Liber, Caput
1 1, 3 | iustum, qui ambolans in viis Dei, ab ipso Domino propter
2 1, 9 | Secundus Iacob. Iacob dilectus Dei, sicut ait per prophetam:
3 1, 16| exerceunt, imitantes, dum Dei prophetas contempnunt, gentibus
4 1, 20| ingemiscentes, Iesum filium Dei confessi sunt. ~~~
5 1, 21| neque vos benefactorem Dei neque nos Dei filium reddere
6 1, 21| benefactorem Dei neque nos Dei filium reddere nunc valemus.
7 1, 24| cum discipolis de regno Dei disputans, videntibus illis
8 1, 25| manefestissime Christum esse Dei filium conprobavit. Ab illis
9 1, 25| eos, cur Christum, filium Dei, praedicarent et idola adorare
10 1, 31| praecedunt vos in regno Dei. Hi vero, non obtentam a
11 1, 34| inmerito poenas, quas sanctis Dei intulerat, luens. ~~~
12 1, 35| christianorum populi ob veri Dei cultum interficerentur.
13 1, 39| exorsus est, qui Christum, Dei filium, per multa miracula
14 1, 42| spem suam atque fidutiam in Dei misericordiam ponit; qui
15 1, 47| per Iesum Christum, filium Dei, ut mihi quid doleas sapienter
16 1, 48| Nam cum primitus sanctus Dei apud Condatinsem, ut dixemus,
17 2, 1 | per Iesum Christum, filium Dei omnipotentis, ut, si ego
18 2, 1 | quia peccavi in sanctum Dei et eum delerum et amentem
19 2, 1 | civitatem adgressus, iudicio Dei percussus, obiit peregrinus.
20 2, 1 | ibi, quicquid in sanctum Dei deliquerat deflens. Septimo
21 2, 3 | aliqua ex his quae circa Dei eclesias intulerunt vel
22 2, 3 | scelera, quae in sanctis Dei exercuit, Honericus mente
23 2, 3 | abiens a vobis ecclesiam Dei in ambiguo, hoc est in suspenso,
24 2, 3 | satis abundeque obtestor per Dei maiestatem et per tremendum
25 2, 3 | renatus ex aqua. Nutu enim Dei sal in aqua conficitur,
26 2, 3 | transeunte heretico cum sanctis Dei, iste qui Deum inridere
27 2, 3 | audi me, sanctae sacerdus Dei, respice caecitatem meam!
28 2, 3 | eum cupiditas, et virtutem Dei omnipotentis inridere per
29 2, 3 | inridetur'. Tunc sancti Dei misericordia moti: 'Si',
30 2, 3 | credederit Christum Filium Dei et Spiritum sanctum aequalem
31 2, 3 | omnipotentem, credo Filium Dei Christum Iesum aequalem
32 2, 3 | et Spiritus sancti, veri Dei, quem trinum in unam aequalitatem
33 2, 3 | extinguere! Sancti vero Dei alia signa in populis multa
34 2, 3 | fuisse detectam, sanctus Dei post multa tormenta, post
35 2, 4 | enim heresis eo tempore Dei eclesias inpugnabant, de
36 2, 4 | est, ut, inminente iudicio Dei, pro effusione sanguinis
37 2, 4 | esset exsul a patria, qui Dei eclesias inpugnabat. Sed
38 2, 7 | Aspicite de muro civitatis, si Dei miseratio iam succurrat'.
39 2, 7 | audierit sileat arcanumque Dei vulgare non audeat, ne pereat
40 2, 10| adulteris, sedabit furorem Dei, et repotatum est illi ad
41 2, 16| 8. Terror namque ibidem Dei et claritas magna conspicitur,
42 2, 16| quos pro nomine Christi Dei nostri manifestissime crucifixos
43 2, 21| coinquinas? Abscede a domo Dei, ne a te amplius polluatur'.
