abbat-estis | eundo-obpro | obpug-vicum | videb-zuend
bold = Main text
Annus grey = Comment text
1 DCCCLXXXV | dictum locum, praeter Hugonem abbatem, qui dolore pedum ab hac
2 DCCCXCVI | dum depraedari non cessat abbatiam sancti Quintini, ab Heriberto
3 DCCCXCII | sua gratia velle tenere abbatias sui consobrini. Odo vero
4 DCCCXCV | per noctem tradendo eum abintus, tulerat Rodulfus filio
5 DCCCLXXVIIII | consensit, acciperet et abiret in regnum suum et pacem
6 DCCCXCII | quae habuimus, furto nobis ablata sunt, omne etiam castrum
7 DCCCLXXXVI | ipsam civitatem de eius absentia nimis repperit merentem;
8 | absque
9 DCCCLXXXV | pedum ab hac profectione se abstinuit, sed nil ibi prospere egerunt,
10 DCCCXCII | pacem fecit, quae pax illi abstulit vitam. ~ Nortmanni vero
11 DCCCLXXXV | imperator nuntio percepto acceleravit iter et venit usque Pontionum,
12 DCCCXCII | sexta ipsum castrum igne accensum combussit aecclesias inibi
13 DCCCLXXVI | a praedicto Iohanne papa accepit benedictionem imperialem
14 DCCCLXXVIIII | Videntesque initia suorum prospere accidisse omnem terram Menapiorum
15 DCCCLXXXIIII | gentis tractaret, ut tributum acciperent et e regno abirent. At ille
16 DCCCLXXVIIII | dividendo regnum consensit, acciperet et abiret in regnum suum
17 DCCCXCII | terrae nobis invasit, ita ut accolae terrae prae magnitudine
18 DCCCLXXXVI | omni multitudine ad ipsam accurrerunt turrim eamque vallantes,
19 DCCCXCI | audiens Arnulfus rex velociter accurrit eosque usque trans Scaldum
20 DCCCLXXXV | Sequenti die iterum Nortmanni accurrunt ad ipsam turrim ad proelium,
21 DCCCLXXV | devenerunt, et pace inter eos acta Karlomannus reversus est
22 DCCCLXXVIIII | quos etiam Abbas filius Adalardi captus est. Et dum haec
23 DCCCXCV | fuga lapsus est, interfecto Adalungo comite, qui cum eo erat.
24 DCCCLXXXVIII | impositam, ab omni populo rex adclamatur. Ibique eis qui se spreverant
25 DCCCLXXXVIIII| faventibus venit ad eum, adducens secum Karolum puerum, filium
26 DCCCLXXXI | perrexit imperiique dignitatem adeptus est. ~
27 DCCCLXXXVIII | nulla parte sibi auxilium adfuturum, cum Nortmannis sibi notos
28 DCCCLXXXVI | Odo illustris comes suis adhortationibus roborabat. Nortmanni tamen
29 DCCCLXXXVI | quae sibi mandaverat statim adimplevit et Heinricum cum exercitu
30 DCCCXCIIII | regnum paternum concessit adiutoresque ei delegavit hos qui erant
31 DCCCLXXXVI | turrim eamque vallantes, ne adiutorium e civitate illis superveniret,
32 DCCCLXXXIII | pontificali Folcho, vir admirabilis per omnia, successit. Post
33 DCCCLXXXVI | merentem; non tamen in ea sine admiratione introiit. Nortmanni eius
34 DCCCLXXXVIII | reliquo sibi fideles forent, admonuit. Odo rex nativitatem Domini
35 DCCCLXXXI | Nortmanni Hludowicum regem adolescentem timere coeperunt. Rex quoque
36 DCCCXCII | credulus factus consilium adquievit eorum, nescius, quae mala
37 DCCCLXXXVI | exercitus castra eorum possent adtingere, vel quo ipsi castra figere
38 DCCCXCVIII | Zuendebolchi. ~ Sed ille suis adunatis fidelibus venit contra Karolum,
39 DCCCLXXXV | quia necdum eorum naves advenerant, cum navibus in Sequana
40 DCCCLXXXV | uterque exercitus placiti die advenerunt ad dictum locum, praeter
41 DCCCXC | qui Noviomum erat cum eis adveniret, et insidias timens - quod
42 DCCCLXXXVI | Austrasiorum Parisius. Qui dum advenisset illuc cum exercitu prope
43 DCCCLXXXV | adunantur et collecto exercitu adveniunt quasi debellaturi Nortmannos.
44 DCCCLXXVIII | Franciam venit, eiusque adventus Hludowico regi nuntiatur,
45 DCCCLXXXVI | a dextris et a sinistris adversarios caedens, civitatem ingressus
46 DCCCXCI | rex adunato exercitu venit adversum Nortmannos et Deo se protegente
47 DCCCXCII | remandaret, Balduinum a Flandris advocantes per consilium Evreberti,
48 DCCCLXXXIIII | Spoliantur aecclesiae et aecclesiastica mancipia; tandem soluto
49 DCCCLXXX | Chuonradus eorumque complices aegre ferentes de amicitia Hugonis
50 DCCCXCVII | ibique toto demorantes aestate praedas agebant, nullo sibi
51 DCCCLXXX | corporibus sanctorum et omnis aetas et conditio fugam ineunt.
52 DCCCLXXX | enim Dani nemini nec etiam aetati parcebant, sed omnia ferro
53 DCCCXCII | Francia, quae tot annis afflicta erat, aliquatenus recuperare
54 DCCCLXXXVIII | mortibus etiam suorum nimis afflicti, cernerent ex nulla parte
55 DCCCXC | defensavere regnum atque afflictos Danos Sequanam redire compulerunt.
56 DCCCLXXXVI | Autisiodoro Odo vero, videns affligi populum, clam exiit de civitate,
57 DCCCXCVI | et ubique depraedationes agebantur ab eis. Nam omnia castella
58 DCCCLXXXIII | de redemptione regni ageret. Ille vero Bellovagum venit,
59 DCCCLXXXVIII | vallant, machinas instruunt, aggerem conportant ad capiendam
60 DCCCLXXXV | adeunt turremque statim aggressi valide obpugnant, et quia
61 DCCCLXXXVI | de redemptione civitatis agi coepit et obtinuit quod
62 DCCCLXXXVI | igne. Quod cum imperator agnovisset - nam ignis eum certum nuntium
63 DCCCLXXXII | nobilissimam et Coloniam Agrippinam, palatia quoque regum et
