Liber, Versus
1 1, 147| duci, simul immedicabilis ira,~
2 1, 169| at Poeni, succensa ira turbataque luctu~
3 1, 515| sic Poenus pressumque ira simul exigit ensem ~
4 1, 690| sed lacrimae atque ira mixtus dolor impulit omnis ~
5 2, 45 | ostentat, dominique vocat nos ira senatus. ~
6 2, 139| arcus ter maesta movit ab ira,~
7 2, 239| gliscit Elissaeo violentior ira tyranno:~
8 2, 242| nec plura effari sinit ira, rotatque coruscum~
9 2, 529| atque ira turbata gradum ciet ocius
10 2, 619| inlacrimant. hic turbidus ira~
11 4, 262| vultu. surgit violentior ira~
12 4, 272| nec detractantem par ira accenderat hostem.~
13 4, 538| cui consul (namque ira coquit): 'Pone, improbe,
14 4, 642| accensa ductor violentius ira~
15 4, 772| metus armati ductoris ab ira~
16 5, 105| accensa ducis surrexerat ira, ~
17 5, 253| Lentulus huic frendens ira: 'Trasimennus in altos~
18 5, 299| ni vires trux ira daret, contorquet anhelans~
19 5, 344| interea fraterni vulneris ira~
20 5, 475| Quid vobis, quaenam ira deum, vel mente sinistra ~
21 5, 588| dolor, o socii, quemve ira deorum~
22 6, 151| monstrum exitiabile et ira~
23 6, 234| caput. trepidos inde incitus ira~
24 6, 253| adiere domos. furit ilicet ira~
25 6, 317| nec mens erat ulla sine ira.~
26 6, 700| Poenus, lenta proclamat ab ira:~
27 7, 146| furens ita secum immurmurat ira:~
28 8, 213| omnis iam placata tibi manet ira deorum,~
29 8, 286| pessumque dari, sed mobilis ira est~
30 8, 332| sed quaenam ira deum? consul datus alter,
31 8, 386| valli medio stat Mucius ira~
32 8, 563| sed nec veteri purgatus ab ira:~
33 9, 23 | caede animas. nam turbidus ira~
34 9, 47 | divum furor et consumitur ira~
35 9, 110| iuvenis subita flammatus ab ira: ~
36 9, 382| capuloque tenus ferrum impulit ira.~
37 9, 425| si tibi non ira superum tunc esset ademptum ~
38 9, 535| Iuno longique laboris ab ira ~
39 9, 563| ira genis, 'Quaenam Furiae quisve
40 10, 134| namque una hic armiger ira~
41 10, 616| irasci vulgumque arcebat ab ira.~
42 11, 99 | torvum exclamat Marcellus ab ira:~
43 11, 204| multa feta gerens ira praecordia, Poenus~
44 11, 245| imposuit victorque immane sub ira~
45 11, 554| Cui, simul invidia atque ira stimulantibus, Hannon:~
46 12, 424| nihilo levior nec parcior ira~
47 12, 430| flectebat rabiem quo praeda vel ira vocasset. ~
48 12, 456| atque ira simul immani per proxima
49 12, 551| stat celsus et asper ab ira~
50 13, 162| inde ruens ira telum contorquet in auras.~
51 13, 173| utque metus victum, sic ira et gloria portis~
52 14, 103| haud ultra faciles, quos ira metusque coquebat,~
53 14, 299| par omnis simul ira rapit, certantque ruuntque.~
54 14, 416| hic audax ira magno per caerula saltu~
55 14, 530| mens aspera, vultus in ira ~
56 14, 617| ira deum atque eadem leti versatur
57 14, 671| propere revocata militis ira~
58 15, 94 | quippe nec ira deum tantum nec tela nec
59 15, 806| ferventemque ira mortis transverberat ense~
60 16, 62 | telum ingens accesserat ira, ~
61 16, 435| capiti foret, in se versus ab ira ~
62 16, 520| ingenti tenuisset saevus ab ira ~
63 17, 112| ira pudorque dabant et coniunx,
64 17, 253| ignes nimbique et fluctus et ira ~
|