44 2, 23| fervens felle contra sanctum Dei surrexit, hoc iniquo corde
45 2, 23| non obaudiatur sacerdos Dei, cui ad pascendum oves commissae
46 2, 29| nunc autem, quia in nomine Dei vestri baptizatus est, vivere
47 2, 29| albis ab hoc mundo vocatus Dei obtutibus nutriendus'. Post
48 2, 30| Chrotchildis praedicat esse filium Dei vivi, qui dare auxilium
49 2, 31| loqueretur, praecurrente potentia Dei, omnes populus pariter adclamavit: '
50 2, 31| ingresso ad baptismum sanctus Dei sic infit ore facundo: '
51 2, 34| Viennense, Christum, filium Dei, et Spiritum sanctum aequalis
52 2, 34| oppraesserunt, ita nunc eclesiam Dei aedificant. Scripsit enim
53 2, 34| expectabat misericordiam Dei plebs tota devote, ut vel
54 2, 34| fide. Quae usque nunc in Dei nomine per omnes eclesias
55 2, 36| perfodere gladio. Quod cum viro Dei nuntiatum fuisset, de nocte
56 2, 36| permaneat inter sacerdotes Dei'. Sed et Lugdunensis episcopus
57 2, 37| teneant Galliarum. Eamus cum Dei adiutorium, et superatis
58 2, 37| magnitudinis ante eos nuto Dei flumine ingreditur, illaque
59 2, 37| reclausus in monastyrio suo ob Dei timore infra terminum Pictavensim.
60 2, 40| possessurus. Sed iuditio Dei in foveam, quam patri hostiliter
61 3, 7 | directum habemus: Eamus cum Dei adiuturio contra eos!' Quod
62 3, 15| Hac nocte delibero, si Dei voluntas fuerit'. Et ille: '
63 3, 15| iter terebant. Tunc nutu Dei repertam arborem plenam
64 3, 18| non regina, sed propria Dei ancilla ipsi sedolo deservire,
65 3, 19| urbem Lingonicam magnus Dei sacerdus, signis et virtutibus
66 3, 28| fecit, totamque spem suam in Dei pietate transfundens. Sed
67 3, 31| veri atque incorruptibilis Dei, nihil nos nocebit. Indignantes
68 4, 2 | dicens: 'Si volueris res Dei tollere, Dominus regnum
69 4, 12| commovens, sensit, cooperante Dei adiutorio, lapidem amoveri.
70 4, 14| hominibus, ne super nos Dei ira concitetur'. Quod illi
71 4, 15| generatio. Fiat voluntas Dei et beati Martini, electio
72 4, 18| terrae diffudit. Quod velox Dei ultio et beati antestetis
73 4, 19| Chlothari regis sanctus Dei Medardus episcopus, consummato
74 4, 20| Chramnus, ut credo virtute Dei praeventus, fieri non permisit.
75 4, 25| Quo mortuo, ipsa iudicio Dei filium, quem habebat, perdidit
76 4, 26| subscribere dignaretur; quod vir Dei manifeste respuit. Igitur
77 4, 26| nollit, percussa iuditio Dei obiit. Ne multo post et
78 4, 34| abbati se commendavit, ut in Dei servitium degeret. Cui ille
79 4, 34| fili, in timore et servitio Dei humiliter crescere, non
80 4, 35| Hortinsi, qui regat ecclesiam Dei'. Congregatos igitur Abitus
81 4, 35| extirpans luxuriam, iustam Dei inserit castitatem. ~~~
82 4, 36| interficere multos de his quos vir Dei familiares habuerat, non
83 4, 36| ipse cum coniuge de sancto Dei; et cum diu multoque tempore
84 4, 36| insana vexabatur, et sanctum Dei, quem sana negaverat, amicum
85 4, 36| eiusque familia contra sanctum Dei nefariis vocibus oblatrabant,
86 4, 36| facinus adulterii sanctus Dei, dum esset in corpore, non
87 4, 44| laboriose transiret, nutu Dei animal amnem ingreditur,
88 4, 48| audientes multi, conpuncti a Dei timore, regressi sunt. Viginti
89 5 | quod, pacem non habentes, Dei gratiam indegetis. Cur unus
90 5, 2 | Si', inquid , 'voluntas Dei foret, ipse hos separare
91 5, 3 | debeat inpendi aeclesiis Dei; non enim poteris eos accepere,
92 5, 5 | dispergunt. Tale iusto iudicio Dei exitum miser accepit, ut,
93 5, 6 | Qui autem consensus templo Dei cum idolis? Vos estis enim
94 5, 6 | Vos estis enim templum Dei vivi. Propterea exite de
95 5, 11| Christum, filium viventis Dei, prophetica et legali auctoritate
96 5, 11| dicens: 'Vi ego vos confiteri Dei Filium non inpello, sed
97 5, 11| Credimus Iesum, filium Dei vivi, nobis prophetarum
98 5, 14| manum tetigit, sine ullo Dei intuetu aut timorem deripuit.