64 DCCCLXXXV | Ad pontem Hiserae, quod Aletramno committunt ad custodiendum.
65 DCCCLXXXV | datis ad invicem obsidibus, Aletramnus cum suis Belvacum petiit.
66 | aliorum
67 | aliquam
68 | aliqui
69 | aliquibus
70 | aliud
71 DCCCLXXXII | e regno suo eicere atque Alstingum in amicitiam recipere, quod
72 DCCCXCII | Petri, in sinistra parte altaris, in monasterio sancti Vedasti.
73 DCCCXCVIIII | fecit exire; quem rex dedit Altmaro comiti. In ipso etiam placito
74 DCCCLXXXVIII | rege susceptus, et facti amici, remisit eum cum honore
75 DCCCLXXX | complices aegre ferentes de amicitia Hugonis abbatis suorumque
76 DCCCXCVIIII | invasit, sed sub celeritate amisit. Post haec mense Novembrio
77 DCCCXCI | sed non ita ut voluit. Nam amissa praeda per silvas dispersi
78 DCCCLXXXVI | portam turris. Sed ille, amisso equo a dextris et a sinistris
79 DCCCLXXXVII | obiit. Karolus vero post amissum imperium fertur a suis strangulatus;
80 DCCCLXXXVIII | vellent ducerent. Cumque amnem Maternam transissent et
81 DCCCLXXX | principum eum perpetuo damnavere anathemate. Karolus vero rex de nocte
82 DCCCLXXIIII | DCCCLXXIIII. Karolus rex Andegavis civitate Nortmannos obsedit,
83 DCCCLXXVI | bellum inter se mandavere Andranacumque devenerunt, et iudicio Dei
84 DCCCXCII | Aquitaniam, ut Francia, quae tot annis afflicta erat, aliquatenus
85 DCCCXCV | recipiat. Quod rex libentissime annuit, indeque adunato exercitu
86 DCCCXCVI | varia placita totus hic annus pertransiit. Odo rex placitum
87 DCCCLXXVIIII | et Karlomannum per manus Ansegisi archiepiscopi benedici fecit
88 DCCCXCII | rediit ad loca sua. Nam antea Walkerus eius consobrinus
89 DCCCXCII | arripiens per aliam viam antecessit regem venitque in Bruociam,
90 DCCCLXXXVI | Nortmannis minime latuit. Anteque auroram surgentes cum omni
91 DCCCXCV | fuerat, rex iussit sibi aperiri portas, ingressusque monasterium
92 DCCCLXXVI | atque dehinc benedictione apostolica percepta remeavit in Franciam.
93 DCCCLXXVIII | inculpabilem reddidit atque iubente apostolico missas celebravit. Ibi etiam
94 DCCCLXXVIII | honoribus honoraverunt domnum apostolicum et socium itineris eius
95 DCCCLXXVII | coegerunt. Et dum domnus apostolicus et imperator Papiae civitati
96 DCCCLXXVII | pergeret et inde ad limina apostolorum. Contra voluntatem denique
97 DCCCLXXXVI | intermissione cum diverso apparatu armorum et machinarum arietumque
98 DCCCLXXXV | supponunt et omne ingenium suum apponunt ad captionem civitatis.
99 DCCCLXXXVIII | ecclesiae episcopus *XVI. Kal. Aprilis. At hi qui ultra Iurum atque
100 DCCCLXXXIIII | Basiu silva. Et dum rex aprum vellet percutere, quidam
101 DCCCLXXX | exercitu venire non distulit, apudque monasterium sancti Quintini
102 DCCCLXXXVI | fluvium ingressus, terra et aqua iter faciens post eum cum
103 DCCCLXXXV | coeperunt laborare pro penuria aquae. Quid multa? Pacem petunt
104 DCCCLXXXV | castrum obsidione cingunt aquamque eis qui in castro erant
105 DCCCLXXXVIIII| mali de eo suspicaretur. *Aquitanios itaque rex ex parte receptos,
106 DCCCXCVIIII | inprovise superveniens Fulchoni archiepiscopo cum suis complicibus, quod
107 DCCCXCV | rediret ab Arnulfo, Fulchonem archiepiscopum, qui pergebat ad Arnulfum,
108 DCCCLXXXIIII | ultimum XII milia pondera argenti cum suo pondere imposuerunt
109 DCCCXCI | Novembrio petunt iter; qui vero Argobio, Ambianis sedem [sibi ]
110 DCCCXC | Alstingus autem cum suis Argova super Sumnam sedem sibi
111 DCCCLXXXVI | apparatu armorum et machinarum arietumque ipsam concutiebant civitatem.
112 DCCCLXXVIII | Hludowicum regem, ut sibi Aristallio occurreret pacis gratia.
113 DCCCLXXXVI | Cumque nudassent illum armis suis, supervenit quidam
114 DCCCLXXXVI | intermissione cum diverso apparatu armorum et machinarum arietumque
115 DCCCXCII | Balduinus Atrebatis iter arripiens per aliam viam antecessit
116 DCCCLXXV | suam, Karolus iter, quod arripuerat, pertendere studuit, donec
117 DCCCXCII | rex adunato exercitu iter arripuit quasi Atrebatis venturus,
118 DCCCLXXXVI | Nortmanni vero, qui per Sequanam ascenderant a Parisius, cum omni exercitu
119 DCCCXCVIIII | Rothberto nuntiatum est, ascenso equo rediit in sua, atque
120 DCCCLXXXVI | ipsa civitate delegato, Askricho nomine, et terram patris
121 DCCCLXXXVII | imperatore promissum, pro qua re Askrichus ad imperatorem abiit et
122 DCCCXCII | vero ad hoc non praebuit assensum. Iterum rex alios atque
123 DCCCXCIII | archiepiscopus et Heribertus comes assumentes Karolum regem cum omni exercitu
124 DCCCXCV | vero rex strenuis secum assumptis viris ire ad regem perrexit
125 DCCCLXXXVII | in regni solio ponunt. Ast inferiores Franci inter
126 DCCCLXXXV | disponebat suam inmutare fidem, astu Gerulfi sui fidelis ab Heinrico
127 DCCCLXXXVIII | Dodilo Camaracensium vel Atrebatensium ecclesiae episcopus *XVI.
128 DCCCXCVIII | Heribertum venire distulit, attamen missos dirigit, qui regi
129 DCCCLXXXVIII | obsidione pertesi, fame attenuati, mortibus etiam suorum nimis
