Liber, Versus
1 3, 227| mutare iugum. ~non ulla nec umquam~
2 3, 248| Hannibal haud umquam cessabat avunculus ore.~
3 3, 577| atque ille, haud umquam parcus pro laude cruoris~
4 5, 298| tum quod humo haud umquam valuisset vellere saxum,~
5 5, 639| terga Libys, ne Cantaber umquam~
6 6, 342| haud umquam absistam gemitu. te, Regule,
7 6, 476| senio vires. fuit ille nec umquam,~
8 6, 601| tum quassans caput 'Haud umquam tibi Iuppiter,' inquit ~
9 8, 95 | non umquam spem ponit amor: iam tecta
10 9, 550| qua nullas umquam transisse optaverit Alpes.' ~
11 9, 637| haud umquam expedies tam dura sorte
12 10, 603| lues, muros haud fregerit umquam~
13 11, 106| consulis imperium? non umquam sobria pubes~
14 12, 635| lux umquam eripiet, descendat Iuppiter
15 12, 694| cara mihi, non ulla umquam sine fine feroci~
16 13, 43 | non umquam adfirmat Therapnaeis Ilion
17 13, 46 | effigies ea quas umquam possederit urbes.~
18 13, 289| umquam expers luctus lacrimaeque.
19 13, 374| haud umquam hoc vobis dederit deus.'
20 13, 723| nunc auro Curium non umquam cernit amicum.~
21 13, 774| haud umquam sese virtus. tu magna gerendi~
22 14, 472| mulcebat silvas, non umquam tempore eodem~
23 15, 28 | habitus: frons hirta nec umquam~
24 15, 48 | haud umquam trepidos abrumpet bucina
25 15, 338| pectora et haud ullis umquam tremefacta periclis,~
26 16, 91 | bellandi modus? en umquam lucebit in orbe ~
27 16, 104| umquam tot dederit rabies horrenda
28 16, 360| non umquam effusum sinuabat devius
29 17, 141| addita, et, exemplum non umquam fidere laetis, ~
30 17, 187| exitium mortalibus! o nihil umquam ~
31 17, 222| reditu, qui memet finibus umquam ~
32 17, 381| videat, repetat neve amplius umquam ~
33 17, 463| umquam in Romanos odia, aut mansuescere
34 17, 551| sed non avelles umquam, quicumque secundus ~
|