Liber, Versus

 1    1, 188|   atque armata dolis mens et vis insita fandi. ~
 2    2, 504|                              vis colitur, iurisque locum
 3    3, 161|      tandem sollicito cessit vis dura labori,~
 4    3, 199|                              vis aderat noctis, virgaque
 5    3, 390| transigitur, vel more patrum vis raptaque pascunt.            ~
 6    4, 599|                              vis elephantorum turrito concita
 7    6, 110|     ego haec? gravior quanto vis ecce malorum!            ~
 8    6, 338|   funditur, et pone insurgit vis saeva virorum.~
 9    6, 524|  ludibrium necis horrescens, vis aspera ponti~
10    7, 9  |             ac ni sacra seni vis impressumque fuisset~
11    8, 159| devenio. hinc vestris pelagi vis adpulit oris.'~
12   10, 227|                      exarmat vis atque obtendit pulvere lucem,~
13   12, 261|   voti vanus foret, obuia ni vis~
14   12, 481|    praecipites aderant, Nola vis omnis, et Arpis~
15   13, 240|                   quanta est vis agili per caerula summa
16   13, 325|       languescunt animis, et vis mollita senescit.            ~
17   13, 811|                              vis et Martigenae thalamos spectare
18   13, 818|                              vis et, quos Tanaquil vultus
19   14, 325|                    nec solos vis illa viros, quin saepe triremem            ~
20   14, 618|    Nulla tamen Latios fregit vis dura malorum,~
21   15, 314|          aspera nunc Dolopum vis exundasset in agros,~
22   15, 549|     aliquid tibi, si patriae vis addere fatis,~
23   15, 717|                        laxat vis subita, et fessos errore
24   15, 765|                      telorum vis, et densa sol vincitur umbra.~
25   15, 799|                      germano vis forte tuo, portabimus" inquit.~
26   17, 168|       haerebat Latiae, donec vis saeva profundo ~
27   17, 371|         Do spatium muris, ut vis, Carthaginis altae. ~
28   17, 621|                              vis fracta, et posuit gestatas