130 DCCCXCII | videntes omne regnum fame atteri, relicta Francia tempore
131 DCCCXCII | sibi parabant. At ubi fines attigit Aquitaniae, Ebulus, eius
132 DCCCLXXXVI | et via sine impedimento attributa, ut Burgundiam hieme depraedarent.
133 DCCCLXXXII | superliminare et pectus sella equi attrivit eumque valide confregit.
134 DCCCLXXXI | descendens locum resistendi et audaciam suis donaret, omnes turpiter
135 DCCCLXXVIIII | non mediocrem eis intulit audatiam. Nam nil prospere egit et
136 DCCCLXXVIIII | ultra mare positi, eorum audientes discordiam, navali evectione
137 DCCCXCV | flevit, inibi etiam missam audivit, gratias agens Deo. Venerunt
138 DCCCLXXVIIII | verum et turpiter inde aufugit, interfectis atque captis
139 DCCCLXXVIII | Ibi etiam Bernardus dux Augustudunensium de infidelitate convincitur.
140 DCCCLXXVIIII | aguntur, Hugo abba Waltherum Aurelianensium episcopum misit, obsecrans
141 DCCCXCV | Venitque clamor eorum ad aures Arnulfi regis. Qui missos
142 DCCCLXXVII | dedit, inter quae crucifixum aureum, quale non fuit ab ullis
143 DCCCLXXXVI | Nortmannis minime latuit. Anteque auroram surgentes cum omni multitudine
144 DCCCXC | incursionibus exterruit eos, nec ausi sunt postea ita adversus
145 DCCCLXXXVI | monasterio sancti Germani Autisiodoro Odo vero, videns affligi
146 DCCCLXXXVIII | itaque die Odo rex fretus auxilio suorum Wormaciam venit,
147 DCCCLXXXII | insecutus est eosque in Avallis comprehendit, commissoque
148 DCCCLXXXVIII | nativitatis sancti Iohannis baptistae cum parvo exercitu Danorum
149 DCCCXCVI | Hundeo nomine et quinque barchis iterum Sequanam ingressi;
150 DCCCLXXXII | exercitus supra Sumnam in Barlous resederunt. Sed Nortmanni
151 DCCCLXXXIIII | remanserunt venandi causa in Basiu silva. Et dum rex aprum
152 DCCCLXXVIIII | sepeliturque in aecclesia beatae Dei genitricis Mariae, quam
153 DCCCLXXXVIII | Berengero rege non modica gessit bella semperque victor extitit.
154 DCCCXCV | Christianitati noluit eum bellando capere. Homines vero Balduini,
155 DCCCLXXXVIII | interiit cum omnibus prope bellatoribus. Mortuo itaque comite, episcopus
156 DCCCLXXXIII | regni ageret. Ille vero Bellovagum venit, et ita Ambianis perrexit
157 DCCCLXXXVI | id est XV. Kal. Octobris, Bellovagus civitas igne ex parte crematur.
158 DCCCLXXXII | Nortmannis a praeda ex pago Belvacensi revertentibus simul cum
159 DCCCLXXXV | obsidibus, Aletramnus cum suis Belvacum petiit. Nortmanni vero dictum
160 DCCCLXXXVIII | manus Waltheri archiepiscopi benedicisibi in regnum fecerunt. Pauci
161 DCCCLXXVI | praedictum papam, atque dehinc benedictione apostolica percepta remeavit
162 DCCCLXXVI | praedicto Iohanne papa accepit benedictionem imperialem multisque muneribus
163 DCCCXCIII | adunati eum in paterno solio benedictum in regem collocant, omnesque
164 DCCCXCII | et veniret ad se, fidens benignum erga illum se inventurum
165 DCCCLXXXII | festine venit in Franciam. Berardus quoque quidam ab Italia
166 DCCCLXXXVII | in regno statuere volunt. Berengarius etiam regnum Italiae usurpat.
167 DCCCLXXXVIII | rediit Italiam. Ibique cum Berengero rege non modica gessit bella
168 DCCCLXXXVIII | semperque victor extitit. Cumque Berengerum e regno fugere compulisset,
169 DCCCLXXVIII | missas celebravit. Ibi etiam Bernardus dux Augustudunensium de
170 DCCCLXXXIIII | percutere, quidam e suis Bertoldus nomine, cum ei iuvare vellet,
171 DCCCLXXXVIII | subdi dominationi, partim blanditiis, partim terroribus sibi
172 DCCCXCV | eius necnon et Ragnerus non bono consilio accepto Karolum
173 DCCCLXXXIIII | Praedicti vero Dani iter agentes Bononiam veniunt ibique agentes consilium,
174 DCCCLXXVIIII | interfici captivarique. Boso etiam dux provinciae per
175 DCCCLXXVIII | Laudunensium episcopus, qui ab Bosone fuerat excaecatus, coram
176 DCCCLXXVIIII | fluvium intrant et omnem Bracbantisiorum terram incendio et ferro
177 DCCCXCI | pervagati sunt; indeque per Bracbantum rediere transeuntesque Scaldum
178 DCCCLXXXVIII | genitricis in natale sancti Brictii capiti impositam, ab omni
179 DCCCXC | funditus terrae coaequatum. Brittanni vero viriliter suum defensavere
180 DCCCXCII | antecessit regem venitque in Bruociam, atque ita rex sine aliquo
181 DCCCLXXXIIII | omnes enim plateas iacebant cadavera clericorum, laicorum nobilium
182 DCCCLXXXVI | a sinistris adversarios caedens, civitatem ingressus tristem
183 DCCCLXXXVII | praesentem, possessurus caelestem, ut credimus. Nortmanni
184 DCCCLXXXVI | clamor multitudinis usque in caelum, episcopo desuper muro civitatis
185 DCCCLXXX | illius gentis ibi corruerunt, caeteri, qui evasere, rediere ad
186 DCCCXCV | venirent, quatinus tantae calamitatis malum inter eos finiret.
187 DCCCXCVIIII | ad eum Balduinus in pago Camaracense; et primitus pacificati
188 DCCCLXXXI | eisdem V. Kal. Ianuarii Camaracum ingressi incendiis et occisionibus
189 DCCCLXXX | atque trans Scaldum monachi, canonici, sanctimoniales cum corporibus
190 DCCCXCV | Christianitati noluit eum bellando capere. Homines vero Balduini,
