Liber, Versus

 1    2, 342|       carceris in tenebras spes et fiducia gentis~
 2    3, 69 |           adfatur ductor: 'Spes o Carthaginis altae,~
 3    4, 248|        Crixus, ut in tenui spes exiguumque salutis,~
 4    4, 301|                        una spes anima tantusque pependerat
 5    4, 328|                            spes virtusque cadunt, trepidaque
 6    4, 407|         quas fugitis. quae spes victis? Alpesne petemus?~
 7    4, 815|                            spes, o nate, meae Tyriarumque
 8    6, 377|                            spes tamen una mihi, quamquam
 9    7, 1  |    Interea trepidis Fabius spes unica rebus.~
10    7, 57 |                            spes heu fallaces oblitaque corda,
11    7, 98 |                   arrectae spes Sidonii, fervetque secundis~
12    7, 404|     oro, castra et cunctas spes eripe pugnae.~
13    7, 582|                 cum gemitu spes haud dubiae praesumpta ruinae.~
14    8, 26 |                         ad spes armorum et furialia vota
15    8, 51 |                         et spes abruptae, mediam in penetralibus
16    8, 355|                        nec spes certandi plus uno Marte
17    8, 667|      procumbit saxi fessis spes ultima Paulus.~
18    9, 543|          Certatis fatis et spes extenditis aegras.~
19   10, 48 | Quid vanos,' inquit 'Latio spes unica consul,~
20   10, 274|                   fessarum spes, cornipedem. languentia
21   10, 278|                   nec vero spes angustae, cum talia restent~
22   10, 309|                   Postquam spes Italum mentesque in consule
23   10, 340|                            spes iuvenis frenare parat. ciet
24   12, 209|                     ne qua spes fusos pacis vitaeque maneret.'~
25   13, 249|                        nec spes obsessis ultra reserata
26   13, 287|   gaudebit pacta ac tenuis spes linquet amici,~
27   14, 356|        erigitur subitas in spes Arethusia proles~
28   14, 637|                     ne sit spes hosti, velatur casside pallor.~
29   15, 402|  terruerat gentes. ducibus spes una salutis,~
30   15, 548|                            spes Nero Marcello, rumpe atque
31   15, 634|       constituunt acies et spes ad proelia vertunt.~
32   15, 647|   fratri iacet. unica nunc spes,~
33   16, 147|                        aut spes et laeti sectamur praemia
34   16, 298|                            spes est, et studium iaculis
35   16, 330| antiqui stabuli. sunt quos spes grata fatiget              ~
36   16, 506|                            spes trepidat tantis venientibus
37   17, 46 |     extemplo maior cunctis spes pectora mulcet ~
38   17, 198|  subsidium, nunc in nostra spes ultima dextra. ~
39   17, 400|          in ducibus stabat spes et victoria solis.              ~
40   17, 612|                         ad spes armorum vivam tibi. nam