Liber, Caput

 1  2, 1 |   celavit luxoriam, nec nos Deus diutius sinit manus tuas indignas
 2  2, 1 |    trahentes eum, dicebant: 'Non diutius nobis falso pastoris nomine
 3  2, 7 |       est: 'Uxoris Aeti lacrimas diutius sustenire non patior. Petit
 4  3, 31|  petiretque ab ea, ne humiliaret diutius nobile genus, sed, demisso
 5  5, 5 |         interimerat, ipse nocens diutius non maneret. Nam tertio
 6  5, 36|   pontifici; mortem deprecor, ne diutius crucier hoc tormento'. Haec
 7  8, 30|      respuit, iam pereat, ne nus diutius hoc blasphemeum prosequatur'.
 8  8, 31| inquisitores mali huius, ut tibi diutius non liceat tam crudelia
 9 10, 1 |   basilicam congregemur, ut, ibi diutius cum fletu ac gemitu Domino
10 10, 19|    huiuscemodi causis altercatio diutius traheretur, adfuit et abba
11 10, 19|        relictis, solus cum eodem diutius collocutus est; de quibus