191 DCCCLXXXV | perfecte firmata fuerat, eam se capi sine mora existimant. At
192 DCCCLXXXVIII | instruunt, aggerem conportant ad capiendam urbem. Quibus viriliter
193 DCCCXCII | rex non sibi praevidit, capite eum iussit truncari. Hocque
194 DCCCLXXXVIII | in natale sancti Brictii capiti impositam, ab omni populo
195 DCCCLXXXIIII | Dyonisii ibique humatum. Franci capiunt consilium et Theodericum
196 DCCCLXXXVI | fracti vulneribus et incendio capiuntur atque ad obprobrium Christianorum
197 DCCCLXXVI | multique Franci nobiles ibi capti atque interempti sunt, et
198 DCCCLXXXV | ingenium suum apponunt ad captionem civitatis. Sed Christiani
199 DCCCLXXXV | populumque Christianum necant, captivant, aecclesias subruunt, nullo
200 DCCCLXXXIIII | Nortmanni vero non cessant captivari atque interfici populum
201 DCCCLXXVIIII | populumque Christianum interfici captivarique. Boso etiam dux provinciae
202 DCCCLXXVIIII | etiam Abbas filius Adalardi captus est. Et dum haec aguntur,
203 DCCCLXXXVI | Circa autumni vero tempora Carisiacum veniens cum ingenti exercitu
204 DCCCXCII | post eius obitum, postquam castellani Egfridum comitem miserunt
205 DCCCXCV | iussit illis reddi claves castelli omnesque suos iussit exire,
206 DCCCXCVI | Domini diebus Hisam ingressi Cauciaco sedem sibi nullo resistente
207 DCCCLXXXIIII | cum eo remanserunt venandi causa in Basiu silva. Et dum rex
208 DCCCLXXXIII | nomine mittunt ad eos, qui caute cum . . . de redemptione
209 DCCCLXXXII | superiores Franci extiterunt cecideruntque ibi Nortmanni circiter mille,
210 DCCCLXXX | Timor quoque et tremor eorum cecidit super inhabitantes terram,
211 DCCCLXXVIII | iubente apostolico missas celebravit. Ibi etiam Bernardus dux
212 DCCCXCVIIII | Perronam invasit, sed sub celeritate amisit. Post haec mense
213 DCCCLXXXI | Taruennam iter arripientes usque Centula monasterium sancti Richarii
214 DCCCLXXXI | eis, videlicet usque ad centum homines, interfecerunt;
215 DCCCLXXXVIII | etiam suorum nimis afflicti, cernerent ex nulla parte sibi auxilium
216 DCCCLXXXVI | agnovisset - nam ignis eum certum nuntium deferebat -, festine
217 DCCCXCVI | perdita, dum depraedari non cessat abbatiam sancti Quintini,
218 DCCCLXXVI | devenerunt, et iudicio Dei cessit victoria Hludowico, multique
219 DCCCLXXXIII | monasteriis et aecclesiis Christi, nemine eis resistente.
220 DCCCXCV | vallavit. Sed miseratus Christianitati noluit eum bellando capere.
221 DCCCLXXXVI | capiuntur atque ad obprobrium Christianorum diversis interficiuntur
222 DCCCLXXXVI | nil aliud agere poterat, Christo eos commendabat. At Nortmanni
223 DCCCLXXXV | contigit ruere Ragnoldum ducem Cinomannicum cum paucis, et hinc rediere
224 DCCCLXXXI | repperere interfecere et circuita omni terra, ferro et igne
225 DCCCLXXXI | monasterii et omnes villas in circuitu V. Kal. Ianuarii, interfectis
226 DCCCLXXX | ille rennuit suscipere. Circumdata itaque urbe ille se firmissime
227 DCCCXCVI | favebat partibus Karoli, circumventus a fidelibus Odonis et, licet
228 DCCCLXXXVI | non latuit; et antequam civibus eius obitus nuntiaretur,
229 DCCCLXXVII | ut ab hac liberarentur clade. Et dum in his principes
230 DCCCLXXXVI | videns affligi populum, clam exiit de civitate, a principibus
231 DCCCLXXXVI | magna instantia ad Deum clamantibus semper liberati sunt. Nam
232 DCCCXCV | Statimque rex iussit illis reddi claves castelli omnesque suos iussit
233 DCCCLXXXIIII | plateas iacebant cadavera clericorum, laicorum nobilium atque
234 DCCCXCVIIII | unusquisque ad sua loca. ~ Anno CM. Karolus vero rex aestivo
235 DCCCXC | castrum funditus terrae coaequatum. Brittanni vero viriliter
236 DCCCXCIII | Karolum cum suis e regno abire coegit. Septembrio vero mense Karolus
237 DCCCXC | intulit. Nortmanni vero coeptum iter peragentes castra sibi
238 DCCCXCV | suis Karolum privari vitam cogitabant, ab ipsa obsidione legatos [
239 DCCCLXXVI | Unde de redemptione regni cogitare coepit. ~
240 DCCCXC | populum retinuit, sed cognita veritate post eorum discessum
241 DCCCLXXXVI | pons disruptus est. Quo cognito episcopus delegit nocte
242 DCCCLXXXI | debellationem Danorum. Nortmanni hoc cognoscentes Gandavum rediere suisque
243 DCCCLXXXV | atque Burgundia adunantur et collecto exercitu adveniunt quasi
244 DCCCXCIII | solio benedictum in regem collocant, omnesque coniurant adversus
245 DCCCLXXV | nuntiis intercurrentibus ad colloquium mutuum devenerunt, et pace
246 DCCCLXXXVIII | Indeque reversi civitatem igne combusserunt murosque quantum placuit
247 DCCCXCII | ipsum castrum igne accensum combussit aecclesias inibi sancti
248 DCCCLXXXVI | agere poterat, Christo eos commendabat. At Nortmanni cum impetu
249 DCCCXCVIII | natale sanctorum Innocentium commisit cum eis proelium et victor
250 DCCCLXXXI | dicebatur Sathulcurtis, et commissum est proelium. Moxque Nortmanni
251 DCCCLXXXV | Hiserae, quod Aletramno committunt ad custodiendum. Parisius
252 DCCCXCII | sociatis sibi aliis, ut possent compleri quae volebant, suaserunt
253 DCCCLXXX | vero et Chuonradus eorumque complices aegre ferentes de amicitia