99 5, 17| illi, qui in Spaniis nutu Dei conplentur, in nostrum pascha
100 5, 18| certe nullus vos amodo pro Dei sacerdotibus est habiturus,
101 5, 18| o sanctissimi sacerdotes Dei, et praesertim vos, qui
102 5, 18| exardiscens in ministrum Dei pereat ab ira eius et regnum
103 5, 18| carcerem, dixitque ei Avitus Dei sacerdus: ìNe inicias manum
104 5, 18| observaberis, noveris, tibi Dei iudicium imminere'. At illi
105 5, 18| debet facere voluntatem Dei et non in his diliciis dilectare,
106 5, 20| singulis diebus, donec ira Dei diruit super eos; quod in
107 5, 36| sacerdotes vel ecclesias Dei egerit, altius repetenda
108 5, 36| anno, praecurrente iudicio Dei, interiit. Cuius post obitum
109 5, 38| Leuvichildus acceperat; sed quae Dei servis notam humilitatis
110 5, 43| crederit, Iesum Christum filium Dei esse, si eundemque esse
111 5, 43| esse, si eundemque esse Dei sapientiam, si lumen, si
112 5, 43| haec omnia esse filium Dei'. Et ego: 'Dic ergo mihi,
113 5, 43| adsumptum hominem coepit Dei filius vocitari; nam erat
114 5, 43| inter gentilium aras et Dei eclesiam quis transiens
115 5, 44| sed Filius, ut, qui erat Dei filius, ipse ad redemptionem
116 5, 49| vinctos vehebat, super aquas Dei auxilio elevatur. Igitur
117 5, 49| Cur haec super sacerdotem Dei obiciuntur? Cur talia rex
118 5, 49| archidiaconatu promisso. Nos vero cum Dei gratia Turonus reversi,
119 6, 5 | dicens: 'Veni, sacerdus Dei, et inponi manum super eum'.
120 6, 5 | incredula, quae non intellegit Dei filium sibi prophetarum
121 6, 5 | ingerens, dixi: 'Ut Deus, Dei filius, homo fierit, non
122 6, 5 | est. Qui mortem unigeniti Dei Christi Deo reconciliatus
123 6, 5 | divisi; qui semper legi Dei restitit, prophetis non
124 6, 5 | ad ipsum Christum, filium Dei, loquens, ait: Adorabunt
125 6, 6 | qui faciat bonum, quo ira Dei placetur. Est enim omnes
126 6, 6 | pervenit ad locum ubi sanctus Dei reclausus erat. At ille
127 6, 6 | adpraehensumque ducit ad sanctum Dei. At ille adpraehensa manu
128 6, 6 | admiratione dicente, vir Dei omni intentione vanam vitans
129 6, 6 | tandem vocat eum ad se vir Dei et ait: 'Vis recipere visum?'
130 6, 6 | admirans cernensque magnalia Dei, quae in hoc mundo videbat.
131 6, 11| religionis, ut pontifex summi Dei artatus vinculis sibi exhiberetur,
132 6, 13| ne heredem institueret Dei ecclesiam, si ei coniungeretur.
133 6, 18| cognovi, esse Christum filium Dei aequalem Patri; sed Spiritum
134 6, 29| mihi, sanctae ac famulae Dei excelsi; ecce enim iam tertio
135 6, 31| suum advenit, totam spem in Dei iudicio conlocans. Qui die
136 6, 32| consilium meum, quod pro Dei intuitu simpliciter insinuavi,
137 6, 36| Fortis esto, sacerdos Dei. Nam scias me emissum ab
138 6, 36| ut peregrinum aliquid pro Dei intuitu consolarentur. Tunc
139 6, 36| tanta ei a sacerdotibus Dei conlata sunt tam in vestibus
140 6, 39| Simoni comparamini. Sed iuxta Dei praescientia Sulpicius vobis
141 6, 40| dedit eis potestatem filius Dei fieri, his qui credunt in
142 6, 40| Iesus Christus in gloria est Dei Patris. Quod si nunc communis
143 6, 40| Confitemur ergo Christum, filium Dei, Deum verum: ideoque quia
144 6, 41| patrationem victuriarum in manu Dei consistere. Deinde sepius
145 7, 1 | esse uti paupertatem cum Dei timore quam saeculi pereuntis
146 7, 1 | potest in saeculo, ut gloriam Dei cernere mereatur in caelo'.
