Liber, Caput

 1  2, 7 |        cathedram adepturus. Simili et Francorum regem dolo fugavit. Illis
 2  2, 9 |          Francis idemque dicant.~ ~De Francorum vero regibus, quis fuerit
 3  2, 9 |        Romanis adcomodus fuit, multis Francorum apud Carbonariam ferro perimptis.
 4  2, 9 |        paucolus, Marcomere et Sunnone Francorum regalibus transacto cursim
 5  2, 9 |               et Marcomere subregolus Francorum gentilibus odiis insectans,
 6  2, 9 |                ut, cum Alamannorum et Francorum regibus vetustis foederibus
 7  2, 9 |            suorum convertit, Wandalis Francorum bello laborantibus, Godigyselo
 8  2, 9 |           nominat, cur non nominet et Francorum. Tamen cum ait, quod Constantinus,
 9  2, 9 |            legimus, Theudomerem regem Francorum, filium Richimeris quondam,
10  2, 9 |             in gente sua regem fuisse Francorum, qui apud Dispargum castrum
11  2, 10|             mea. Haec autem generatio Francorum non intellexit primum; intellexerunt
12  2, 12|          dissolutus et regnaret super Francorum gentem, coepit filias eorum
13  2, 23|                Interea cum iam terror Francorum resonaret in his partibus
14  2, 27|          metuens, ne propter eum iram Francorum incurrerit, ut Gothorum
15  2, 36|               desiderium tuum est, ut Francorum dominatio possideat terram
16  2, 36| exprobrantibus civibus, quod velit se Francorum ditionibus subiugare; consilioque
17  3, 7 |             pugnare coepissent, multi Francorum equites conruerunt, et fuit
18  4, 4 |               Nam semper Brittani sub Francorum potestatem post obitum regis
19  4, 9 |      Buccelenus, cum totam Italiam in Francorum regno redigisset, a Narsitae
20  4, 42|        subiectionem regum solaciumque Francorum redire deberent in Galliis.
21  5    |            civilium diversitatis, que Francorum gentem et regnum valde proterunt,
22  5, 18|          dicente, infremuit multitudo Francorum voluitque ostea basilicae
23  6, 2 |         exornandam atque nobilitandam Francorum gentem feci. Sed et plurima
24  6, 24|               in Galliis voluissetque Francorum regnum imperialibus per
25  7, 27|         exemplum, ne quis extraneorum Francorum regnum audeat violare'.
26  7, 27|           quod nullus de stirpe regum Francorum remansit, si tu haec quae
27  7, 32|               consecratis iuxta ritum Francorum, ut scilicet non contingerentur
28  7, 36|               qui plerumque a regibus Francorum propter has praesumptiones
29  8, 37|            Per hunc enim Deus eregere Francorum regnum propria maiestates
30  9, 20|                quamdiu intra regionem Francorum fuerit, vel eius reginam
31  9, 20|          domni Gunthchramni regis vel Francorum, superstitibus Chilpericum
32  9, 25|          Tantaque ibi fuit stragis de Francorum exercitu, ut olim simile
33 10, 3 |           gestans, vocem dedit contra Francorum exercitum, dicens: 'Hodie
34 10, 27|               ablata mensa, sicut mos Francorum est, illi in subsellia sua,
35 10, 31|             habitus a Gothis, quod se Francorum dicionibus subdere vellit,
36 10, 31|        saepius legationes inter reges Francorum faciens. Postquam autem