254 DCCCXCVIIII | Fulchoni archiepiscopo cum suis complicibus, quod dictum nefas est,
255 DCCCLXXXVIII | Nortmanni eos omnes insecuti comprehenderunt ipsum episcopum cum omni
256 DCCCLXXXVIII | Berengerum e regno fugere compulisset, Romam ivit, imperator efficitur. ~
257 DCCCXCVIII | proelium et victor existens compulit eos redire in Sequanam.
258 DCCCLXXV | veniens iter illius inquietare conatus est, sed nuntiis intercurrentibus
259 DCCCXCVI | fideles tenuerant, Karolo concedere. Sed Rodulfus comes omne
260 DCCCXCVII | aliquam ei ex paterno regno concederet. At vero rex cum consilio
261 DCCCLXXXVI | sui Rothberti Odoni comiti concessam, imperator castra movit
262 DCCCLXXX | Karlomanno, igne sua castra concremavit, atque ita revertitur in
263 DCCCLXXXVI | machinarum arietumque ipsam concutiebant civitatem. Sed omnibus magna
264 DCCCLXXXV | Luvanio contra Nortmannos. Condicto itaque uterque exercitus
265 DCCCLXXX | sanctorum et omnis aetas et conditio fugam ineunt. Ipsi enim
266 DCCCLXXXV | et equos; sub hac etiam conditione abire illis permissum est. ~
267 DCCCXCV | hi qui cum Karolo erant conferunt se ad Zuendebolchum eique
268 DCCCLXXXVI | Episcopus vero corde confractus ex gravi damno Herkengero
269 DCCCLXXXII | equi attrivit eumque valide confregit. Unde egrotare coepit et
270 DCCCLXXXV | debellaturi Nortmannos. Sed ut congredi debuerunt, contigit ruere
271 DCCCLXXXII | DCCCLXXXII. At australes Franci congregant exercitum contra Nortmannos,
272 DCCCLXXXII | imperator exercitum infinitum congregat eosque Haslao obsedit. Godefridus
273 DCCCLXXX | revertentibus. Et facta congressione apud Timiomum nobiliter
274 DCCCLXXVII | voluntatem denique suorum cum coniuge iterum Italiam ingressus
275 DCCCLXXXII | Roricus Danus tenuerat, dedit. Coniugemque ei dedit Gislam filiam Hlotharii
276 DCCCXCIII | regem collocant, omnesque coniurant adversus Odonem regem. Fama
277 DCCCLXXXVIII | machinas instruunt, aggerem conportant ad capiendam urbem. Quibus
278 DCCCLXXVIIII | inter se dividendo regnum consensit, acciperet et abiret in
279 DCCCLXXXVIII | Compendio palatio atque cum consensu eorum qui sibi consentiebant
280 DCCCXCV | placuerit, Karolo et eis consentiat atque eos in pace recipiat.
281 DCCCLXXXVIII | consensu eorum qui sibi consentiebant per manus Waltheri archiepiscopi
282 DCCCLXXVIIII | comes multique alii eis consentientes supradictum regem Hludowicum
283 DCCCLXXVIIII | in paterno regno cum sibi consentientibus statuere volebat, Gozlinus
284 DCCCXCV | Zuendebolchum eique partem regni consentiunt, uti veniat et iuvet Karolo
285 DCCCXCII | itaque, quod Evrebertus consiliatus est, Balduinus itaque comes
286 DCCCLXXXVIII | Iurum atque circa Alpes consistunt, Tullo adunati Hrodulfum
287 DCCCXCII | velle tenere abbatias sui consobrini. Odo vero rex respondit,
288 DCCCLXXVIIII | pacem suis sineret habere consobrinis. Quod ille audiens, recepta
289 DCCCXCIIII | rex benigne suum excepit consobrinum eique regnum paternum concessit
290 DCCCXCII | Nam antea Walkerus eius consobrinus castrum Ludunensium, quod
291 DCCCXCIII | in Francia mandavit, ut constantes essent, in suaque poscit
292 DCCCLXXXVIIII| equestre agentes, in territorio Constantiae civitatis circa castrum
293 DCCCXCV | DCCCXCV. Anno Domini DCCCXCV. Constricti vero hi qui sequebantur
294 DCCCLXXVIIII | Compendio suo in palatio construxerat. Post vero eius obitum miserabilis
295 DCCCLXXXVIII | Qui sibi et regno suisque consulens, sumptis primoribus e suis,
296 DCCCLXXX | Omnemque terram vorax flamma consumpsit. Hludowicus vero rex rediit
297 DCCCXCII | sunt, omne etiam castrum consumptum est. Indeque fames valida
298 DCCCLXXX | Karolus vero rex de nocte consurgens, ignorantibus Hludowico
299 DCCCLXXXVIII | eminebat, in regno statuere contendebant. Convenerunt itaque qui
300 DCCCLXXX | nobiliter eos vicisset, nisi contigisset Hugonem filium suum ibi
301 DCCCLXXXIIII | post longam et diuturnam contionem in eundo et redeundo, renuntiando
302 DCCCXCVIIII | tulerat, redderet. Cumque hoc contradiceret Fulcho atque Heribertus,
303 DCCCLXXXVI | obsidione inremediabiliter contristantur. Quos Odo illustris comes
304 DCCCLXXXI | Hludowicus rex gravi dolore contristatus, videns regnum deleri, convocato
305 DCCCLXXXVIII | eis daret qui se ad eum contulerant. ~ Interim Nortmanni Meldis
306 DCCCLXXXVIII | regno statuere contendebant. Convenerunt itaque qui Odonem advocarunt
307 DCCCXCVIIII | rege loquens quae illi non conveniebat de Rothberto locutus est.
308 DCCCXCIII | innotuit. Ipse vero, ut tunc conveniens fuerat, Aquitaniam degens
309 DCCCXCIII | Mariae in eodem, iterum convenirent loco et quod invicem firmaverant
310 DCCCLXXVIII | Augustudunensium de infidelitate convincitur. Rex etiam atque omnes principes
311 DCCCLXXXI | contristatus, videns regnum deleri, convocato exercitu praeparat se ad
312 DCCCLXXXVIII | gloriam. Post haec ab Arnulfo convocatur ad placitum. Qui sibi et
313 DCCCLXXX | cum sociis ac dominis et copioso exercitu venire non distulit,
