suis
bonis statuere, potest etiam ad pias causas sive per actum inter vivos sive per
actum mortis causa bona relinquere. § 2. In ultimis voluntatibus in
bonum Ecclesiae serventur, si fieri potest, praescripta iuris civilis; si
servata non sunt, heredes moneantur de obligatione, qua tenentur, implendi
testatoris voluntatem.
Can. 1044 - Voluntates christifidelium bona
sua in pias causas donantium vel relinquentium sive per actum inter vivos sive
per actum mortis causa legitime acceptatae diligentissime impleantur etiam
circa modum administrationis et erogationis bonorum firmo can. 1045. Can.
1045 - § 1. Hierarcha omnium piarum voluntatum tam mortis causa quam
inter vivos exsecutor est. § 2. Hoc ex iure Hierarcha vigilare potest ac debet
etiam per visitationem, ut piae voluntates impleantur, eique ceteri exsecutores
perfuncto munere rationem reddere debent. § 3. Clausulae huic Hierarchae iuri
contrariae ultimis voluntatibus adiectae pro non appositis habentur.
Can. 1046 - § 1. Qui bona ad pias causas
sive per actum inter vivos sive per actum mortis causa fiduciarie accepit,
debet de sua fiducia Hierarcham proprium certiorem facere eique omnia talia
bona cum oneribus adiunctis indicare; si vero donator id expresse et omnino
prohibuit, fiduciam ne acceptet. § 2. Hierarcha debet exigere, ut bona
fiduciaria in tuto collocentur, et ad normam can. 1045, § 2 vigilare, ut pia
voluntas ad effectum ducatur. § 3. Si agitur de bonis fiduciariis alicui sodali
instituti religiosi vel societatis vitae communis ad instar religiosorum
commissis, quae destinata sunt loci vel eparchiae ecclesiis, christifidelibus,
qui ibidem domicilium habent, aut piis causis iuvandis, Hierarcha, de quo in §§
1 et 2, est Hierarcha loci.
Can. 1047 - § 1. Piae fundationes in iure
sunt: 1° piae fundationes autonomae, scilicet universitates rerum ad opera
pietatis, apostolatus aut caritatis spiritualis vel temporalis destinatae et ab
auctoritate competenti in personam iuridicam erectae; 2° piae fundationes non
autonomae, scilicet bona temporalia alicui personae iuridicae quoquo modo data
cum onere in diuturnum tempus, iure particulari determinandum, ex reditibus
annuis fines, de quibus in n. 1, persequendi. § 2. Bona temporalia fundationis
non autonomae, si concredita sunt personae iuridicae Episcopo eparchiali
subiectae, elapso tempore determinato ad institutum, de quo in can. 1021, § 1,
destinari debent, nisi alia fuit voluntas fundatoris expresse manifestata;
secus eidem personae iuridicae cedunt.
Can. 1048 - § 1. Piae fundationes autonomae
nonnisi ab Episcopo eparchiali aliave auctoritate superiore erigi possunt. § 2.
Ut pia fundatio non autonoma a persona iuridica valide acceptari possit,
requiritur consensus Hierarchae proprii scripto datus; Hierarcha vero consensum
ne det, antequam legitime comperuit personam iuridicam novo oneri suscipiendo
et oneribus iam susceptis satisfacere posse; caveat quoque idem Hierarcha, ut
reditus omnino respondeant oneribus adiunctis secundum morem propriae Ecclesiae
sui iuris. § 3. Iuris particularis
est determinare ceteras condiciones, sine quibus piae fundationes erigi vel
acceptari non possunt.
Can. 1049 - Hierarcha, qui piam fundationem
erexit vel consensum ad piam fundationem acceptandam dedit, statim tutum locum
designet, in quo pecunia et bona mobilia dotationis nomine assignata deponantur
eum in finem, ut eadem pecunia vel bonorum mobilium pretium custodiantur et
quam primum caute et utiliter de prudenti eiusdem Hierarchae iudicio consultis
et eis, quorum interest, et consilio competenti collocentur in favorem eiusdem
fundationis cum expresse determinata mentione oneris. Can.
1050 - Documenti fundationis exemplar alterum in archivo curiae
eparchialis, alterum in archivo personae iuridicae asservetur.
Can.
1051 - § 1. Servatis cann. 1044 - 1046 et 1031 onerum ex piis
fundationibus incumbentium tabella conficiatur, quae in loco patenti exponatur,
ne obligationes implendae in oblivionem cadant. § 2. Liber habeatur et apud
parochum vel rectorem ecclesiae asservetur, in quo singula onera eorumque
impletio et eleemosynae adnotentur.
Can. 1052 - § 1. Reductio onerum Divinam
Liturgiam celebrandi reservatur Sedi Apostolicae. § 2. Si in documento
fundationis de re expresse cavetur, Hierarcha ob imminutos reditus onera
Divinam Liturgiam celebrandi reducere potest. § 3. Episcopo eparchiali competit
potestas reducendi ob deminutionem redituum, dum causa perdurat, ad rationem
oblationum in eparchia legitime vigentium numerum celebrationum Divinae
Liturgiae, dummodo nemo sit, qui obligatione tenetur et utiliter cogi potest ad
oblationum augmentum faciendum. § 4. Episcopo eparchiali etiam competit
potestas reducendi onera Divinam Liturgiam celebrandi, quae instituta
ecclesiastica gravant, si reditus ad ea, quae ex eisdem tempore acceptationis
onerum obtineri potuerunt, consequenda insufficientes evaserunt. § 5.
Potestates, de quibus in §§ 3 et 4, habent etiam Superiores generales
institutorum religiosorum vel societatum vitae communis ad instar religiosorum
clericalium iuris pontificii vel patriarchalis. § 6. Potestates, de
quibus in §§ 3 et 4, Episcopus eparchialis delegare potest tantummodo Episcopo
coadiutori, Episcopo auxiliari, Protosyncello vel Syncellis omni subdelegatione
exclusa.
Can. 1053 - Eisdem auctoritatibus, de quibus
in can. 1052, potestas insuper competit transferendi iusta de causa onera
Divinam Liturgiam celebrandi in dies vel instituta diversa ab illis, quae in
fundatione sunt statuta. Can. 1054 - § 1.
Voluntatum christifidelium bona sua in pias causas donantium vel relinquentium
reductio, moderatio, commutatio, si fundator potestatem hanc Hierarchae
expresse concessit, ab eodem Hierarcha insta tantum et necessaria de causa
fieri potest. § 2. Si exsecutio onerum impositorum ob imminutos reditus aliave
de causa nulla administratorum culpa impossibilis evasit, Hierarcha consultis
eis, quorum interest, et consilio competenti atque servata quam optime
fundatoris voluntate potest eadem onera aeque imminuere firmo can. 1052. § 3.
In ceteris casibus de re adiri debet Sedes Apostolica vel Patriarcha, qui de
consensu Synodi permanentis agat.
|