Liber, Versus
1 1, 138| scire ultra vetuit Iuno, fibraeque repente~
2 1, 200| Europes videt arva iugis. ultra obsidet aequor, ~
3 1, 669| ultra Pyrenen Laurentia nomina
4 2, 382| non ultra patiens Fabius rexisse dolorem~
5 3, 96 | ultra me improperae ducant cui
6 3, 477| Sed iam praeteritos ultra meminisse labores~
7 4, 368| mentisque pares; at non dabat ultra~
8 5, 186| Nec iam ultra monitus et verba morantia
9 7, 115| audeat. haud ultra faxo spectetur in armis.' ~
10 7, 194| munera,' et haud ultra latuit deus. inde nitentem~
11 7, 451| de forma atque ore (quid ultra~
12 8, 346| haud ego vos ultra, nati, dulcemque morabor~
13 9, 165| non ultra superis nostros scelerare
14 9, 215| hic hodie ruet, atque ultra te ad proelia miles ~
15 9, 333| ultra clamor agit bellum, milesque
16 10, 233| haud ultra licuit dextram, nec tanta
17 11, 98 | impatiens ultra gemitu cohibere furorem~
18 11, 360| Nil ultra posco, refer in convivia
19 12, 668| durat et adfirmans non ultra spondet in ipsos~
20 13, 249| nec spes obsessis ultra reserata tueri~
21 13, 554| verum ultra Oceanum sacro contermina
22 13, 645| sed mihi post partum non ultra ducere vitam ~
23 14, 103| haud ultra faciles, quos ira metusque
24 15, 124| voces. "nil vos iam demoror ultra"~
25 15, 371| videt virtus, quod debeat ultra~
26 15, 808| sternuntur duce non ultra fidentia Marti.~
27 16, 510| nec patiens ultra tollit sese aequore Theron ~
28 17, 239| eruit et tumidum movet ultra litora pontum. ~
|