314 DCCCXCIII | habueruntque exercitum copiosum. Contra quos rex Odo venire
315 | coram
316 DCCCXCV | perrexit sancti Vedasti coramque eius sepulchro humi prostratus
317 DCCCLXXXVI | civitatem. ~ Episcopus vero corde confractus ex gravi damno
318 DCCCLXXXVIII | Arnulfi perrexit, qui ei coronam, ut ferunt, misit, quam
319 DCCCLXXX | canonici, sanctimoniales cum corporibus sanctorum et omnis aetas
320 DCCCLXXXVI | et ecce equus eius subito corruens inter fossas, quas Nortmanni
321 DCCCLXXXVI | in diversis praeliis ibi corruerint ex utraque parte; nam sine
322 DCCCLXXX | nobiles illius gentis ibi corruerunt, caeteri, qui evasere, rediere
323 DCCCLXXXVI | roborabat. Nortmanni tamen cotidie, non cessant obpugnare civitatem,
324 DCCCLXXXVIII | audiens Odonem in Francia creatum regem, cum his qui se sequi
325 DCCCLXXXVIII | civitatis episcopum regem sibi creaverunt. Interim, dum haec aguntur,
326 DCCCLXXXI | Latverum tendere coepit, quo credebat Nortmannos redire. Missis
327 DCCCLXXXVII | possessurus caelestem, ut credimus. Nortmanni vero omnia loca
328 DCCCXCII | aut vita privaret. Ille credulus factus consilium adquievit
329 DCCCLXXXII | Aquisgrani palatium igne cremant et monasteria, civitates
330 DCCCLXXX | cessant aecclesias igne cremari populumque Christianum iugulari.
331 DCCCLXXXIIII | destructis moeniis et villis igne crematis. Per omnes enim plateas
332 DCCCLXXXVI | Bellovagus civitas igne ex parte crematur. In quo incendio omnis ornatus
333 DCCCLXXXVI | aecclesiam beati Medardi igne cremavit, monasteria, vicos, palatia
334 DCCCLXXVII | Petro, dedit, inter quae crucifixum aureum, quale non fuit ab
335 DCCCLXXVI | occisione regnum Francorum crudeliter devastant. Contra quos Karolus
336 DCCCLXXXII | quandam puellam, filiam cuiusdam Germundi, insecutus est;
337 DCCCLXXVIIII | Mariae, quam eius pater regio culto Compendio suo in palatio
338 DCCCLXXXII | dirutis servitoribusque divini cultus aut gladio aut fame peremptis
339 DCCCLXXXII | archiepiscopus, vir merito a cunctis praedicandus, ex hac vita
340 DCCCLXXXIII | fluvium ingressae regem cunctumque exercitum eius fugere compulerunt
341 DCCCLXXX | mutaverunt et mense Novembris Curtriaco sibi castrum ad hiemandum
342 DCCCLXXXVI | castra ponere. Deinde misit custodes in civitatem et exercitum
343 DCCCXCIIII | resistere, civitate munita custodibusque delegatis, sub obtentu pacis
344 DCCCLXXXV | Aletramno committunt ad custodiendum. Parisius civitatem Gauzlinus
345 DCCCXCI | Virmandinse ob neglectum custodum illi inprovise superveniunt
346 DCCCLXXX | et principum eum perpetuo damnavere anathemate. Karolus vero
347 DCCCXCVIIII | omnes interfectores episcopi damnaverunt et a liminibus sanctae
348 DCCCXC | loci incommoditatem nil eis damni intulit. Nortmanni vero
349 DCCCLXXXVI | corde confractus ex gravi damno Herkengero comiti litteras
350 DCCCLXXVIII | omnibus, quibus olim fuerat dampnatus, inculpabilem reddidit atque
351 DCCCLXXXVIII | petens, ut indulgentiam eis daret qui se ad eum contulerant. ~
352 DCCCLXXXVI | civitatem, nisi auxilium ei daretur. Dehinc regressus ipsam
353 DCCCLXXVII | omne regnum ad hoc tributum dat, ut ab hac liberarentur
354 DCCCLXXX | Franci inter eos dividunt, dataque est pars Franciae et omnis
355 DCCCLXXXVII | ierat rediens secum detulit; datoque tributo, quia nullus erat
356 DCCCLXXXI | loco qui dicitur Strum ad debellationem Danorum. Nortmanni hoc cognoscentes
357 DCCCLXXXV | exercitu adveniunt quasi debellaturi Nortmannos. Sed ut congredi
358 DCCCLXXXVI | vel quo ipsi castra figere deberent: et ecce equus eius subito
359 DCCCLXXXVI | interficiuntur, pluresque vulneribus debilitantur, escae etiam coeperunt minui
360 DCCCLXXXVIII | Franciam et regnum sibi debitum reciperet. Inter quos erant
361 DCCCLXXVI | multitudine venit, sed non ita ut debuit. Inde Coloniam perrexit;
362 DCCCLXXXIIII | defunctus est . . . . . Decembris, anno aetatis suae circiter
363 DCCCLXXXVI | venerabilis abba ex hac vita decessit sepeliturque in monasterio
364 DCCCXCI | qui Noviomo hiemaverant decreverunt Luvanio sibi sedem firmare
365 DCCCLXXXV | egerunt, verum cum magno dedecore rediere ad sua. Francosque
366 DCCCLXXXVIII | festinabat. Sed cum ei fidem dedissent, quo eius dominatui se subderent,
367 DCCCXCVII | quem ille benigne suscepit, deditque ei tantum e regno, quantum
368 DCCCXCVII | Karolus vero Hundeum ad se deductum Duninio monasterio in pascha
369 DCCCLXXXV | Christiani viriliter eam defendunt, et factum est proelium
370 DCCCXC | Brittanni vero viriliter suum defensavere regnum atque afflictos Danos
371 DCCCLXXXVI | ignis eum certum nuntium deferebat -, festine rediit in terram
372 DCCCLXXVIIII | supra Sumnam in villa sua defertur. Ragnelmus Tornacensium
373 DCCCLXXXVI | nuntiaretur, a Nortmannis deforis praedicatur episcopum esse
374 DCCCXCIII | conveniens fuerat, Aquitaniam degens ad eos qui sibi fideles
375 DCCCLXXXVI | Nortmanni fecerant, illum deiecit ad terram. Statimque de
376 | Deinde
