Liber, Caput

 1  2, 9 |              De huius stirpe quidam Merovechum regem fuisse adserunt, cuius
 2  4, 28| Theudoberthum, cui supra meminimus, Merovechum atque Chlodovechum. Sed
 3  5, 2 |        Chilpericus vero filium suum Merovechum cum exercitu Pectavus dirigit.
 4  5, 3 |             suspectum habere coepit Merovechum, filium suum, dicens, hoc
 5  5, 14| patrocinabatur occulte, dicens: 'Si Merovechum eiecere potueris de basilica,
 6  5, 14|          esse interfectores, ait ad Merovechum: 'Ut quid hic quasi signes
 7  5, 18|          episcope, ut inimicum meum Merovechum, qui filius esse debuerat,
 8  5, 18|           et haec nobis dedisti, ut Merovechum fidem promittere deberimus'.
 9  5, 18|             regina fuisse conficta, Merovechum vero eius fuisse iussu clam
10  5, 48|        existit, adserens fallaciter Merovechum nostro usum consilio, ut