Liber, Caput

 1  1    |             tertia die resurrexisse, hominem perditum liberasse, ascendisse
 2  1, 1 |              adsumens fragilis limi, hominem ad suam imaginem similitudinemque
 3  2, 3 |     episcopus, vocatum ad se quendam hominem ab illo quo ipse vivebat
 4  2, 12|    Thoringiam petiit, relinquens ibi hominem sibi carum, qui virorum
 5  2, 22|     putaretur ab adstantibus, ibidem hominem locutum fuisse, sed angelum.
 6  3, 15|           potuit. Tunc locatum secum hominem quendam, ait: 'Veni mecum
 7  3, 15|               ingressique invenerunt hominem, quem sciscitati, ubinam
 8  4, 12|           caput reclinat advertitque hominem viam praetereuntem. Hunc,
 9  4, 13| maledicebatur a populo. Nullum autem hominem diligebat, a quo consilium
10  4, 40|         defensandas provintias suas, hominem iustum, elimosinarium, aequiter
11  4, 46|           villam Brinnacum, requiret hominem alium Ursum nomen, quem
12  5    |              illut quod apostolus in hominem agi meminit exerce, ut spiritus
13  5, 3 |              velociter; et increpans hominem, vix obtenuit, ut detegerentur.
14  5, 5 |              iter ageret, innocentem hominem evaginato gladio interemit.
15  5, 11|             ad caelos post redemptum hominem gloriosus ascendit, cum
16  5, 14|          discedente, valde inridebam hominem, qui talia credi putabat.
17  5, 18|          habere cum eo, et non solum hominem, sed, si fas fuisset, angelum
18  5, 43|               Et ille: 'Ex adsumptum hominem coepit Dei filius vocitari;
19  5, 48|      clericis resedisset et vidisset hominem iustitiam prosequentem,
20  5, 49|    familiaribus dicere erat solitus, hominem prudentem non aliter nisi
21  6, 4 |           innocentem; nolite pro uno hominem committere proelium, quo
22  6, 5 |          redemere non potuerat, nisi hominem adsumpsisset. Ego vero non
23  6, 5 |            ego: 'Iam dixi tibi, Deus hominem creavit innoxium, sed astu
24  6, 6 |             condedit, qui, pro nobis hominem suscipiens, caecis visum,
25  6, 8 |               et cur hodie induratus hominem, pro cuius vita rogaveram,
26  6, 21|              deforaverunt, nequaquam hominem metuentes; per caelum ignis
27  6, 24|              detrusit, repotans, cur hominem extraneum intromisissit
28  6, 40|              sancto, qui sanctificat hominem iam redemptum". Nam tu,
29  7, 14|           Non enim auditum est, unum hominem praeter spiritalem causam
30  7, 22|           dicens: ìNoli eiecere hunc hominem de basilica sancta, ne vitae
31  7, 31|            Syri accedit, vallatumque hominem, pignera sibi sancta praecepit
32  8, 20|     episcopis, qui dicebat, mulierem hominem non posse vocitare. Sed
33  8, 20|               quod in principio, Deo hominem creante, ait: Masculum et
34  8, 20|             ceu virum; utrumque enim hominem dixit. Sed et dominus Iesus
35  8, 34|        sancti conpraessus, nequaquam hominem mutelavit. Nam in loco ipso
36  8, 44|        dicens, non esse simpliciter, hominem sub hoc horrore noctis tali
37  8, 44|       suggessimus, deferremus'. Tunc hominem illum diversis plagis adfectum
38  9, 26|                accessi, fateor, vidi hominem timentem Deum. Qui cum me
39 10, 2 |              dubitavit erepto gladio hominem trucidare, et statim ad
40 10, 13|           cum in pulverem redacturum hominem resurgere ulterius Divinitas
41 10, 13|          spiritu animata, reformatum hominem enarraret, manifestissime
42 10, 13|             Quod Dominus in adsumpto hominem mortuus fuerit ac resurrexerit,
43 10, 13|           inferna penetrare, nisi ut hominem, quem plasmaverat, non permaneret
44 10, 13|            redacta iterum animari et hominem viventem proferre?' Et ego
45 10, 18|    ingrederetur, viderunt pueri eius hominem ignotum eminus adstantem
46 10, 19|         sacerdotibus increpatus, cur hominem absque audientia ab urbe
47 10, 24|            manum suam, atque elevans hominem, qui corruerat in terram,