377 DCCCLXXXII | Unde egrotare coepit et delatus apud Sanctum Dionisium,
378 DCCCLXXXVI | quoque in ipsa civitate delegato, Askricho nomine, et terram
379 DCCCXCIIII | concessit adiutoresque ei delegavit hos qui erant ex superiori
380 DCCCLXXVIII | socium itineris eius Bosonem delegerunt usque Italiam. Hludowicus
381 DCCCLXXVIIII | terram incendio et ferro delent. Contra quos Hugo filius
382 DCCCLXXX | fluminis hique ex alia eosque delerent. Sed non provenit ita ut
383 DCCCLXXXI | contristatus, videns regnum deleri, convocato exercitu praeparat
384 DCCCLXXX | Suevos usque ad internitionem delevere, quia valde illis infesti
385 DCCCLXXXVIII | regem, cum his qui se sequi deliberaverant rediit Italiam. Ibique cum
386 DCCCLXXXVIII | Ibique eis qui se spreverant delicta pie indulsit atque in societatem
387 DCCCXCIII | mandans, ut quicquid in eis deliquissent per suum eis vadium emendarent
388 DCCCXCIII | firmaverant manifestis indiciis demonstrarent. Mittunt itaque et Karolum
389 DCCCXCVII | Sequanam redierunt, ibique toto demorantes aestate praedas agebant,
390 DCCCLXXXVI | vestibus et libris et kartis deperiit. Imperator vero cum exercitu
391 DCCCLXXXIII | saevientes omnia ferro et igne depopulantur. Circa autumni vero tempora
392 DCCCXCV | tulerat - Burgundiam acriter depopulati sunt. Venitque clamor eorum
393 DCCCLXXVII | papae munera, quae sancto deportabat Petro, dedit, inter quae
394 DCCCLXXXVI | attributa, ut Burgundiam hieme depraedarent. Episcopo quoque in ipsa
395 DCCCXCVI | propter castella perdita, dum depraedari non cessat abbatiam sancti
396 DCCCXCVI | infestum habuere, et ubique depraedationes agebantur ab eis. Nam omnia
397 DCCCLXXXI | et nisi rex citius equo descendens locum resistendi et audaciam
398 DCCCLXXXVI | fixerant, eis unam fecit deserere fluviumque transire atque
399 DCCCLXXXV | et sedem sibi firmare non desistunt. Inter haec omnes qui morabantur
400 DCCCLXXXIIII | atque aecclesias subrui, destructis moeniis et villis igne crematis.
401 DCCCLXXXVI | praecipitantur. Indeque ipsam turrim destruunt. Post haec non cessant obpugnare
402 DCCCLXXXVIII | murosque quantum placuit destruxerunt; atque inibi morati sunt
403 DCCCLXXXVI | usque in caelum, episcopo desuper muro civitatis cum omnibus
404 DCCCXCIIII | insecutus Odo rex, volens determinare bello finem discordiae.
405 DCCCLXXXVII | quo ierat rediens secum detulit; datoque tributo, quia nullus
406 DCCCLXXXVI | omnibus magna instantia ad Deum clamantibus semper liberati
407 DCCCXCII | potestativum de suo, quod Deus illi concessit, et veniret
408 DCCCXC | resedit, ne regnum libere devastarent. ~ Alstingus vero per dolum
409 DCCCLXXVIIII | Sed Nortmanni incendiis et devastationibus inhiantes sanguinemque humanum
410 DCCCLXXXVIII | die ad condictum placitum devenirent. ~ Interim, dum missi inter
411 DCCCLXXXI | ineunt atque dictam villam deveniunt; quos rex insecutus est
412 DCCCLXXX | Teutbaldum filium Hucberti gravi devicit proelio. Hludowicus vero
413 DCCCXCV | sepulchro humi prostratus devotissime oravit ac uberrime flevit,
414 DCCCLXXXVI | Sed ille, amisso equo a dextris et a sinistris adversarios
415 DCCCLXXVI | rediere. Unde instinctu diabolico utrique, Karolus imperator
416 DCCCLXXXI | pago Witmau, in villa quae dicebatur Sathulcurtis, et commissum
417 DCCCLXXXVIII | Hugonis abbatis per episcopum dictae civitatis benedici in regem
418 DCCCXCIII | venire fecerunt et die supra dicto Remis adunati eum in paterno
419 DCCCXCV | Lauduno recesserat, episcopo Didone indutias sub spetie pacis
420 DCCCLXXX | vero rex rediit in Franciam diemque nativitatis Domini egit
421 DCCCLXXXVIIII| regis, et iuravit illi quae digna fuerunt, simul et de ipso
422 DCCCLXXXI | Romam perrexit imperiique dignitatem adeptus est. ~
423 DCCCXCVIII | illi fidelem esse, sicut dignum erat. ~ Nortmanni vero
424 DCCCXCII | cepit. Et post paucos dies diiudicatus, sed rex non sibi praevidit,
425 DCCCXCIIII | excecatus est a Manasse Richardi dilecto. Odo rex iterum rediit in
426 DCCCLXXXV | Christiani adversus eos fortiter dimicando in omnibus extitere superiores. ~
427 DCCCLXXXV | reliquerant omnia sua inibi dimiserunt praeter arma et equos; sub
428 DCCCLXXX | mense Octobrio intrante dimisso exercitu, rediit unusquisque
429 DCCCLXXXII | est in aecclesia sancti Dionisii. Miseruntque et vocaverunt
430 DCCCLXXXV | usque ad vesperum, noxque dirimit proelium; atque ita Nortmanni
431 DCCCLXXXV | igne cremaverunt castrum, diripientes omnia inibi reperta. Nam
432 DCCCLXXXII | aecclesiis usque ad solum dirutis servitoribusque divini cultus
433 DCCCLXXXII | praedicandus, ex hac vita discessit. ~
434 DCCCXC | cognita veritate post eorum discessum multum doluit. Frequentibus
435 DCCCXCVIIII | in sua, atque ita omnes discordantes sine ullo effectu reversi
436 DCCCLXXVIIII | His denique inter se discordantibus Nortmanni ultra mare positi,
437 DCCCLXXVIIII | positi, eorum audientes discordiam, navali evectione cum infinita
438 DCCCXCV | post pascha, ut hieme sine discordiis agerent. ~
