Liber, Versus
1 3, 177| scilicet id satis est decoris memorandaque
2 4, 796| sit satis ante aras caesos vidisse
3 6, 345| digna satis tali pollutos Marte Laconas? ~
4 6, 610| nec Poenum avertisse satis: dat numine magno~
5 7, 63 | quot tibi sint Libyaeque satis: certaverit unus~
6 7, 96 | verum ubi prima satis conspecta in montibus altis~
7 7, 233| una, ut debellet, satis est victoria Poeno.~
8 7, 380| evasisse satis. quin et vestigia pulsi ~
9 7, 405| haec monuisse satis. sed si compescere corda ~
10 9, 193| lux oritur. mihi magna satis, sat vero superque~
11 9, 521| nec satis Ausonias passim foedare
12 9, 567| sit satis evasisse manus.' atque inde
13 10, 131| aut per tot caedes actum satis, iraque anhelat,~
14 12, 557| ut iam Roma satis credat defendere muros. ~
15 13, 111| at postquam properata satis quae commonet usus,~
16 13, 270| hactenus est vixisse satis. dum copia noctis, ~
17 13, 835| Tullia non ullos satis exhaustura labores ~
18 13, 850| sed satis haec vidisse, satis.' ~
19 13, 850| sed satis haec vidisse, satis.' ~
20 15, 583| Hannibali satis esse nequit? iam rursus,
21 16, 85 | quod profugos, satis est: in dextra cetera nobis ~
22 16, 492| praegressae calcis. satis est huic esse priori, ~
23 16, 607| laudibus obtrectare suis. satis inclita nomen ~
24 16, 613| est satis Hannibalem. petitur quae
25 17, 30 | dum satis est monuisse deae. quod
26 17, 131| sit satis hunc castris semel effugisse
27 17, 211| pro facili cursu reputat satis. omnis in altum ~
28 17, 284| adloquitur regem maris: 'Hoc satis irae ~
29 17, 285| interea, genitor: satis ad maiora minarum. ~
30 17, 436| sed fugisse satis fuerit. Latione cruore ~
31 17, 564| Hannibalem. quis nostra satis delicta piabit ~
|