147 7, 1 | aderant, coepit iterum sanctus Dei cum lacrimis dicere: 'Vae
148 7, 6 | Sigyberthus, qui iudicio Dei interiens amisit partem
149 7, 6 | Ideoque, quia illi iuxta Dei iudicium et maledictionibus
150 7, 14| piissime, ponens hoc in Dei iudicium, ut ille discernat,
151 7, 22| evellite homicidam a sacro Dei altario". At ego, cum haec
152 7, 29| dilabuntur. Adfuit autem Dei ultio de praesenti super
153 7, 38| diripuit. Ego vero, iuxta Dei auxilium spem omnem in vobis
154 7, 47| pacifici, qui digni sitis regno Dei, ipso Domino tribuente,
155 7, 47| pacifici, quoniam filii Dei vocabuntur. Ecce enim! etsi
156 8, 20| Quod, credo, providentia Dei fecisset. Cogitabat enim
157 8, 30| contumaces pereant, quam ira Dei super omnem regionem dependat
158 8, 31| feceras, quam ut sacerdotem Dei iuberis interfici. Sit Deus
159 8, 34| et clamans, se a sanctis Dei peruri. Cumque diutissime
160 9, 15| ad se seorsum sacerdotes Dei. Quibus perscrutatis, cognovit,
161 9, 15| credidit Iesum Christum, filium Dei, aequalem Patri cum Spiritu
162 9, 15| scripturarum aecclesias Dei conturbabat, ut potaretur,
163 9, 20| regis pura et simplex est in Dei nomen concordia inligata,
164 9, 20| definitis, iurant partes per Dei omnipotentes nomen et inseparabilem
165 9, 20| pactionibus, ait rex: 'Iudicio Dei ferear, si de his quicquam
166 9, 20| Brunichildem et inimicam Dei atque hominum Fredegundem?'
167 9, 20| Scias', inquid, 'sacerdus Dei, quia sic eius legatione
168 9, 20| causis. Sed praecipue illa Dei causa extat omnibus maior,
169 9, 26| credo, per providentiam Dei commonita ad me usque nuntios
170 9, 27| coniuncta lamentaret, adiutorio Dei eruta puella domum egreditur
171 9, 33| dedita et nullam de officio Dei curam habens. Negutium vero
172 9, 33| Non enim videbit regnum Dei coniugio copulatus'. Ille
173 9, 33| metuens, ne a sacerdotibus Dei communione privaretur, egressa
174 9, 39| leve scaelus est, templum Dei, quod absit, pullui, ut
175 9, 42| voluntate servire, zelo ducta Dei, hanc suggestionis meae
176 9, 42| Quod si, quod absit, contra Dei mandatum et auctoritatem
177 9, 42| aliquas inferre temptaverit, Dei et sanctae Crucis et beatae
178 9, 42| quos patronos in causa Dei diligenter adscisco, si,
179 9, 42| repellendo et confutando Dei hoste non pigeat ad regem,
180 9, 42| convelli permittant, quod Dei et mea et regum ipsorum
181 9, 42| permittat; sed magis pro Dei intuitu una cum domnis episcopis
182 9, 42| muniri, ut, in cuius honore Dei famulas protegunt, cum defensore
183 10, 1 | facta est. Sed quia eclesia Dei absque rectorem esse non
184 10, 1 | fratres karissimi, ut flagella Dei, quae metuere ventura debuemus,
185 10, 6 | vincti carceris nocte, nutu Dei disruptis vinculis reseratisque
186 10, 8 | non, ignoro; idcirco in Dei hoc et beati martiris Iuliani
187 10, 13| quae fuit necessitas Filio Dei de caelo discendere, carnem
188 10, 13| crededit unigenitum Filium Dei, tamen resurrecturus in
189 10, 13| voce archangeli et in tuba Dei discendit de caelo, et mortui,
190 10, 19| quorum, ut puto, animae erunt Dei iudicio de tuis manibus
191 10, 24| sicque videntes magnalia Dei, recesserunt ab ea. Audita
192 10, 24| ait: 'Non poteras, o homo Dei, cum Simeone vestro hanc
193 10, 29| episcopus intendebat. Exinde vir Dei, Spiritu, ut diximus, sancto
194 10, 29| plura? Construxit templa Dei in honore sanctorum, expediitque
195 10, 29| tamen inpedita hoc onere in Dei laudibus perstrepebat, sed
196 10, 29| quos vos ut confessores et Dei martyres adoratis'. Haec
197 10, 29| emundavit. Et credo, ob hoc Dei nutu easdem in corpore positus
198 10, 31| Sabariae. Qui ob amorem Dei apud urbem Mediolanensem
199 10, 31| Andecavus, qui ob amorem Dei in Oriente abiit sanctaque
200 10, 31| ecclesia dici, quod modo in Dei nomine perseverat. Sedit
201 10, 31| Quod si te, o sacerdos Dei, quicumque es, Martianus
|