439 DCCCLXXXVI | Februarii contigit grave discrimen infra civitatem habitantibus.
440 DCCCXCVIII | contra Karolum, nuntiisque discurrentibus inter eos, Karolus nullo
441 DCCCLXXXVI | imminebat, missi ad invicem discurrere, ut imperator pacem cum
442 DCCCLXXXVIII | Interim, dum missi inter illos discurrerent, Balduinus relictis sociis
443 DCCCLXXXVI | Medardum terram inter Francos dispertiit; necdumque se de eo moverat
444 DCCCLXXXV | diebus Godefridus Danus, quia disponebat suam inmutare fidem, astu
445 DCCCXCIII | regem cum omni exercitu disponunt [ire] contra Odonem regem,
446 DCCCXCVI | comes omne illud placitum disrupit; unde Heribertus et Herkengerus,
447 DCCCLXXXVI | inundatione fluminis minor pons disruptus est. Quo cognito episcopus
448 DCCCLXXVIIII | excidiosa inter Francos orta est dissensio. Nam Hugo abba memor fidelitatis,
449 DCCCLXXXIIII | enuntiat, et post longam et diuturnam contionem in eundo et redeundo,
450 DCCCLXXVII | Franciam, quod postea per diversa loca translatum est. Franci
451 DCCCLXXXVI | nam sine intermissione cum diverso apparatu armorum et machinarum
452 DCCCLXXVIIII | genitor Karolo inter se dividendo regnum consensit, acciperet
453 DCCCLXXX | ibique Franci inter eos dividunt, dataque est pars Franciae
454 DCCCLXXXII | dirutis servitoribusque divini cultus aut gladio aut fame
455 DCCCLXXXVIII | DCCCLXXXVIII. Verum, ut diximus, Franci divisi, aliqui Widonem,
456 DCCCLXXXVIII | haec aguntur, ordinatur Dodilo Camaracensium vel Atrebatensium
457 DCCCLXXXIIII | erat tribulatio omnibus et dolor, videntes populum Christianum
458 DCCCXC | devastarent. ~ Alstingus vero per dolum pacem fecit cum Hrodulfo
459 DCCCLXXXVIII | qui suo nolebant se subdi dominationi, partim blanditiis, partim
460 DCCCLXXXVIII | fidem dedissent, quo eius dominatui se subderent, contulerunt
461 DCCCLXXX | Hugo abba cum sociis ac dominis et copioso exercitu venire
462 DCCCLXXX | Hugonis abbatis suorumque dominorum cum Hludowico iterum eum
463 DCCCLXXVIII | multis honoribus honoraverunt domnum apostolicum et socium itineris
464 DCCCLXXVII | abire coegerunt. Et dum domnus apostolicus et imperator
465 DCCCLXXXII | insecutus est; illa in domo paterno fugiens, rex equo
466 DCCCLXXXI | resistendi et audaciam suis donaret, omnes turpiter ex eodem
467 DCCCLXXXVIII | his qui eos quo vellent ducerent. Cumque amnem Maternam transissent
468 DCCCLXXXVI | Germaniam peteret et Heinrico duci Austrasiorum expeteret,
469 DCCCLXXXV | imperatore per consilium dicti ducis excaecatus est. Mense itaque
470 DCCCXCII | transierunt. Franci vero, qui dudum Odoni regi infesti fuerant,
471 DCCCXCVII | vero Hundeum ad se deductum Duninio monasterio in pascha eum
472 DCCCLXXXIIII | eius in monasterium sancti Dyonisii ibique humatum. Franci capiunt
473 DCCCLXXXVIII | Camaracensium vel Atrebatensium ecclesiae episcopus *XVI. Kal. Aprilis.
474 DCCCLXXVIII | ipsoque mense fere mediante eclypsis solis facta est hora diei
475 DCCCXCVIII | suscepit, eiusque fidelis effectus rediit ad sua. Similiter
476 DCCCLXXXVIII | compulisset, Romam ivit, imperator efficitur. ~ Odo vero rex Francos,
477 DCCCLXXVI | dirigit, sed nil utiliter egere. Unde de redemptione regni
478 DCCCXCII | regi mandaverunt vel quod Egfrido comiti promiserant. Per
479 DCCCXCII | obitum, postquam castellani Egfridum comitem miserunt eius obitum
480 DCCCLXXXVIII | fit via Christianis, ut egrediantur, delegatis his qui eos quo
481 DCCCLXXXII | eumque valide confregit. Unde egrotare coepit et delatus apud Sanctum
482 DCCCLXXXII | Nortmannos volens e regno suo eicere atque Alstingum in amicitiam
483 DCCCXCVI | hominesque Rodulfi inde eiecit. Fulcho vero archiepiscopus,
484 DCCCLXXXVII | regendum imperium invalidas, eiecto eo de regno, Arnulfum filium
485 DCCCLXXXI | pecudum et iumentorum. Indeque eisdem V. Kal. Ianuarii Camaracum
486 DCCCXCIII | deliquissent per suum eis vadium emendarent et memores essent sacramenti
487 DCCCLXXXVIII | inter quos Theodericus comes eminebat, in regno statuere contendebant.
488 DCCCLXXXIIII | Per idem tempus mortuo Engelwino Parisiorum episcopo Gauzilinus
489 DCCCLXXXVI | laetum. Nemo tamen mortalium enumerare potest, qualia pericula
490 DCCCLXXXIIII | quae sibi fuerant dicta enuntiat, et post longam et diuturnam
491 DCCCLXXX | Gozlinus vero et Chuonradus eorumque complices aegre ferentes
492 DCCCLXXVIII | atque omnibus Gallicanorum episcopis [se] de omnibus, quibus
493 DCCCLXXXVIIII| atque per terram pedestre et equestre agentes, in territorio Constantiae
494 DCCCLXXXII | superliminare et pectus sella equi attrivit eumque valide confregit.
495 DCCCLXXXVI | paucis inconsulte coepit equitare circa castra Danorum volens
496 DCCCLXXXIII | mense finiente Latverum cum equitibus et peditibus atque omni
497 DCCCLXXXV | dimiserunt praeter arma et equos; sub hac etiam conditione
498 DCCCLXXXVI | figere deberent: et ecce equus eius subito corruens inter
499 DCCCLXXXVI | vulneribus debilitantur, escae etiam coeperunt minui in
500 | estis
|