|
Bacchilatria
haec suum amasium rationis privans igniculo, eumdem tenebris brutae
sensualitatis exponit, suum etiam, more meretricio, in tantum debriat amatorem, ut idem Bacchum nimis emphatice
affectare cogatur, in tantum ut potator [0462B] Baccho nimiae delectationis
vinculo alligatus, eidem divinae majestatis cultum exhibere credatur: Adeo ut
homo bacchilatra, Bacchum plerumque locali interstitio a se sejungi non ferens,
in alienis vasculorum capsulis suum deum diu perendinare non patiatur, sed ut
sibi ejusdem dei familiarius assistat divinitas, illum dolio sui ventris
includat. Sed quia plerumque stomachi capsula tanti hospitis divinitatem diu
sustinere non potest, idem deus aut per orientalis portae polum arcticum, aut
per occiduae regionis antarcticum turpiter evaporat. Multoties etiam
Bacchi cultor in scyphis materiae honore pollentibus Baccho architectatur
hospitium, ut ejusdem divinitas divinius in aureo [0462C] vase praefulgeat. Unde idem
aethereis nitoribus claritate concertans, et
smaragdinis coloribus viriditate contendens, ac plerosque sapores sui saporis
majestate praecellens, potationum filios suarum proprietatum dignitatibus
irritat sophisticis, ut ipsa Bacchum tanquam ineffabilis divinitatis arcanum
ineffabili amore concelebrent. Qui etiam his animati, ne divinitatis illius
aliquid remaneat inexhaustum, usque ad faeces Bacchum deglutiunt, sicque suum
deum in tartaream abyssum ventris cogunt inhoneste descendere, et dum sic a speciali ad generalissimum genus potationis
deveniunt, superlativum gradum ebrietatis ascendunt. Haec pestis non solum
plebeae vulgaritatis inimicatur hominibus, verum [0462D] etiam praelatorum
superciliosas sibi facit inclinare cervices, quibus Bacchi gratiae non
sufficiunt, quas in eum gratia naturae diffudit, verum etiam arundineam
usurpantes attractionem; nunc Bacchum et rosarum connubio gloriantem, nunc
floris alterius fragrantiam respirantem, nunc hyssopi consortio sibi quoddam
privilegium arrogantem; nunc aliarum rerum dotibus locupletatum extrinsecus,
impetuosa gulae Charybdi deglutiunt, in tantum, ut sine mari naufragium, sine
tristitia fletum, sine infirmitate lethargium, sine sopore somnum ebrietatis
incurrant. [0463A] Qui dum ebrietatis energia percussi,
operam psalmodiis impendunt, versus nimia intercalatione rumpentes crapulae
boream importunum interserunt.
|