Liber, Versus
1 1, 108| dedecus id patriae nostra depellere dextra,~
2 2, 294| quassantur, longeque in moenia nostra~
3 3, 81 | datum fari, duc per cunabula nostra:~
4 3, 689| dedecus id patriae nostra depellere dextra,~
5 4, 400| carmina nostra valent, nec famam invidit
6 5, 374| ad manis pulsus nostra. si vita relinquat,~
7 6, 481| pectora, captivos nostra pensare senecta.~
8 6, 581| usque ad nostra ferus penetravit viscera
9 7, 110| nomina nostra tremens et ripas servat
10 7, 247| famae! quin inter cetera nostra~
11 7, 455| cum vultis, avus: victoria nostra ~
12 8, 105| Tellurem hanc iuro, vota inter nostra frequenter ~
13 9, 344| nostra placet neque vos magnis
14 10, 137| demitti globus ille cupit, qui nostra lacessit~
15 11, 340| perque tuam nostra potiorem, nate, salutem,~
16 11, 365| nostra est ducendum. tardam ne
17 11, 545| tibi dextras inceptaque nostra probamus? ~
18 11, 570| inquam (falsa ut praesagia nostra ~
19 12, 193| gressus. dexter deus, horaque nostra est.~
20 13, 498| Cymaeo populis vox nostra sonabat in antro.~
21 13, 626| quae sors nostra fuit, cui te, cum prima
22 13, 629| mors habuit nostra: aetherio dum pondere partum~
23 13, 693| nostra cremaverunt in morte haerentibus
24 13, 770| pectora nostra calent, quae te via, fare,
25 14, 685| nunc quoque inexhaustas pax nostra relinqueret urbes! ~
26 16, 156| pulchrior est gens nostra fide. dimitte bilinguis ~
27 16, 200| atque arcus, quis cedere nostra ~
28 17, 198| subsidium, nunc in nostra spes ultima dextra. ~
29 17, 461| renuo. maneant modo foedera nostra: ~
30 17, 464| nostra sinam, parcamque viro quem
31 17, 564| Hannibalem. quis nostra satis delicta piabit ~
|