Liber, Versus

 1    1, 679|                    at Fabius, cauta speculator mente
 2    1, 686|  pectore praemeditans Fabius surgentia bella,~
 3    2, 3  |   primoresque patrum. Fabius, Tirynthia proles,~
 4    2, 368| nam quae, pro superi, Fabius iubet! "ocius arma~
 5    2, 382|     non ultra patiens Fabius rexisse dolorem~
 6    3, 587|                  hinc Fabius gratusque mihi Marcellus
 7    6, 621|      laudatusque Iovi Fabius mirabile quantum            ~
 8    6, 640|             cunctando Fabius superavit facta ducemque~
 9    7, 1  |      Interea trepidis Fabius spes unica rebus.~
10    7, 24 |            ancora cur Fabius, quem post tot Roma procellas~
11    7, 91 |                   iam Fabius, tacito procedens agmine
12    7, 126|     sollers cunctandi Fabius, ceu nocte sub atra~
13    7, 262|     iugera nec multis Fabius vertebat aratris:~
14    7, 305|   cum Libyae ductor: 'Fabius me noctibus aegris,            ~
15    7, 306|              in curas Fabius nos excitat, illa senectus~
16    7, 526|      hinc Libys, hinc Fabius, simul accendere sagacis~
17    7, 538| discere, quinam esset Fabius, te, Roma, dolebat.~
18    8, 2  |      Aeneadis dederat Fabius. Romana parentem~
19    8, 297|  abnueret genus. huic Fabius iam castra petenti:~
20    9, 53 |    ut rere, in pugnas Fabius quotcumque sub illis~
21    9, 566|    ille meis ubi nunc Fabius? semel, improbe, nostras~
22   10, 594|    clamitat attonitis Fabius: 'Non ulla relicta est,~
23   10, 605|                   Dum Fabius lapsas acuit formidine mentes,            ~
24   10, 615|   Hos mulcens questus Fabius deforme docebat            ~
25   11, 90 |  excipit his frendens Fabius: 'Pro cuncta pudendi!            ~
26   12, 482|        aevi floridior Fabius rapida arma ferebat.~
27   12, 501|    non ita me experti Fabius Fabiique magister~
28   15, 332|                evicto Fabius Poeno circumdata telis~
29   16, 603|    hoc grandaeva modo Fabius pater ora resolvit: ~
30   16, 644|                  haec Fabius, seniorque manus paria ore