Liber, Caput

 1  1, 9 |      procederent ante eum. Quae res magnum ei cum fratribus odium generavit.
 2  1, 47|           aeterna mihi vita tamquam magnum iubar inluxit, et ideo,
 3  2, 18|         comite, civitatem obtinuit. Magnum ea die incendio domus aeclesiae
 4  2, 27|           reliquos abscedere iubet, magnum sibi per hanc causam timorem
 5  3    |           per spiritum principalem. Magnum et hic ego cerno mistirium,
 6  3, 7 |           suum deleniret, discum ei magnum argenteum pro gratia dedit.
 7  3, 15|     dominica dies, fecitque aepulum magnum diliciisque refertum. Aepulantibus
 8  3, 25|             ille in regno firmatus, magnum se atque in omni bonitate
 9  4, 9 |       abscidere liber". Quae fabula magnum ei timorem atque odium praeparavit.
10  4, 11|          per inergiam et se sanctum magnum Deoque carum confiteri,
11  4, 12| abditissimaque, ubi erat sepulchrum magnum ex marmore Phario, in quo
12  4, 31|         signis.~ ~Igitur in Galliis magnum prodigium de Taureduno castro
13  4, 35|           Idem, accepto episcopatu, magnum se in omnibus praebuit,
14  4, 36|       sanitatem et omnibus infirmis magnum in hoc tempore habetur praesidium.
15  5, 7 |            Domino sunt vocati. Unde magnum eum et Deo acceptabilem
16  5, 14|         basilica, ut interficiatur, magnum de me munus accipies'. At
17  5, 19|            redimantur. Hoc est enim magnum thesaurum, dicente Domino:
18  5, 19|     aufertur. Qua ablata, inveniunt magnum thesaurum, habentem supra
19  5, 23|      Martini vigilias celebrantibus magnum prodigium; nam in medio
20  5, 37|       Galliciensis episcopus obiit, magnum populo illi faciens planctum.
21  6, 2 |          ibique nobis rex missurium magnum, quod ex auro gemmisque
22  6, 23|     praecipit omnino non exigi. Sed magnum deinceps dolum hic intulit
23  6, 29| ambolantibus, pervenerunt ad fontem magnum, cuius aquae tamquam aurum
24  6, 30|       imperator migravit a saeculo, magnum luctum relinquens populis
25  6, 31|          venit. Ubi cum resedisset, magnum dispendium rerum incolis
26  6, 31|          quadam commutus exercitus, magnum murmor contra Egidium episcopum
27  7, 24|        commotis gentibus regni sui, magnum iuncxit exercitum. Sed pars
28  7, 35|         urebantur, emittentis fumum magnum, sicut ex incendio surgi
29  8, 1 |          Aurilianensem urbem venit, magnum se tunc civibus suis praebens.
30  8, 17|            fulgorantes. Quod signum magnum nobis ingessit metum. Operiebamur
31  9, 2 |            hoc mundo migravit. Quae magnum planctum in monasterio,
32  9, 6 |           Desiderius nomine, qui se magnum quendam esse dicebat, adserens
33  9, 6 |             invenit cum eo sacculum magnum plenum de radicibus diversarum
34  9, 10|            te, beatissime sacerdos, magnum cum regibus honorem habere.
35 10, 21|            rege, offerentes balteum magnum ex auro lapidibusque pretiosis
36 10, 25|             ingressus, proferens se magnum ac profiteri se non metuens