Liber, Versus
1 2, 40 | inque oculis profugae Martem exercere
2 2, 173| dumque ea se ex oculis aufert, atque ocior Euro~
3 2, 405| lustrat ovans oculis et gaudet origine regni. ~
4 2, 431| ardor inest oculis, torvumque minatur imago.~
5 2, 568| mens horret, nec adhuc oculis absistit imago.~
6 3, 533| exterrent repetita oculis, atque una pruinae~
7 5, 408| suspiciens oculis caelum superosque reposcit~
8 6, 430| nil posthac oculis simile incidit.' excipit
9 7, 462| condiscens oculis, ibat lucoque ferebat~
10 7, 537| perlustrans campos oculis, tantoque periclo~
11 8, 86 | infelix oculis magno clamore vocabat~
12 9, 65 | haec Paulus, lacrimaeque oculis ardentibus ortae. ~
13 9, 172| his oculis et damnato violabere visu.'~
14 10, 396| in tellurem oculis: nudae plerisque sinistrae~
15 11, 88 | intentantem oculis proavitaque facta parantem~
16 11, 283| ignotam luxus oculis mirantibus haurit.~
17 12, 519| Roma oculis, creduntque ducis sollertibus
18 12, 568| urbem oculis discitque locos causasque
19 12, 614| instat tempestas oculis, hostique propinquo~
20 12, 707| en, age (namque, oculis amota nube parumper,~
21 12, 724| sub nutu tonitrus! oculis qui fulgurat ignis!~
22 12, 739| donec procedens oculis sese abstulit agmen~
23 13, 175| ac dum vix oculis, vix credunt mentibus hostem ~
24 13, 704| prosequiturque oculis puer adveneratus euntis.~
25 13, 792| Scipio perlustrans oculis laetantibus umbram,~
26 14, 398| adsignat nervo, utque oculis libravit in hostem~
27 15, 777| gratam perlustrans oculis Latonia praedam.~
28 16, 316| atque fores oculis et limina servat equorum. ~
29 17, 599| apparent admota oculis vestigia pugnae. ~
|